سایت‌های رسمی متعلق به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، فتوایی از او را بدون دادن هیچ توضیحی از مجموعه فتاوای او حذف کرده‌اند، اما این حذف، آیا به معنای مخالفت او با پدیده دیگری از جمهوری اسلامی است که این بار در لباس قمار آنلاین پدیدار شده یا اساسا انتشار فتوایی که مخاطبانی خاص داشته برای همگان، اقدامی اشتباه بوده و حالا نیز این فتوا تنها از پیش روی مردم برداشته شده است ولی خواص همچنان با استناد به آن، به کارهای خود ادامه خواهند داد؟
روز پنجشنبه، خبرگزاری‌های رسمی جمهوری اسلامی، متن یک استفتا از علی خامنه‌ای و پاسخ او به عنوان فتوای شرعی ولی فقیه را منتشر کردند.
در این استفتا از خامنه‌ای پرسیده شده:«بازی‌هایی اینترنتی راه‌اندازی شده که برای ورود به بازی باید مبلغی پرداخت شود و اگر برنده شدید، جایزه به شما تعلق می‌گیرد. آیا چنین بازی‌هایی حکم قمار دارد؟»
نظر رهبر جمهوری اسلامی در باره پدیده‌ای که اکنون ابعاد مالی آن به هزاران هزار میلیارد تومان می‌رسد، خواندنی است. او کلمه «قمار» را جا می‌اندازد و به کارگزاران نظام خود می‌گوید:«اگر برگزارکنندۀ مسابقه مبلغی از شرکت‌کنندگان به‌عنوان حق‌الزحمه و شرط شرکت در مسابقه برای خودش دریافت کند و بعد از مالکیت، با مال خود جایزه پرداخت کند، اشکال ندارد.»
این فتوا در حالی منتشر و سپس حذف شد که بر حجم مالی قمار آنلاین در ایران هر روز افزوده می‌شود، بدون آنکه کوچک‌ترین نظارت وکنترلی بر آنها باشد و یا مانند نمونه‌های غربی خود، ملزم به ارایه اسناد مالی و حسابرسی و پرداخت مالیات و ... شوند و رفتار و شیوه شرط‌بندی آنها با مشتری مورد نظارت قرار گیرد.
خبرگزاری مهر، به نقل از یک فرد ناشناس اما کارشناس فضای مجازی، مجموعه تراکنش مالی سالیانه قمار آنلاین ایران را ۱۵ هزار میلیارد تومان برآورد کرده است، اما تعداد سایت‌های قمار آنلاین نشان می‌دهد که این بازار پررونق‌تر از آن است که گفته می‌شود.
پلیس فتا گفته که تنها امسال تا اینجای کار ۳۴۰۰ وبسایت قمار آنلاین را مسدود کرده. پلیس مدعی است که در سال‌های اخیر، بیش از چهل هزار سایت قمار آنلاین را مسدود کرده است.
اما این مسدود کردن‌ها که اقدامی نمایشی است و دور زدنش با یک تغییر نام صورت می‌گیرد، در حالی انجام شده که همه این وبسایت‌ها که ظاهرا در خارج از کشور و از جمله ترکیه مستقر هستند، بدون هیچ محدودیتی از سیستم بانکی جمهوری اسلامی، آن هم در شرایطی که سیستم بانکی ایران تحت تحریم است، استفاده کنند.
بانک مرکزی در این زمینه مسئولیتی نمی‌پذیرد، اغلب با این بهانه که حساب‌هایی که در آنها از قمار آنلاین استفاده می‌شود با اسم این سایت‌ها باز نمی‌شوند و امکان پیگرد همه آنها وجود ندارد: «درگاه‌های بانکی که برای قمار و شرط‌بندی استفاده می‌شوند، هیچ‌گاه به طور رسمی از طرف بانک به این منظور ایجاد و در اختیار قمارخانه‌داران قرار نمی‌گیرد.»
برای پی بردن به اینکه چه کسانی گردانندگان و برندگان این قمار هستند، باید از همین جا شروع کرد و نه از ویترین سایت‌هایی که هر یک، چهره‌ای شناخته شده و محبوب برای طیفی از مخاطبان را دارند: از خوانندگان گرفته، مخصوصا خوانندگان جوان رپ تا چهره‌های شناخته شده‌ای مثل شادمهر عقیلی؛ از هنرپیشه‌ها و ورزشکاران سرشناس گرفته تا شاخ‌های اینستاگرامی.
اما تقریبا غیرممکن است جوانی که تا چند ماه یا سال پیش حتی قادر نبوده که از حق اولیه خود برای گرفتن مجوز کنسرت یا انتشار آلبومی در سطح محدود دفاع کند، حال چنان نفوذ و جایگاهی پیدا کرده که کل سیستم بانکی و مالی و دستگاه‌های امنیتی و قوه قضاییه همان حکومت را تابع و دنباله‌رو خود کرده باشد.
این چهره‌های جلو صحنه، با استفاده از محبوبیت خود، نمایش یک زندگی فوق لاکچری و یا ایجاد جنجال‌های عام‌پسند، کار جذب طعمه‌های این قمارخانه‌های آنلاین را انجام می‌دهند، اما به نظر می‌رسد از این مرحله به بعد، کار در دست کسانی قرار می‌گیرد که آن قدر قدرت دارند که مثلا بتوانند مانع تصویب قوانینی در ایران علیه پولشویی و تامین مالی تروریسم شوند.
اطمینان خاطر از پشتیبانی تمام عیار حکومت از یک «صنعت» پول‌آفرین و بدون دردسر گاه کار را به آنجا می‌کشاند که همین چهره‌های در ویترین نشسته سایت‌های قمار آنلاین، گوشه‌هایی از روابط و حضور اعضای خانواده بلندپایه‌ترین مقامات جمهوری اسلامی را آشکار می‌کنند، از احمد خمینی گرفته تا حسن آقامیری.
در حالی که شهروندان معمولی قادر نیستند برای نقل و انتقال مبلغی اندک از داخل به خارج کشور یا برعکس از سیستم بانکی استفاده کنند، چه کسی به آنها این امکان را می‌دهد که با استفاده از حساب بانکی و سیستم بانکی کشور، پول خود را در سایت‌های قماری خرج کنند که کوشیده می‌شود صرفا به جمعی محدود از چهره‌های اغلب جوان و زیر سی سالی نسبت داده شود که بزرگ‌ترین تجربه‌شان چند سال فعالیت هنری و ورزشی یا گذاشتن لایوهای جنجالی در جاهایی مثل اینستاگرام بوده، ولی خب البته مخاطبانی گاه میلیونی دارند؟
بسیاری از مقامات جمهوری اسلامی یا اعضای خانواده‌های آنان در سال‌های اخیر به شیوه‌های مختلف پول و پس‌انداز مردم را هدف قرار گرفته‌اند: مثلا با گرفتن مجوز بانک و پرداخت سودهای کلان به سرمایه‌گذارانی که پول خود را به حساب آنان می‌ریختند یا ایجاد شرکت‌های هرمی و یا حتی استفاده از بورس.
تلاش برای دور زدن تحریم‌ها در سال‌های اخیر و از دوران ریاست جمهوری محموداحمدی‌نزاد به طور ویژه، باعث آشنایی بیشتر با باندهای مافیایی در سطح جهانی و منطقه‌ای شد و دسترسی به پول مردم هم شیوه‌های جدیدی پیدا کرد؛ این بار با این استدلال که این کارها، دور زدن تحریم‌های دشمن است.
علی خامنه‌ای قبلا به صراحت این شیوه‌های دور زدن تحریم‌ها را تایید و آن را زرنگی و هوشیاری خوانده بود. کارهایی که افشای بخشی از آنها در جریان مجادلات جناحی به رسوایی‌هایی مثل پرونده‌های بابک زنجانی و پتروشیمی و ... انجامید.
ساده‌لوحانه است که تصور شود همین افراد، به سادگی از «صنعت» پردرآمدی مثل قمار آنلاین بگذرند و عرصه را به چند غیرخودی که حتی رفتار و کلامشان مخالف شئونات نظام اسلامی است واگذارند. دلایل سیاسی و اقتصادی که فراهم است، در این راه اگر مانعی هم پیش بیاید که رنگ و بویی از دین و شرع دارد، چه جوابی بهتر از فتوای ولی فقیهی که در این بازی، اشکالی نمی‌بیند؟
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید