بی فریاد!
در سراشیبی کدام دوراهی وامانده ایم
که چنین پریشانِ پریشانیم؟
شتاب کن
و بخوان بنام ماه
بخوان بنام سحر
و ببین قناری های سرزمینم
چگونه بر خاک میریزند!
دلم گرفته است،
بگذار بر سنگ قبرم هر چه می خواهند بنویسند!
من، میخواستم فریادِ قناری ها باشم.
شتاب کن
سرزمینم غمگین است
شتاب کن.............
ی. صفایی
دهم اکتبر 2012
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید