● تریبون آزاد

تا زمانی که درک صحیحی از شرایط عینی جامعه وجود نداشته باشد، تا زمانی که جامعه ای به جای نقد خود رو بیاورد به فرافکنی و نسبت دادن همه مشکلات امروزش به وقایع 1400 پیش، هر قدمی هم که در راه اصلاح امور بردارد و هر چه قدر هم که بخواهد صداقت و ثابت قدمی به خرج دهد، فقط به سمت کجراهه و لجنزاری تازه گام برمی دارد. راه می پیماید به سمت یک ناسیونالیسم عقب مانده تر از اسلام سیاسی که نه تنها دردی از او درمان نمیکند، تازه درد تازه ای هم بر دردهایش می افزاید.

تداوم حکومت اسلامی در ایران سودهای هنگفتی برای قدرت های بزرگ در پی داشته و دارد. با قدرتگیری ارتجاع اسلامی در ایران صنایع اسلحه سازی رونق یافتند، بستر لشکرکشی و استقرار قدرت های بزرگ در خلیج فارس مهیا گشت و ایران از ریل پیشرفت خارج شد. چنین حکومتی مطلوب برای سلطه گران جهانی بوده و مخالفت با براندازی آن از منظر منافع قدرتهای بزرگ قابل درک است. در سایت بی بی سی مقاله ای تحت عنوان "چرا جمهوری اسلامی را نباید برانداخت" درج شده بود که مورد نقد "فوروم ایرانیان" قرار گرفته است:
*******

چیه با اون چندرغازمیلیون دلارت طلبم طلبم می کنی؟ ...چرا با این طلبت مزاحم ایران نشینان میشی؟ پول قرض دادی که دادی می خواستی پول قرض ندی؟ اصلا" یالله بگو این پول رو از کجا آوردی که حالا می خوای پس بگیری؟...یالله بگو این افراد کی بودند که اومدن وام گرفتن و ضامنشون کی بوده و کجا این قرارداد بانکی رو امضاء کردن؟.

از لحاظ روان شناسی اجتماعی، جامعه ی ایران، به علت استبداد تاریخی شاه و شیخ، ، یک جامعه ی نا بهنجار و بیماری به شمار می رود و یکی از اصلی ترین بحران های اجتماعی ما، آسیب های روانی است که متاسفانه بخش بزرگی از مردم ایران به آن دچار شده اند! شوربختنانه این بیماری نه تنها در ایرانیان درون مرز بلکه در ایرانیانی که سالهاست؛ که در کشورهای آزاد و در سایه ی حکومت های دموکراتیک و قانونمند جهان زندگی می کنند نیز مشاهده می شود

چنین بنظر میرسد که اطاق فکرآدمکشان بیت رهبری ، برای جبران شکست خود در"انتخابات" اخیر و زهر چشم گرفتن از مردمی که قدرت خویش را در برهم زدن سناریوی انتخاباتی خامنه ای نشان داده اند ، زورآزمائی و اعمال اقتدار و قدرت نمائی خود را از زندانها و شکنجه گاههای خود و در مورد زنان و مردان آزاده و نافرمانی که در اسارت بیت رهبری بسر میبرند آغاز کرده اند ، و چقدر جای تأسف است که اپوزیسیون جمهوری اسلامی حتی در مورد دفاع از زندانیان سیاسی و عقیدتی ایران...

استاد سید جواد طباطبایی در اینجا چشم به حقیقت و واقعیت بسته، به سیم آخر زده، چشم بسته و زبان گشوده، نفرت خود را که مشخصه بینش های فاشیستی است بیان می دارد، استاد خود شیفته به روستایی ایرانی و استاد دانشگاه باکو همزمان توهین و آنان را تحقیر می کند و خود را تافته جدا بافته می پندارد

بیشتر نویسندگان جهانی از نظر « سخن و استیل و فلسفه» حرفی برای گفتن داشتند. مانند گوته، ناظم حکمت و پابلو نرودا، گارسیا لور کا، گارسیا مارکز، هانس ماگنوس این تنس برگر (Hans Magnus Enzensberger )، و کافکا، هدایت و جیمس جویس و براهنی و ...
ادبیات آذربایجان(ایران) چه چیزی برای گفتن دارد؟ «تبعیض»؟ با چه فرم و اندیشه و زبان نوی؟ که بتوان از آن در داخل و سطح منطقه و جهان دفاع کرد؟
آیا «تبعیض» من که «هزار و یک چهره» دارد نمیتواند پیراهن بومی، منطقه ای، جهانی، به تن کرده و...

جنبش‌های برانداز تقریبا همیشه با شکست همراه بوده‌اند و اصلاح‌گری در صورت‌های گوناگون آن قرین توفیق، و یا دست کم شکستش فاجعه‌ای به همراه نیاورده است. وقایع اخیر مصر، با شروعی خونین، اهمیتی حیاتی به اندیشیدن به این امور بخشیده است. اما چرا مخالفان مبارک، به ویژه جوانان انقلابی، مجبور به ائتلاف با ارتشی شدند که حُسنی مُبارک نماینده‌ و مدافع منافع اقتصادی_ سیاسی آن بود؟ پاسخ را باید در عدم رویکرد اصلاح‌گرانه و تلاش برای تغییرات بنیادین جست، تلاش‌هایی که امروز می‌توان نتیجه شکستشان را دید.

نه روحانی برای احقاق حقوق زنان آمده و نه برای آزادی زندانیان سیاسی و نه اینکه بتواند فشار فقر و گرانی را از دوش اکثریت محروم جامعه و از دوش طبقه کارگر بر دارد و نه برای حق تشکل کارگر آمده و برای هیچ گشایش سیاسی نیامده ، آمده تا صفوف حاکمیت را تحکیم بخشد تا بتوانند یک دست تر وارد مذاکره با غرب شوند و پایه‌های جمهوری اسلامی را با فریب مردم و جامعه جهانی‌ محکم تر از قبل کنند

موافقان به‌کار‌بردن این دستبندها برای حضور زندانیان در خارج از زندان می‌گویند که هزینه تهیه دستبند الکترونیک بسیار بالاست ولی این هزینه را خود زندانی باید تقبل کند؛ دلیل آن‌ها هم این است: چون زندانی به آغوش خانواده بازمی‌گردد و می‌تواند مشغول به کار شود و در کنار خانواده باشد؛ در نتیجه بهتر است فرد زندانی برای آزاد‌بودن هزینه دستبند الکترونیک را پرداخت کند. در صورت اجرای نهایی این طرح، ایران پانزدهمین کشوری خواهد بود که از روش کنترل زندانیان در خارج زندان با دستنبدهای الکترونیکی استفاده می‌کند.

اینجانب امید دانا در زندانهای جمهوری اسلامی بسیار زندانیان مظلومی را دیده ام که بی بی سی یکبار در مورد آنان خبری را درج نکرده است، زندنیان مظلومی به مانند، حمید رضا عارفی که 5 سال است در زندان میباشد و ده سال دیگر از حبسش باقیست و جرمش نوشتن مقاله در نقد اسلام می باشد. زندانیان به مانند حسن سی سختی که از سن 22 سالگی در زندان به سر میکند و هم اکنون 27 سال سن دارد و به جرم سایبری به حبس ابد محکوم است، و یا دکتر نادر بابایی که به جرم میهن پرستی و مبارزه با تجزیه طلبان و حضور در روز عاشورا به 7 سال زندان محکوم است و هم اکنون با وجود اینکه جانباز 45% درصد است در زندان به سر می کند و 74 ضربه شلاق را نیز تحمل کرده است.

مخملباف و نوری‌زاد دو تابوی سیاسی و مذهبی ایرانیان را در هم شکستند. این دو تابو به خصوص با تبلیغات رژیم علیه بهائیان و اسراییل، در ذهنیت مردم ایران به شدت تقویت بافته است. فقط جامعه مذهبی ایران نیست که از تبلیغات دولتی علیه بهائیان تأثیر پذیرفته، و بلکه جامعه سیاسی نیز از تبلیغات خصمانه رژیم علیه اسراییل در امان نمانده است. از این رو، شکستن این دو تابو را باید گام‌هایی به سوی صلح داخلی و صلح منطقه‌ای از یک سو...

به دنبال انتشار نوشته ای از سید جواد طباطبائی در سایت «آذری ها»، مطالبی در نقد مضامین آن نوشته در خارج از کشور منتشر شد. نوشته زیر نیز «نلنگری بر کاخ کاغذی» طباطبایی است که در داخل ایران انتشار یافته است.

این مجلس بی‌فایده است، مجلس نیست؛ این وکلایی که حاضر می‌شوند می‌ترسند آنچه می‌دانند نمی‌گویند.
اگر این مجلس نباشد به شما بگویم که اتحاد روس و انگلیس چندی نمی‌گذرد که ایران را پامال و تقسیم
باید به شاه نوشت که از وقتی که این مجلس منعقد شده حکام ظلم و تعدی خود را زیادتر کرده‌اند و راه‌ها همه‌جا ناامن است.
من این مطلب را کرارا گفتم باز هم حالا می‌گویم که این مجلس، مجلس نیست و کاری از او پیش نخواهد رفت.
آقا سید محمد مجتهد: دولت به ما مجلس داده است و ما دارای سلطنت مشروطه هستیم باید به لوازم

تنها می‌توان به آینده امیدوار بود. آینده‌ای که جامعه مدنی ایران بتواند خود را سازمان دهد و خود را تشکلمند کند و بتواند در برابر دولت مقاومت کند. به باورم پس از این دوره زمانی، جامعه مدنی با حفظ همه امکان‌هایی که ممکن است برایش اتفاق بیفتد، باید به برهه تقویت جامعه مدنی تبدیل شود. این ضرورت، یعنی ضرورت بازسازی و احیاشدن جامعه مدنی، مستلزم ردیابی سیاست‌های اقتصادی است. همچنین مستلزم شکل گرفتن انواع و اقسام جنبش‌های اجتماعی و فعال شدن نیروها و سیاسی شدن طبقات است.

با انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری ؛ جنگ قدرت درونی نظام این بار میان باند ولی فقیه و باند رفسنجانی ــ روحانی ؛ ادامه خواهد یافت و بتدریج آثار و پیامدهای مرگبار این جنگ به سر تا سر نظام و از جمله مجلس ؛ گسترش خواهد یافت . هدف مرحله ای این جنگ که از هم اکنون میان باندهای دو طرف جریان یافته است کسب هژمونی در کابینه آقای روحانی و تثبیت اهرمهای قدرت در درون دولت جدید میباشد .

هر آدمی می تواند برای زندگی کردن نیروی کار خود را شرافتمندانه بفروشد و هر شغلی را در حد توانائی اش انتخاب کند، اما در شأن یک انسان واقعی نیست که حد اقل دو شغل را بپذیرد، یکی جاکشی و دیگری جاسوسی به زیان هر ملتی.

-علی مطهری باید توضیح دهد به چه حقی و از جانب چه مرجعی به خود اجازه کشف وسایل استراق سمع در دفترکار خود را داده وبدتر از آن، این وسایل را از محل نصب آن در پشت دستگاه کولر بیرون آورده است

عملكرد كم نظير رزمندگان پس از شكست قاطعي كه به ارتش اسد و مزدوران حزب الله در حلب دادند، در حمص نيز باز خود را نشان داد و با تخريب تقيرباً كامل مانطق درگيري، آنان تاكنون نتوانستند همچون القصير حتي چند وجب خرابه بدست آورند.

رویدادی حماسی و نو جهان را شگفتزده نموده است. پیرامون آن بحث ها و اختلاف دیدهای تازه، اغتشاش آلود و البته بجائی، تلاش در تبیین چگونگی وقوع آن: (کودتا یا انقلاب)بوده است؟ می کند. این گفتمان ظریف و پایه ای، وضعیت شکننده و یا پیشرونده ی کنونی را به شکل موازی به همراه خود دارد. پرسش و جستجوئی جدی برای یافتن منشأ برکناری مرُسی از قدرت در کار است.

نگاهی گذرا به آنچه که تاکنون درباره مشروطه و مشروطیت نوشته شده است حاکی است که موافق یا مخالف، چه مثبت چه منفی، معترف به نقش بابیان و بهائیان در تحولات عصر مشروطه اند و هیچ‌کس نتوانسته است نقش آنان را نادیده بگیرد. اما شگفت این است که با این وجود، بندرت مورخان تاریخ مشروطه به صرافت نوشتن دقیق نقش بهائیان یا تعالیم و آموزه های آنان در این باره افتاده اند. یا به این صرافت افتاده باشند که تحولات عصر مشروطه بدون تجزیه و تحلیل بی طرفانه، همه جانبه و منصفانه از نقش بابیان و بهائیان ناقص و نارسا است.

به نظر شما برخورد یک رسانه مدرن که اسم مسئولیت ساز "گلوبال" را یدک می کشد با نویسندگانی که دست به تولید انبوه اطلاعات خلاف واقع می زنند و تحت هیچ شرایطی حاظر به پاسخگویی نیستند چگونه باید باشد؟ و همانطور که قبلا پرسیدم مسئولیت اخلاقی یک رسانه گلوبال در قبال دروغ و بی مسئولیتی چیست؟ از دیدگاه شما آزادی بیان در کدام نقطه به مرزهای تعهد اخلاقی و مسئولیت شهروندی تجاوز می کند؟

به نظر من شرکت کورکورانه در این کنفرانس به معنی رقصیدن به ساز دشمن می باشد برای شرکت در این کنفرانس قبل از هرچیز شهروندان آذربایجانی باید ایران رابه اجرای دو شرط ملزم نمایند در وهله اول مراجع حکومتی ایران در رابطه مسائل سئوال برانگیز که در این نوشته مطرح شده جوابهای روشن بدهد در مرحله دوم کنفرانس مذکور بصورت دموکراتیک و در یک کشور بیطرف با شرکت نمایندگان تشکلات جمهوری آذربایجان و آذربایجان جنوبی در شرایط مساوی برگزار شود و نهایتا کسانی که برای آزادی قره باغ اشغالی چشم امید به ایران دوخته اند

از منظر گفتمانی و ایدئولوژیک، چندان تفاوتی بین یک راسیست آریایی/ایرانی و یک راسیست ترک وجود ندارد........ از میزان قدرت نفوذ پان تورکیسم و پان ایرانیسم در ایران صحبت نکرده اند و هرگز آنها را با هم مقایسه نکرده اند بلکه به درستی از تشابه ایده لوژِیک پان ایرانیسم و پان تورکیزم سخن گفته اند ، مگر دروغ گفته اند؟؟ هر دو از لحاظ ایده لوژیک عین هم هستند. این عین حقیقت است.اذرگون

این روش آنها نشان داد که آقایان و خانم های اصلاح طلب حکومت دینی و نمک پروردگان به اصطلاح چپ یا لیبرال آنها حاضرند با سلفی ها و اخوان المسلمین و اگر لازم بود حتی با بن لادن کنار بیایند اما حاضر نیستند با حکومت سکولاری که قرار است به خواست و اراده ملیون ها انسان آزادی خواه و غالبا آگاه و متشکل از انواع گرایش های سیاسی و فرهنگی و دینی پی ریزی شود روی خوش نشان بدهند.

حسن البناء در خاطراتش می نویسد: «در ماه مارس 1928 شش تن از برادرانی که در درس ها و کنفرانس های من شرکت داشتند، یعنی احمد المصری، فواد ابراهیم، عبدالرحمان حب الله، اسماعیل عزو و ذکی المغربی به منزل من آمدند و گفتند: ما دیگر از این زندگی مذلت بار به تنگ آمده ایم، در این دیار مسلمانان هیچ عزتی ندارند و جایگاه آن ها از خدمتکاران و بیگانگان نیز پایین تر است.

آقایان کریم قصیم و محمدرضا روحانی بعد از استعفا از شورای مقاومت ملی ایران در سطوح مختلف مورد حمله کسانی قرار گرفته اند که به هر دلیلی خود را یکی از خبرگان مصلحت اندیش نظام آینده می دانند!

نارضایتی از دیکتاتوری های سکولار در منطقه تحت پوشش مخالفت با "غرب زدگی داخلی" بخاطر مخالفت با دیکتاتورهای دست نشانده سکولار، بعنوان شیوه ای از مبارزه علیه سمبل های غرب در مبارزه ، بعنوان یکی از شاخصه های این مبارزه تبدیل گردیده بود. این اندیشه های عقب مانده، عوض اینکه ارزشهای جایگزین خود را برای دوره بعد از رفتن دیکتاتوری دست نشانده غرب، در ارزشهای نوین، جامعه مدنی، مدرنیت و تمدن، و نهادهای دموکراتیک و حقوق بشری بیابند، آلترناتیو خود را در گذشته های دور عصر مفرغ...

من از ادعای شناخت روانشناسی مردم آن هم به حدی که بتوان به آن‌ها رهنمود داد بی اطلاعم. تازه اگر جریانی در خارج کشور ادعا کند از نفوذ کلام لازم برخوردار است و می‌تواند رهنمودهای روانشناختی‌اش را به گوش مردم برساند و مردم هم در صورت شنیدن به عمل در آورند، آن وقت می‌توان روی ادعای خانم محمدی مکث کرد. اما چنین پدیده‌ای وجود خارجی ندارد.

مصر كه اينك از بزرگترين تهديد كشور در يك قرن اخير نجات يافت و ارتش با عدم تشكيل دولت، نشان داد كه براي كسب قدرت، دولت اخواني ها را كنار نزده، بلكه به جهت خواست مردم و براي اجتناب از وقوع يك كودتاي خاموش توسط اخواني ها و پيش از آن كه كار از كار بگذرد و دير شود. تقريباً تمام اقدامات ارتش و دولت موقت مصر مناسب بود و نشان دادند كه كاملاً حرفه اي اند و مصر داراي قابليت هاي بسيار زيادي است كه هرگز به تعدادي فسيل اجازه نمي دهد كه آنان را به قرون وسطي اسلامي بازگردانند.

درسی که به گمان من از تجربه ی شاه می شود گرفت این است که اگر شاه مقدار کمی از امتیازاتی را که سال 1978تحت فشار داشت می داد در سال 1975 می داد وقتی که در اوج قدرت بود، مثلا به جای حزب رستاخیز حزب سمیعی را راه می انداخت اوضاع به گونه ای که پیش رفت، نمی رفت. وقتی رژیم به بحران رفت، به جای این که تنها نیروی متمرکز و متشکل مملکت آخوندها باشند، اگر یک حزب دیگر هم بود که اعتبار سیاسی داشت، می توانست بیاید و مملکت را از بحران بگذراند، ولی نبود. شاه نیروهای وسط را داغون کرد. چپ را داغون کرد.

در گیاهان از خانوداه و رسته یعنی دسته و نه راسه صحبت میکنند. و در هیچ جا چیزی به نام نژاد وجود ندارد. همه انسانها از یک ریشه اند. و تمام تفاوتهای ظاهری نتیجه تأثیرات محیط جغرافیایی ست. چیزیکه «نژادگرایی سیاسی-فلسفی» را میافریند « ارتباط نابرابر» و «برتری طلبانهء» آدمها با یکدیگر و حاکمیتها با مردم، در عرصه های اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ست.

بیشترین دغدغة شهروند خاورمیانه‌ای متوجه دو مقولة معاش و امنیت است. همین امر موجب شده است که دو پدیدة تاراج و جنگ در نظر شهروندان این منطقه مسایلی عادی، روزمره و عمومی به نظر آیند. طبعاً در چنین شرایط محیط، فضا و فرهنگی، انسان خاورمیانه‌ای فرصت شناخت حقوق ملی و جهانی خود را از دست می‌دهد و بسیار دیر به یاد تعریف حقوق شهروندی اش می‌افتد؛ که مهمترین دلیل آن، همانا ساختار اقتدار گرای فرهنگی حاکم بر دولتهای خاورمیانه است.

چه شيرين است، وقتی زنان و مردان سکولار دموکرات کشور همسايهء ما، ترکيه، در پی اعتراض به نابودگران درختان میدان قاضی، مقابل کسانی می ایستند که می خواهند حکومت ِ سکولار ِ ساختهء کمال آتاتورک شان را نابود کنند؛ و چه تلخ است وقتی همين زنان و مردان در خيابان های شهرهای بزرگ شان شعار می دهند که «تورک ميلت، بوگون ايشی کوتارماسوز، سابا ايرانين سرنوشتيه دونجکسوز» که اگر قرار بود به فارسی شعار دهند، سخن شان چيزی می شد در اين حدود که: «امروز اگر نجنبيم، فردایمان ايران است!»

اکنون نیز این اخوان هستند که حاضر نمی شوند زیرِ بارِ حقیقتِ شکستشان که به دلیلِ اشتباهاتِ خودشان اتفاق افتاد بروند؛ و با عملیاتِ انتحاری در خیابانها و درگیریِ مسلحانه با ارتش سعی دارند بهای شکستِ خود را بالا برده و با «شهیدسازی» برای جناحِ خود، قسمتی از مشروعیتِ از-دست-رفته شان را بازخرند. در این راه، برخی رسانه های بین المللی هم آنها را حمایت می کنند؛ از جمله شبکهِ الجزیره که اخیرا 22 تن از کارمندانِ مصریِ آن در قاهره استعفا دادند؛ به این دلیل که معتقدند...