خبر مرگ ناگهانی و تاثر برانگیز شاهزاده علیرضا پهلوی در شهر بوستون آمریکا، همهء خانوادهء ما را به شدت تکان داده است.شاهزاده عزیز، ما خود واقفيم که شما نيز جز اين نمی انديشيد اما فکر می کنيم شما همان کسی هستيد که اين درد را بايد با او در ميان نهاد. يعنی، اگرچه هدف ما خانواده محمّدی از ارسال اين نامه، گفتن تسلیتی صميمانه به شما و خانوادهء مصیبت دیده محترم شماست اما، در این شرایط سخت و دلتنگ کننده، با اغتنام فرصت، صلاح را بر آن دیده ایم که مطالبی را نيز با شما باز گو کرده و به طرح سئوالاتی که...
شصت‌ساله شده‌ام، اما هنوز باور نمی کنم! بارها و بارها تلاش کرده‌ام از این پوسته شاهی بیرون بیایم. پوسته‌ای که شورانگیزترین سالهای جوانیم در آن گذشت. سرشار از عشق، شهامت و غرور مبارزه مسلحانه. دنیائی جادوئی که خود ساخته بودیم و بر آن سلطنت می کردیم. دنیائی افراشته در میان ابرها؛ مانند خدایان اساطیری یونان از آن بالا نگاه می کردیم و واقعیت را آنطور که میتوانستیم تفسیر می کردیم و چون خدا نبودیم، قادر به تغییر نمی شدیم. خدایانی از هر گوشه جهان. چه گوارا، جرج حبش، جمیله بوپاشا، کارلوس، تامیل‌ها...
گزارشی که در زیر می خوانید، از ایران است. پیش از این، گزارش در باره وجود سه گرایش در «بیت رهبر»، درج شده بود. در این گزارش، آن وضعیت به روز شده است. معلوم می شود گروه بندی چهارمی نیز وجود دارد. گزارش گرایشهای موجود، در حکومت و مجلس و قوه قضائیه و سپاه، را نیز می شناساند. در فصل سوم، گزارشی از گزارشهای سری منتشره توسط ویکیلیکس را می آوریم در باره بیماری خامنه ای و اینکه او می خواهد فرزند خود را جانشین خویش کند و از بابت بهم ریختن اوضاع در صورت مرگ خود، نگران است.
در تاریخ 18 ژانویه در اتاق فرهنگ گفتگو موضوع جنبش های اعتراضی در تونس و شباهت های آن با ایران قبل انقلاب و اکنون در مقایسه با جنبش سبز مورد بررسی قرار گرفت وسخنرانان زیادی در این باره صحبت کردند که اسامی تعدادی از آنان به قرار زیر می باشد: کیانوش توکلی ، جهانگیر لقایی ، حمید حمیدی ، کیومرث نویدی ، عبدو ،باریش ، صمد دژبان و ...
این آفوریسمی از کتاب دوجلدی جدید من «اسرار مگو» است . جلد اول این کتاب دوجلدی در چندهفته آینده در اینترنت منتشر می شود. این کتاب دو جلدی برای «برگزیدگان و نخستزادگان» نوشته شده است تا آنها هر چه بیشتر بتوانند پا بدرون سعادت و جهان زمینی خویش بگذارند و قادر به تغییر جهان و واقعیت خویش باشند.
دو عاملی که می تواند بر این بن بست طولانی مدت و خصوصأ خشونت نهادینه شده کارگر افتد و بر آن خط بطلان کشد و هم اکنون نشانه های آنرا شاهدیم، یکی عنصر مدنی و دموکراسی نسبتأ قدرتمند و دیگری رسمیت یافتن بلوک سیاسی متفاوت در رأس هرم قدرت است. این هر دو عامل مهم و فاکتور اساسی، مستبدترین حکومت ها را در نهایت به تمکین وا می دارد. فرایند دموکراسی در جوامع با نظامات مدرنیته کنونی از ممکنات فراهم شده ی این دو عامل بوده است.
به هزار و یک دلیل سیاسی و تاریخی، برای فعالان و پژوهش‌‌‌گران جنبش زنان ـ به‌‌‌ویژه در جوامع توسعه‌‌‌نیافته ـ به‌‌‌ندرت پیش می‌‌‌آید که برای شنیدن سخن‌‌‌‌ها و تجربه‌‌‌های ناب زنان بزرگ کشورشان، فرصتی نصیب‌‌‌شان گردد تا از پرتوی فرصت‌‌‌هایی از این دست، بتوانند از این زنان پیش‌‌‌کسوت (که خوشبختانه هنوز در قید حیات‌‌‌اند)، بهره ببرند و معرفت خود را غنی‌‌‌تر سازند. با همه این موانع تاریخی اما یاران و اعضای مدرسه فمینیستی از نیمه سال 1386 که فعالیت خود را آغاز کردند همواره مترصد چنین فرصت‌‌‌هایی بوده
اعضای کمپين يک ميليون امضا که در حال حاضر در زندان هستند هر کدام به دلايل ديگری محکوميت دارند و اين نخستين باری است که جمع آوری امضا برای تغيير قوانين تبعيض آميز مصداق تبليغ عليه نظام دانسته می شود و نخستين باری است که در يک رای قضايی، کمپين يک ميليون امضا به عنوان يک «گروه برانداز» معرفی می شوند.
براساس آماری که معاون پژوهشی و آموزشی پزشکی قانونی در مردادماه سال ۱۳۸۶اعلام کرد، دوهزار و ۵۰۰زن آسیب‌دیده در این سال به پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند.قوانین، بر اساس اصول دینی تدوین شده‌اند و بر اساس موازین دین اسلام، زن بی‌اجازه‌ی همسر، اجازه‌ی خروج از منزل را ندارد؛ حتی اگر تحقیر شود و آزار را تجربه کند. از طرفی دیگر تجربه‌ی خشونت خانگی، دلیل کافی برای طلاق در نظر مراجع قضایی نیست. حمایت مراجع قانونی، قضایی و انتظامی از نگرش بدبینانه نسبت به زن، زنان آسیب‌دیده و تحقیر شده را در کانون آسیب...
چطور است که بیانیه ها و اعلامیه های سازمان اکثریت هیچ توجه-ای بر نمی انگیزد اما نامه سرگشاده یک فعال سیاسی منتسب به او، به آقای خامنه –ای...، موجی از موافقت و مخالفت بر می انگیزد؟ مواضع او به عنوان یک فرد فعال سیاسی، با این که می دانیم متاسفانه در موقعیتی نیست که تاثیری در حیات سیاسی کشور داشته باشد، جدی وانمود می شود اما سازمان اکثریت با ده ها عضو فعال که در برپائی و سازماندهی نمایشات اعتراضی نقش و مشارکت موثر دارند، مواضع و اعلام نظرهایش بازتاب نمی یابد و جدی گرفته نمی شود؟