شروع درمان با پلاسما در نیویورک، آیا این آغاز شکست کرونا است؟'
شبکه ان‌بی‌سی در گزارشی که از بیمارستان مانت ساینای در نیویورک تهیه کرده از آغاز طرح درمانی-تحقیقی خبر داده که طی آن پزشکان امیدوارند با انتقال پلاسمای بیماران بهبودیافته از کووید۱۹ به بیمارانی که حالشان همچنان وخیم است، از سپردفاعی که سیستم ایمنی بدن بهبودیافتگان در برابر ویروس کرونا تولید کرده برای کمک به بهبودی بیماران فعلی استفاده کنند.
در گزارش شبکه ان‌بی‌سی دکتر جفری جانگ، که یک آمریکایی آسیایی‌تبار است می‌گوید که به همراه همکارانش در لابراتوار بیمارستان مانت ساینای امیدوار است با این روش که قدمت استفاده از آن به ۱۰۰ سال پیش می‌رسد و در دهه‌های اخیر هم برای درمان سارس، مرس، ایبولا و اخیرا در چین برای کووید۱۹ استفاده شده، به بهبود بیمارانی که به علت شدت بیماری بستری شده‌اند سرعت بخشد.
نکته جدید در این روش که پیش‌تر وجود نداشت به یافته‌های دکتر فلوریان کرامر، میکروبیولوژیست مدرسه پزشکی مانت ساینای باز می‌گردد.
به گفته دکتر جفری جانگ: "در حالی که در تست‌های قبلی فقط می‌توانستیم بفهمیم که در پلاسمای اهدا کننده آیا آنتی بادی وجود دارد یا خیر، در روشی که دکتر کرامر یافته حتی می‌توان میزان آنتی‌بادی موجود در پلاسمای اهدایی را هم اندازه گرفت."
به این ترتیب با اندازه‌گیری میزان آنتی‌بادی در خون اهداکنندگان، می‌توان بهترین داوطلبان را برای اهدای پلاسما برگزید و ضمن به دست آوردن پلاسمای‌های غنی‌تر از آنتی‌بادی، به تعداد بیشتری بیماران کووید۱۹ پلاسما تزریق کرد.
آن طور که کارشناسان در گزارش شبکه ان‌بی‌سی می‌گویند هر داوطلب اهدای پلاسما می‌تواند به چهار بیمار کووید۱۹ کمک کند.
نکته جالب توجه این است که به محض اعلام نیاز از سوی مسئولان بیمارستان مانت ساینای نیویورک برای مشارکت در این طرح، ۱۰ هزار داوطلب اهدای خون اعلام آمادگی کرده‌اند.
نکته‌ای که می‌تواند تاکیدی بر حس همدلی مردم نیویورک باشد که بیشترین قربانی و آسیب‌ها را پس از ورود ویروس کرونا به آمریکا متحمل شده‌اند و همزمان برای همه آمریکاییان امیدبخش تلقی خواهد شود.
بنابر گزارش ان‌بی‌سی این طرح درمانی که سازمان غذا و داروی آمریکا (اف‌دی‌ای) هم به طور اضطراری به آن مجوز داده است، پزشکان و محققان از ۲۲ ایالت آمریکا مشارکت دارند و به طور همزمان آن را جلو می‌برند.
دکتر جانگ به ان‌بی‌سی گفته نخستین نتایج این طرح حدود دو هفته دیگر نمایان خواهد شد و او امیدوار است که در صورت موفقیت همچون "معجزه‌ای" قواعد بازی در مقابله با کرونا را عوض کند.
همزمان با گزارش شبکه ان‌بی‌سی از آغاز این طرح درمانی در نیویورک، خبرگزاری ایسنا در ایران هم روز سه‌شنبه، هفتم آوریل، از آغاز طرح مشابهی در کرج توسط دانشگاه علوم پزشکی استان البرز خبر داد که به موجب آن پژوهشگران ایرانی از بهبودیافتگان کرونا در کرج دعوت کرده‌اند که با اهدای خون و پلاسما به این طرح درمانی-تحقیقاتی کمک کنند.
حق نشر عکسTHE NEW YORK TIMESImage captionگزارشگر نیویورک‌تایمز دو عکس از نیویورک سوت و کور بعد از کرونا و میدان‌تایمز در لحظه تحویل سال ۲۰۲۰ را گذاشته تا حسرت بازگشت زندگی به خیابان‌های نیویورک را نمایان‌تر کند
چه زمانی می توانیم با خیال راحت بیرون برویم؟
"برزخ کرونا کِی به اتمام می‌رسد؟" این سوالی است که این روزها از ذهن همه مردم جهان می‌گذرد.
دکتر آرون ای. کارول، استاد علوم پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی ایندیانا در یادداشتی که برای نیویورک‌تایمز نوشته سعی کرده چند معیار را برای سنجیدن اوضاع و آمادگی هر شهر و جامعه برای بازگشت به "وضعیت نرمال" ترسیم کند.
"این که همه می‌پرسند 'چه موقع دوباره از خانه بیرون می‌رویم و همه چیز به حالت عادی باز می‌گردد؟' احتمالا سوال کاملی نیست. شاید بتوان این سوال را بهتر طرح کرد: 'چه طور بفهمیم که اوضاع برای بیرون رفت و بازگشت به روال عادی مناسب شده است؟'"
"تا این لحظه هر تاریخ و موعدی که به ما گفته‌اند فقط در حد حدس و گمان است... ما در خانه مانده‌ایم و به هشدار فاصله اجتماعی عمل کرده‌ایم چون مقام‌ها وضعیت در چین، اروپا و نیویورک را دیده‌اند و می‌خواهند کاری کنند که آن وضع برای ما تکرار نشود. اما تا اینجا همه اقدام‌ها در آمریکا یا خیلی کوچک و یا خیلی دیر صورت گرفته. ما هنوز هم به اندازه کافی نمی‌توانیم تست کرونا بگیریم و برای همین هم نمی‌توانیم تشخیص دهیم که نقطه بحران اکنون کجاست و مبتلایان خاموش در کجا مشغول تکثیر ویروس هستند."
دکتر کارول در این یادداشت گوشزد کرده که از نظر کارشناسان و طراحان مدل‌های پیش‌بینی وضعیت، برای دانستن زمان مناسب پایان دهی به محدودیت‌های کرونا باید چهار معیار را در نظر گرفت:
- اول. بیمارستان‌ها باید به وضعیتی بازگردند که بتوانند بدون نگرانی مبتلایان جدید کرونا را بستری کنند و تخت و امکانات کافی برای درمان آنها داشته باشند. به عبارت دیگر منحنی ابتلا با سقف توان سیستم درمانی مماس باشد.
- دوم. شهر یا ایالت محل زندگی ما توانایی این را داشته باشند که از همه افرادی که نشانگان کووید۱۹ را دارند تست بگیرند و تست‌گیری محدود به کسانی که به علت وخامت حال به مراکز درمانی مراجعه کرده‌اند محدود نماند.
- سوم. سیستم درمانی آمادگی این را داشته باشد که موارد مثبت کرونا را به سرعت ردگیری و افرادی که با آنها در تماس مستقیم بوده‌اند را شناسایی کند و به این ترتیب از گسترش خاموش ویروس جلوگیری کنند.
- چهارم. آمارهای ابتلا و مرگ و میر بر اثر کرونا دست کم برای ۱۴ روز گذشته رو به کاهش یا ثابت بوده باشد.
اگرچه دکتر کارول با توجه به این معیارها پیش‌بینی کرده شهرها و ایالات مختلف آمریکا در زمان‌های مختلف و با شتاب‌های متفاوت به برداشتن محدودیت‌ها اقدام خواهند کرد، اما چهار معیاری که او تعیین کرده می‌تواند در سایر جوامع و ممالک دنیا هم مصداق داشته باشد.
حق نشر عکسTHE NEW YORK TIMESImage captionهمانند عکس بالا از میدان تایمز نیویورک. اما این بار مملو از جمعیت به هنگام لحظه تحویل سال ۲۰۲۰ که گویی نه همین سه ماه پیش که ۲۰۲۰ سال پیش بود!
نمودار هوشمند کرونا برای پیش‌بینی وضعیت در ایالات آمریکا
شین مک‌مین، از سردبیران تحلیل داده‌ها در شبکه ملی رادیوهای آمریکا، ان‌پی‌آر، در گزارشی مدل‌های مطرح ارایه شده از سوی مهندسان داده‌ها را جمع آوری کرده که منحنی کرونا را به تفکیک ۵۰ ایالت آمریکا پیش‌بینی کرده‌اند و به مخاطبان و مقام‌ها کمک می‌کنند تا با برآورد وضعیت در روزهای آتی خود را برای مقابله با اوج بحران آماده کنند و همچنین چشم‌اندازی برای آغاز رفع محدودیت‌ها پیش رو داشته باشند.
برای مثال، اگر در مدل موسسه آی‌اچ‌ام‌ای که درباره پردازش داده‌های مرتبط با سلامت در جهان در دانشگاه ایالت واشنگتن آمریکا فعالیت می‌کند نام ایالت مریلند را وارد کنیم نمودار زیر پدیدار می‌شود که بنابر داده‌ها تا روز هشتم آوریل پیش‌بینی می‌کند بدترین روز تلفات کرونا در این ایالت ۱۷ آوریل خواهد بود که مریلند در آن روزها ۶۰ نفر را به علت بیماری کووید۱۹ از دست خواهد داد.
حق نشر عکسNPR / IHMEImage captionنمودار هوشمند بحران کرونا در ایالت مریلند که بر اساس داده‌ها تا هشتم آوریل است و ممکن است روزهای دیگر تغییر کند
این مدل نمودار کرونا در مریلند را فعلا به نحوی ترسیم کرده که در اواسط ماه مه، حدود ۴۰ روز دیگر، فروکش می‌کند و به وضعیتی مشابه روزهای نخست ورود کرونا به این ایالت باز می‌گردد. هر چند بنا بر آنچه دکتر کارول در نیویورک‌تایمز نوشته مقام‌های مریلند برای آغاز کاهش محدودیت‌ها در این ایالت باید توانایی‌های دیگر چون امکان تست‌گیری گسترده و ردیابی و کنترل بیماران جدید را ایجاد کنند و همچنین نمودار فروکش کرده کرونا دست کم برای دو هفته یکسان بماند.
حق نشر عکسKHNImage captionتاثیر کرونا بر عضلات قلب ممکن نحوه مواجهه با بیماری کووید۱۹ را دگرگون کند
آیا کرونا علاوه بر ریه به قلب هم آسیب می‌رساند؟
وبسایت کی‌اچ‌ان که ارگان بنیاد خیریه هنری جی. کی‌زر است و مقر آن در سانفرانسیسکو است و بر اخبار بهداشت و سلامتی متمرکز است در مقاله‌ای به یافته‌های جدید و تا حدودی "هولناک در نگاه اول" پرداخته که فرضیه تاثیرگذاری ویروس کرونا روی قلب بیماران را طرح کرده است.
مارکیان هاریلوک در این گزارش به تعجب متخصصان قلب از داده‌های مربوط به بیماران کرونا در چین، ایتالیا و نیویورک نوشته و آورده: "در حالی که همه پژوهش‌ها معطوف به تاثیر بیماری کووید۱۹ بر ریه و نیاز به دستگاه‌های تنفس مصنوعی شده داده‌های جدید پزشکان را متوجه یک راز پزشکی جدید کرده است".
"بسیاری از بیماران کووید۱۹ علاوه بر آسیب به ریه‌ها، با مشکلات قلبی هم روبرو می‌شوند و در نهایت به علت سکته قلبی جان می‌دهند. با نمایان شدن اطلاعات جدید درباره بیماران کرونا در چین، ایتالیا، نیویورک و ایالت واشنگتن، متخصصان قلب متوجه این موضوع شده‌اند که از هر ۵ بیمار یکی دچار عفونت عضلات قلبی هم شده‌اند. مطالعات اولیه نشان داده که در مواردی این عفونت در ماهیچه قلب به اختلال عملکرد قلب و حتی مرگ منجر شده بدون این که بیمار نشانه‌ای از اختلال ریوی بروز داده باشد."
"این قضیه می‌تواند رویکرد پزشکان و بیمارستان‌ها به نحوه مواجهه با بیماران را عوض کند، به ویژه در مراحل نخست بیماری کووید۱۹... این ممکن است حتی به گشایش جبهه جدیدی برای نبرد با کرونا بدل شود. این که آیا بیماران با سابقه ناراحتی‌های قلبی را باید به نحو دیگری مد نظر قرارداد؟ آیا تجهیزات حیاتی دیگری باید در بیمارستان‌ها تدارک دید و در نهایت آیا باید نوع درمان کرونا برای بیماران بهبود یافته که ممکن است با آسیب قلبی روبرو شده باشند، متفاوت از سایرین باشد".
در ادامه این گزارش، دکتر اولریش جورده، رئیس مرکز نارسایی‌های قلبی و پیوند قلب موسسه مونتی‌فیوره در شهر نیویورک به کی‌اچ‌ان گفته: "یافتن پاسخ برای این سوالات بسیار مهم است چرا که ما باید بدانیم نحوه اثرگذاری ویروس بروی قلب چگونه است و آیا می توانیم کاری درباره آن بکنیم؟ این در نهایت ممکن است به حفظ جان بسیاری از بیماران ختم شود".
البته در نقد این نظریه هم پزشکان گفته‌اند که معلوم نیست که آسیب به قلب ناشی از آسیب به ریه‌ها و تضعیف قوای جسمانی بیمار به طور عمومی روی می‌دهد یا ویروس کرونا منجر به بیماری قلبی می‌شود که خود نیازمند توجه ویژه درمانی است.
دکتر رابرت بانوو، استاد علوم قلب در دانشکده پزشکی فینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن گفته: "کسی که بر اثر ذات‌الریه شدید جان می‌دهد هم در نهایت بر اثر ایست قلبی می‌میرد... شما در نهایت نمی‌توانید اکسیژن کافی به سیستم برسانید و این منجر به بهم ریختن سیستم و نارسایی قلب می‌شود."
با این حال دکتر بانوو گفته مشاهدات اولیه نشان می‌دهد که کووید۱۹ توانسته به ماهیچه‌های قلب مستقیما آسیب برساند. تا اینجا مشاهدات پیشنهاد می‌کند که ویروس کرونا ۲۰۱۹ می‌تواند به گیرنده‌های مشخصی در ریه بچسبد که نمونه مشابه این نوع گیرنده‌ها در ماهیچه‌های قلب هم وجود دارند.
در ادامه این گزارش کارشناسانی که با کی‌اچ‌ان گفتگو کرده‌اند از تاثیرات نتایج این مطالعات بر نحوه پذیرش بیماران کرونا در مراکز درمانی و اورژانس سخن گفته‌اند و این که آیا باید با اصلاح پروتکل‌های مربوط به کرونا، بیماران را ابتدا به بخش اورژانس برد و بررسی‌های معمول برای شناسایی نارسایی قلبی را هم انجام داد؟
حق نشر عکسTHE WASHINGTON POSTImage captionچین و آمریکا به عنوان دو غول اقتصادی جهان هر دو در مواجهه با کرونا پر انتقاد عمل کردند
کرونا ابهت ابرقدرتی آمریکا و چین را خدشه‌دار کرده
جان پامفرت، سردبیر سابق واشنگتن‌پست در پکن در یادداشتی که برای همین روزنامه نوشته به پنهان‌کاری، انکار، اهمال و سوءمدیریت بحران کرونا در چین و آمریکا پرداخته و این پرسش را مطرح کرده که آیا بعد از عبور این اپیدمی باز هم مردم جهان به پکن و واشنگتن به عنوان دو قطب رهبری جهان توجه خواهند کرد؟
"برای دهه‌ها، نظریه‌پردازان در آمریکا و چین تصور می‌کردند این دو کشور آینده جهان را رقم خواهند زد. در یک دسته از نظریه‌ها، این دو کشور به کمک هم پدیده گرمایش زمین را مهار می‌کردند (پیمان اقلیمی پاریس طرفداران این نظریه را ذوق‌زده کرده بود)، مشکلات اقتصادی و هسته‌ای جهان را حل می‌کردند (برجام و دست دادن دونالد ترامپ با کیم جونگ اون)، و در سایه همکاری پکن و واشنگتن تروریسم و حتی پاندمیک‌ها مهار می‌شدند. به عبارت دیگر، اتحاد این دو "چیمریکایی" (چین + آمریکا) می‌ساخت که برای هر دو طرف برد-برد بود."
"نظریه‌پردازان دیگر، برخلاف نگاه خوشبینانه گروه اول، به تخاصم میان این دو می‌پرداختند و با رویکردی جنگ سردی، پیش‌بینی می‌کردند که در نهایت یکی از این دو ابرقدرت بر دیگری چیره می‌شود و آن موقع است که در جهانی یک قطبی، ابرقدرت برتر خط مشی برای آینده بشریت تعیین می‌کند. این نظریه‌پردازان رویکردی شبیه این ضرب المثل چینی داشتند که می‌گوید؛ تو می‌میری تا من بمانم..."
جان پامفرت در ادامه به این واقعیت اشاره کرده که در چند دهه گذشته کمتر نظریه‌پردازی دنیایی را ترسیم کرده که هیچ کدام از این دو ابرقدرت در آن رهبری جهان را به دست ندارند.
"نحوه عملکرد چین و آمریکا در جریان همه‌گیری کرونا این فرصت را ایجاد کرده که در این باره هم فکر کنیم. این که آیا ممکن است نه واشنگتن و نه پکن دیگر توانایی رهبری جهان را نداشته باشند؟ و اگر چنین فردایی پیش بیاید آن وقت چه کسی جایگزین این دو خواهد شد؟"
سردبیر سابق واشنگتن‌پست در پکن در ادامه به پنهان‌کاری، سانسور، سرکوب و نحوه مدیریت تحکمی و اقتدارگرایانه پکن در جریان شیوع کرونا در ووهان و دیگر نقاط چین اشاره کرده و همزمان نحوه عملکرد دولت دونالد ترامپ در آماده شدن برای مقابله با این اپیدمی را مرور کرده که چه طور انکار و کم اهمیت شمردن این بحران از سوی آقای ترامپ و یا مثلا تاخیر چند هفته‌ای در تهیه تست کرونا و سوءمدیریت در نیویورک چه گونه هم پکن و هم واشنگتن را در برابر کرونا مستاصل نشان داده است.
"باید تاکید کنم که میان ناکامی دولت چین و ناکامی دولت آمریکا تفاوت وجود دارد. ایالات متحده همچنان یک کشور آزاد است که موضوع نحوه عملکرد دولت در برابر کرونا به طور علنی و روزانه مورد بحث و نقد رسانه‌هاست و بدون سانسور پیش می‌رود و این با نحوه عملکرد پکن در برابر انتقادها متفاوت است. با وجود این هیچ کدام از دو کشور نمی‌توانند ادعا کنند که کارنامه آنها در مقابله با کرونا ارزش تقلید از سوی دیگران را دارد... در برابر، کشورهای دیگری هستند که بسیار بهتر عمل کرده‌اند؛ در آسیا کره جنوبی و تایوان الگوی موفقی بودند. در دنیای غرب هم، آلمان و کانادا خیلی بهتر عمل کردند و توانستند ضمن حفظ سلامت مردم خود، از اقتصاد کشورشان هم تا حدود زیادی محافظت کنند."
"در نظر گرفتن این تفاوت‌ها اهمیت دارد. این که ملت‌ها از زیر مصائب کرونا - که ممکن است برای یک نسل یک بار پیش بیاید - چگونه بیرون بیایند، بر فردای نظم جهانی اثر خواهد گذاشت. برای آمریکایی‌ها و چینی‌هایی که فکر می‌کنند این دو کشور همچنان در راس هرم رهبری جهان باقی خواهند ماند - چه متحد و چه منفرد - ممکن است دنیای بعد از کرونا یک شوک بزرگ به همراه آورد و آن این که متوجه شوند دنیا دیگر به هیچ‌کدام از این دو تعلق ندارد."
یادداشت واشنگتن‌پست درباره عملکرد واشنگتن و پکن در مواجهه با همه‌گیری کرونا در حالی منتشر شد که مقام‌ها در آمریکا طی دو روز سه شنبه و چهارشنبه (هفتم و هشتم آوریل) شاهد ثبت رکورد بیشترین جان باخته (۲۰۰۰ نفر ظرف هر ۲۴ ساعت) بودند و تعداد مبتلایان به کووید۱۹ در جهان هم عصر چهارشنبه از مرز یک و نیم میلیون نفر گذشت.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید