اگر چه کارهای ادبی مان، که واپسین آنان داستان بلند "آبزوردستان" بوده است، همواره با نام حقیقی مان نوشته و چاپ شده اند. پس در اینجا، تا کسان مدارک شان کامل شود، اعلام می کنیم:
نام: کیخسرو آرش
نام خانوادگی: گرگین
تاریخ تولد: بیست و چهار اردیبهشت هزار و سی صد و چهل و شش
محل تولد: تهران دین: "مسلمان" زاده ای زرتشتی شده، به عبارتی دیگر، یک مرتد فطری تمام عیار

_امروز سه شنبه ؛روز سرنوشت ساز در آمريکا مشهور است چرا که معمولاً در اين روز تعداد زيادي از ايالات آمريکا انتخابات مقدماتي رياست جمهوري خود را انجام ميدهند و سرنوشت انتخابات آتي تا حد زيادي مشخص ميشود.
_ولی فقیه، سپاه پاسداران و راست افراطی می‌خواهند مجلس دست‌پخت خود را تشکیل دهند. اگر آنها با اعتراضات وسیع روبرو نگردند، برنامه خود را پیش خواهند برد.
_ بنظر شما ایا این دو انتخابات می تواند بهم ربط داشته باشد یعنی د رصورت روی کار آمدن دمکراتها در امریکا ؛موجب تقویت اصلاح طلبان در ایران می شود

کشور باستانی ایران با هر کم و کاست و با هر بیعدالتی و تبعیض، با وجودِ عینی و حقیقی نام اقوام [کُرد، بلوچ، عرب، ترکمن، تُرک آذری] و با جغرافیای مسکونی آنها بعد از گذشت قرنها و هزاره ها، خود زمینهء مناسب و شکل برجستهء نمادین حلّ شایسته، انسانی و دمکراتیک مسائل ملّی، نه فقط در خاورمیانه، بلکه در ردیف مطلوب جهانی هست.

ارتش نوین که به دست رضا شاه بنیان گذاری شده و بخش مهمی از بودجه کشور را بلعیده بود، با حمله متفقین روحیه خود را باخت وبدون مقاومت تسلیم شد، سربازان از پادگان ها فرار کردند و افسران عالی رتبه مخفی شدند، محمد رضا افسر جوان و تحصیل کرده سویس بجای پدر نشست، دوران بی ثباتی در سیاست آغاز شد که 12 سال به طول انجامید. در این مدت 31 کابینه تشکیل شد که میانگین عمر آنها به 5 ماه می رسید.

آیا ایران دیرکرد ِ تاریخی دارد؟ اگر آری، ابعاد ِ این دیرکرد چیست و مهم تر از این، دیرکرد نسبت به کدام تاریخ؟ ایران برای ِ خود، در جهان ِ نو، چه نقشی قائل است؟ آیا ایران، خود از خود تصویری همبسته دارد؟ ایرانی کیست؟ آیا ایرانی بودن امری ست حقوقی؟ و یا نه، علاوه بر این، ایرانی بودن امری فرهنگی نیز هست؟ نیکی ِ همگانی ِ همبود ِ ایرانی چیست؟

باری زمان دگرگونی بیشتر و دگردیسی فضای ایرانی به یک فضای مدرن فرارسیده است. سهم خویش را در این بازی و دگردیسی انجام دهیم و به چالش مدرن و تمنای چندلایه بازی قدرت مدرن و گفتگو و دیالوگ پرشور مدرن دست یابیم و بر این لذت ضعیف نارسیستی چیره شویم. لااقل یاد بگیریم از این قناعت بیمارگونه عبور کنیم و اگر لذت طلب هستیم، تن به لذت و تمنای چندلایه نارسیسم های خندان و لذت پرشور،شرورانه و خندان عاشقان زمینی و دیالوگ و چالش پرشور و خندان آنها دهیم و اینگونه به سان مردان و زنان چندلایه و مستقل و...

بنظر می رسد تصویری که آقای گنجی از ارتجاع و مرتجع در ذهن خود ترسیم کرده است حکومت هائی از قبیل حکومت شاه سلطان حسین صفوی و فتحعلی شاه قاجار می باشد با ابزار و آلاتی از قبیل شمشیر و کلاه خود و رژیم جمهوری اسلامی را با آنان مقایسه می کند و نتیجه می گیرد که حکومت اسلامی رژیمی است مُدرن . نه آقای گنجی عزیز علاقه رژیم آخوندی به تکنولوژی مُدرن و جنگ افزارهای پیشرفته دلیل مدرن بودن این رژیم نیست همانطور که مدرن ترین ساز و برگ جنگی و پیشرفته ترین جت های جنگنده نمی توانند...

براي هر وبلاگ نويس در صدر سؤالاتش از هر کسي در عرصه سياست ايران بايستي موضع آن فرد در دفاع از اينترنت آزاد باشد. اين آقايان بعد از اين همه سال ادعاي اصلاح طلبي هيچگاه از اينترنت آزاد دفاع نکرده اند. بيخود نيست که کسي هم وقتي احمدي نژاد اين ها را حذف ميکند صدائي نميکند. دوران سواري مجاني دادن به اصلاح طلبان تمام شده. کسي ديگر حاضر نيست از اينها پشتيباني کند وقتي اينها براي نيروهاي ديگر حرفي نميزنند. به اصطلاح اصلاح طلبان ايران عادت کرده اند که پشتيباني به عناوين مختلف در داخل و خارج بگيرند

_آمار های آقای گنجی غلط نیست , جمعیت شهری به هر دلیل بیشتر شده , جمعیت درس خوانده ها با هر کیفیتی بیشتر شده , نسبت زنان شاغل بیشتر شده , رشد خرد جمعی و دانش عمومی سیاسی بیشتر شده , نتیجه گیری اشتباه است اگر فکر کنیم اینها زمینه مدرنیته هستند , متاسفانه جمعیت روستائی شهری بیشتر شده نه جمعیت دمکرات شهر نشین . سطح کیفی دانشگاه را آمار به خوبی نشان میدهد که لیسانس در سطح دیپلم داریم تا فوق دیپلم و هر کی سرش بیارزد سر به خارج دارد . زنان از زور ناچاری گرفتار دو دوتا چهارتای خانه شده اند

مهمترین شاخص یک حکومت سکولار یک نظام آموزش و پرورش سکولار است که بتواند کودکان را برای آزاد اندیشیدن و داشتن قدرت انتخاب واقعی تربیت کند. حجاب به عنوان نمادی دینی، به همراه سایر نمادهای دینی، باید در مدارس ممنوع باشد تا کودکان شانس آن را داشته باشند تا فارغ از فشار خانواده و اجتماع، بی حجابی و بی طرفی دینی را در مدارس مختلط تجربه کنند تا بتوانند در موقع رسیدن به سن قانونی، با داشتن تجربه عملی و عینی تصمیم بگیرند. تنها در این صورت است که می توان از آزادی و حق انتخاب سخن گفت.