رفتن به محتوای اصلی

برای آزرآبادگان

برای آزرآبادگان

آنجا که گم میشوند

فریاد کودکان زیر آوارها

اشک های زندگی

شانه های عدالت خدا را میجویند

آنجا که دست های محبت

به صف ایستاده اند

تا پاسخ دهند

خشم خدا را با مهربانی!

 

گریه کن، عدالت

گریه کن، آزادی

گریه کن، آزرآبادگان

زیر خنده های سیاه آنان که

خدایشان

تنها نظاره گر است!

 

و آنجا که زندگی تباه میشود

عشق،

هوای تازه را

بوسه میزند

بر گونه های به آوار نشسته و خاک گرفته

و انسانیت

بار دیگر

زمزمه میکند

رمز مهربانی را در چمشهای مردمان......

 

ی. صفایی

یکم سپتامبر 2012

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کیانوش توکلی

تصویر

تصویر

تصویر

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • نشانی‌های وب و پست الکتونیکی به صورت خودکار به پیوند‌ها تبدیل می‌شوند.
CAPTCHA
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید