بر اوجِ آسمانی البرز /به یاد زنده یاد خسرو سیف

به یاد زنده یاد خسرو سیف

سروده منوچهر برومند سها 

 ______________

آری عقاب سالخوردهء   رنجور  

پر گشود. 

از آسمان ساحت ایران گذر کنان 

زی قلهء  سپید ِ دماوند  

ره سپرد.

بر اوج آسمانی البرز 

بر نشست .

مهر آبه ء وطن در دور دست اوست 

شاخاب  پارس 

آبی و رخشان و موج خیز 

می آیدش به چشم. 

می خواندش سرود. 

آن دلنشین سرود سر افرازی وطن:

ایران کهن سرای کیان جاودانه است.

بنگاه دلنواز سرود و ترانه است .

می آیدش به گوش :

ایران کنام شیر و خانهء شیرویه  ماندنی است. 

شرح مقال بابک و یعقوب خواندنی است .

اسفار و مازیار و تهمتن نمردنی است .

می خواندش سروش :

ایران دو باره باز بر افلاک پر کشد. 

از بادهء ظفر خُم و خُمخانه سر کشد. 

خسرو به جشن آید و شیرین به بر کشد .

۲۴  / ۴/ ۱۴۰۰

منوچهر برومند 

م  ب  سها