● تریبون آزاد

وقتی ما می‌گوییم انقلاب یعنی تغییرات بنیادین. در پس هر تغییرات بنیادینی فعالان و دانشمندانی فکر و تحقیق کرده‌اند و انقلاب سیاسی آخرین مرحله بعد از تفکرات انقلابی است که پیش از این به وقوع پیوسته است. این تفکرات راه انقلاب را باز می‌کنند، حتی انقلاب از این ایده‌ها شروع می‌شود. این چیزی است که در بهار عربی نیست. بنابراین اتفاقاتی که اکنون می‌افتد، اتفاقات بنیادینی نیست و شبیه‌‌ همان مسائلی است که قبل از این هم وجود داشته است. حاکم به قدرت می‌رسد و به تمرکز قدرت دست می‌زند

دلیل عدم موفقیت و یا ناکامی در امر سرنگونی یا انحلال رژیم منحط اسلامی در ایران را یا نخواسته ایم بدرستی آسیب شناسی نمائیم و یا آنچنان در چنبره و یا در لاک ایدئولوژیکی و دیدگاه حزبی سازمانی خود فرو رفته ایم که قادر به تشخیص و راهیابی و یافتن راه حل صحیح آن نبوده و نیستیم و همچنان بر طبل مخالفت آنهم در حد حرف ونه در عمل کار سازی کوفته ایم و یا در حال کوبیدن این طبل تو خالی میباشیم. آیا دلیل این ناکامیها عدم ارائه یک پلاتفرم یا مانیفست کارساز صحیح و مناسب بوده و یا...

یکی ازجنبه های منفی تحولات اخیرپیوند نزدیکی این جریان با بخش هائی مهمی از روحانیون است، که واپسگرائی آنها بویژه درامور فرهنگی و رسانه ای و زنان و ورزش و بطورکلی اجرای احکام اسلامی، برکسی پوشیده نیست. دراین رابطه مهم نیست که نظرات شخص رفسنجانی یا روحانی چیست؛ مهم الزاماتی است که تعهد به چنین پیوندی می طلبد. بازی با اهرم سراپا واپسگرای روحانیت، بعیداست برای کسی شگونی داشته باشد.

حتی استعفاء هم تحت کنترل و چک لیست و بکن و نکن مسئولان مجاهدین و شورا صورت بگیرد انتظاری بسیار نادرست و مخصوص احزاب استالینیستی است ، نه احزاب دموکراتیک.

سقوط مرسی حاکی از آینده خوبی برای مصر و دمکراسی در منطقه نیست. ارتش قدم در جای پای جمال عبدالناصر در مصر، حافظ اسد سوریه، صدام حسین عراق و آیت الله خمینی ایران می‌گذارد که همگی یک ویژگی مشترک داشتند. آن‌ها همه به حامیانشان در خیابان‌ها به عنوان منبع مشروعیتشان ارجاع می‌دادند و حاکمیت اقتدارگرایانه را تحت نام اراده مردم تداوم بخشیدند. ارتش مصر با مداخله برای ساقط کردن یک رئیس جمهور غیر محبوب یک سنت استبدادی در خاورمیانه را مجدداٌ تأیید کرد

اگر فردا، ایرانیان اجازه دادند، که با جمع آوری مردم تُرک در بخش آذربایجان شرقی و اردبیل حکومتی مستقل برای خود داشته باشند که من در مقاله ای با عنوان : "جدایی مردم تُرک آذربایجان از ایران،راه حلّی منطقی و پایدار" (بر روی آن کلیک کنید) از آن بارها استقبال کرده ام، نام این حکومت مستقل را چه خواهید گذاشت ؟ جمهوری آذربایجان که نیست، چون شما خود را آذری نمیدانید. ترکیه دوّم، ترکیهء شرقی، ترکیه کوچک، ترکستان، شاید ؟.

بیستم تیرماه سالگرد کشته شدن ددمنشانه زهرا کاظمی با بارانی از مشت و لگد و سیلی و باتوم و تازیانه از یک سو و مرگ طبیعی نامیدن این آدمکشی از سوی دیگر!

در جامعه‌ای مثل جامعه ایران، مانند هر جامعه دیگر، نه می‌توان کوشید آن چنان از غرب متمایز بود که لازمه این تمایز به نفی مطلق غرب و تجددغربی و دستاوردهای فرهنگی و تمدنی آن بینجامد و نه آن چنان به تقلید از غرب و غربی شدن اندیشید که یکسره گسست از گذشته تاریخی و فرهنگی جامعه ایران را به دنبال داشته باشد.

شاه گفت: «من هم می‌خواهم جست‌وجو کنی... نمی‌خواهم جلوی جست‌وجوی حقیقت را بگیرم... می‌خواهم همچنین آن چیزی را که انقلاب سفید نامگذاری کرده‌ایم بررسی کنی.» آهی کشید و گفت: «دیگر انقلاب سفید نیست... در آن خون‌هایی ریخته شد. آن چیزی نشد که من می‌خواستم، آن چیزی شد که آن‌ها می‌خواستند.»

نظام حقوقی و زرادخانه قانون شاید شرط لازم برای حفظ شیرازه اجتماعی باشد، اما شرط کافی نیست. «قانون» و «نظم» توسط «آزادی» به هم قلاب می‌شوند و تار و پود این انسجام را اعتقادهای ارزشی مشترک می‌سازند. بدون این اعتقادات مشترک تخم «آنومی» در همه جا پراکنده می‌شود و «آنومی» چون پیچکی به دور جامعه می‌پیچد.

ایران زیستگاه ملتهای بدون دولت گوناگون است. از اینرو اصطلاح قدیمی «کثیرالمله بودن ایران» درست است. راه درست برای ساختن آینده بهتر « اتحاد و اسقلال آنهاست » اتحاد برای اداره کل ایران- استقلال برای اداره ملت خود. استراتژی-تاکتیک مبارزاتی این ملتهای بدون دولت صحیح است که در این مسیر تنظیم و پیگیری شود. راههای دیگر نادرست و فاجعه بازاست. چرا که ماجراجویی ملی ست . آوانتوریسم ملی از موجبات شکست جنبش برابرحقوقی و رفع تبعیض است. و فرجام اش شکست دموکراسی خواهی، سکولاریسم و عدالت اجتماعی ست.

سخن از تفاوت دو جامعه‌ است: یکی برای جان انسانی کمترین ارزشی قایل نیست و دیگری برای این که انسانی از شکنجه و آزار در امان باشد سنگ تمام می‌گذارد. جامعه‌ای که انسان‌ها را مانند مرغ می‌کشد و «در آن مزد گورکن از بهای جان آدمی بیشتر است» و دیگری که برای اخراج یک خارجی و مصونیت او از آزار و شکنجه ده سال وقت و میلیون‌ها پوند مایه می‌گذارد. من خوش دارم که دومی را یک جامعه «انسانی» بنامم. ولی مانده‌ام که بر آن جامعه دیگر چه نامی بگذارم....

رخداد های مصر، ترکیه و دیگر کشور های منطقه نشان می دهد که مبارزه شدید، طولانی و آشتی ناپذیر بین کهنه و نو، سنت و مدرنیته به اشکال مختلف با شکل گرفتن و تقویت روز افزون طبقه متوسط، تحصیل کرده و خواهان مشارکت در فعالیت های سیاسی و اجتماعی وارد فاز جدیدی شده و با سرعت و شدت ادامه دارد...

قضيه كاملاً روشن است؛ در صورتي كه حزبي، طيف يا فردي با رأي اكثريت به قدرت رسيد و پس از آن گفت، تاكنون هر چه گفتم شوخي يا دروغ بود و از اين پس حرف، حرف من است و گرنه مي گيرم و مي بندم و مي كشم، تكليف چيست؟ اين اتفاقي است كه در سال 57 براي ما ايراني ها افتاد. در سال 57 رهبران ايران گفتند كه آب و برق را چون برخي كشورهاي عرب مجاني مي كنند و پول نفت را مي آيند دم در خانه ها مي دهند. بعد از انقلاب گفتند ما براي اقتصاد انقلاب نكرديم و اقتصاد مال خر است و آنچه گفتيم تقيه بود!

ویژگی های جامعه مصر به گونه ای است که روند به ثمر رسیدن انقلاب و انتقال سیاسی-اجتماعی در ساختار قدرت این کشور در طی زمان و در نتیجه رسیدن به نوعی تعادل و رضایت بین نیروهای مختلف سیاسی آن انجام می شود. سقوط دولت محمد مرسی در سالگرد به قدرت رسیدن حزب اخوان المسلمین در نتیجه سیاست اشتباه دولت مرسی در تثبیت شتاب زده و سریع جایگاه این حزب در نهادهای قدرت و ساختار سیاسی مصر است که زمینه های لازم برای اتحاد نیروهای مخالف و در نتیجه سقوط دولت فراهم کرد.

دیری است که شکاف میان نظام حقیقی و نظام حقوقی در جوامعی چون مصر و ایران و خاورمیانه روی داده است. این شکاف که از یک سوی بیانگر گسست میان واقعیات اجتماعی و قدرت حاکم است، از سویی دیگر، میزان تحول جامعه نیز هست. پرسش این است که چرا در جوامعی که دارای قانون اساسی هستند، مجلس دارند و تفکیک قوا موجود است، میان واقعیت های سیاسی و اجتماعی و قانون اساسی، که میثاق ملی است، شکاف وجود دارد. برای نمونه، از دو قانون اساسی سراغ می گیریم. قانون اساسی مصر در سال 1971 میلادی و قانون اساسی در 2012 میلادی.

رئیس جمهور در حکومت اسلامی ایران،تنها مجری سیاست‌های سفیهانه ولایت فقیه است.
چون اعدام،زندانی سیاسی،آپارتاید جنسی‌ و نژادی همچنان هست.
نان،آزادی،کرامت انسانی‌ در جامعه انسانی‌،حق همه انسانهاست.

در اینجا فرقی که بین بنده در اقلیت و آقای "پدرام پدرامی"، احتمالا در اکثریت این است که من با شهامت روی حرفم می ایستم و تمام هویتم روشن است و حتا خواجه حافظ شیرازی نیز مرا می شناسد و هر مطلبی را که ادعا می کنم، برای اثبات آن چیزی دارم. اما فقط می پرسم آیا هویت آقای پدرام پدرامی معلوم است؟

آقای رجوی مقاله‌ی سینا دشتی که به فرموده‌ی شما ظاهراً برای بزرگداشت یاد و خاطره‌ی برادر دلبندم سیامک و تحت عنوان «سيامك طوبائى ميليشياى مسعود» نوشته شده را خواندم.

تا سى چهل سال قبلا به اصطلاح دموکرات نبودیم اما زندگى دموکرات داشتیم، اعیان و اشراف در مساجد در روضه‏ خوانی‌ها با عامه اصطکاک داشتند، دستگیرى می‌کردند، خرج‌ها مى‌‌دادند، در خانه‏ ها باز بود، سفره‏ ها پهن، ....تمدن و تربیت در مشرق سابقه دارد در مغرب در اکتشافات علمى و صنعتى پیش افتادند در اخلاق هنوز به مقام مشرقیان نرسیده ‏اند، بلکه در سده اخیر که مذهب اهل حل و عقد ماتریالیسم شد عقب رفتند تمدن بولوارى بر تمدن لابراتوارى غلبه کرد و آن تمدن ناچیز به ما سرایت.

اصطلاح‌های «مدرنیزاسیون» و «سکولاریزاسیون» به‌طور همزمان، هم اصطلاح‌های مفید و گره‌گشایی در جامعه‌شناسی دین هستند و هم فاقد مزیت و زیان‌رسان. مفید هستند از این جهت که می‌کوشند توصیف یا حتی نظریه‌ای از آنچه که به نظر می‌رسد تغییراتی در چگونگی مناسبات مشترک و ارتباط دوسویه دین و جامعه است، ارائه دهند. از این جهت زیان‌رسان هستند که این اصطلاح‌ها، گرایش به این دارند که تمامی چیزها برای تمامی مردم را معنا کنند و همچنین فاقد وضوح و تشخص کافی حتی میان پژوهندگان و دانشوران است.

اینکه این حرکات سمت و سو و برنامهِ سیاسیِ مشخصی نداشتند و عمدتا فقط حکمِ برون-ریزشِ احساسی را داشتند هم خود بزرگترین عاملِ شکستِ آنها در بلندمدت بود؛ چرا که در جایی که هدفمندیِ جدی و برنامه-داریِ سیاسی را نمی توان به این راحتی از موضوعیت انداخت، هیجاناتِ بی-هدفِ توده ای را – هرچقدر هم که وسیع و گسترده باشند – می توان به شیوه های مختلف شکل داد و ارضاء کرد و بدین ترتیب سر و صدای مخالفان را خواباند. دقیقا به همین علت است که اکنون – در روزگارِ آشکار شدن و در معرضِ عموم قرار گرفتنِ تاکتیکهای...

شیوه ی برخورد جامعه و فرهنگ ما با «از دست دادن چیزی، کمبود» بطور عمده به دو شکل بوده است. یا اسیر «حسرت چیزی و محبوبی از دست رفته» و پیامدهای آن چون نوستالژی، افسردگی، مالیخولیای فردی یا جمعی و ناتوانی از تحول نو می شویم. یا از «محرومیت از چیزی و مطلوبی، حقی» فردی، جمعی یا سیاسی زجر می کشیم ولی دیگر باور به امکان دست یابی به آن خواستها را نداریم و یا مقصری برای بدبختیمان می جوییم که می خواهیم حسابش را برسیم....

مصر و ایران / آیا پاسداران: غلامان رهبر و غلمان ولی فقیه اند ، یا سپهسالاران ایران و حافظان مردم ایران؟
دکترمهدی مظفری / دانمارک،
تفاوت مصر و ایران در دو چیز است: ۱ - وجود کاست نظامی در مصر و نبود آن در ایران، ۲- وجود کاست مذهبی در ایران و نبود آن در مصر. منظور از تفاوت، تفاوت تاثیر گذار سیاسی و اجتماعی است.

محمد‌علی امانی قائم مقام حزب مؤتلفه‌ اسلامی:‌ یکی از حکم هائی که من از شهید لاجوردی گرفتم مسئولیت زندان اوین بود و حکم دیگر در ارتباط با کارهای اجرائی دادسرای انقلاب بود .....

از زمان پیدایش دین اسلام، نزاع خونین و سازش ناپذیر سرکردگی راهبران اسلام در بین خود و سران رنگین مخالف به قیمت خون بی بهای توده ها شروع شده و تاکنون همچنان معمول بوده است. تداوم این جنگ های بی فرجام و دهشتناک هیچگاه نه به سود تحول زندگی، آینده بهتر و به سمت منافه اکثریت، بلکه در نهایت با هر شکست و پیروزی به ضرر شعورِ زمان، پیاده نظام شمشیر به دست و گرسنه و همچنین توده های زحمتکش و فرمانبرداری بوده است که همیشه در طول تاریخ قربانیان و بازندگان این جدال های بی حاصل دینی و مذهبی سران بوده و...

نسخه درد، دموکراسی و حقوق بشر است، نه تن دادن به دیکتاتوری سکولار نظامیان یا غیرنظامیان. چگونه می‌توان گفت به قدرت رساندن طولانی مدت -۳۰ سال حسنی مبارک، ۱۴ سال بوتفلیقه، سرهنگ قذافی، صدام حسین، و...- خوب است، چون آنان دیکتاتورهای سکولار هستند، نه اسلام‌گرا. پس محل نزاع با بشار اسد- و پدرش حافظ اسد- بر سر چیست؟ نکند در آنجا هم محل نزاع دیکتاتوری خاندان اسد نیست، بلکه مسئله اتحاد آنان با جمهوری اسلامی است؟

ناصر کرمی زحمت کشیده متن پارگرافی را ترجمه کرده است. دستش درد نکند. اگر مطلب یک شعر بود میشد پذیرفت که مترجم برداشت خود را ترجمه کرده است. ولی در متنی که میخواهیم به عنوان فاکت استفاده کنیم نمی توانیم عبارات و واژه های حاشیه یی را وارد متن سازیم. سخن داریوش شاه روشن نیست توسط چه کسی خوانده شده و چگونه خوانده شده است. منبع ذکر نشده. برداشتهای Matthias Küntzel نیز نظر شخصی اوست و نمی تواند چیزی را عیان سازد. استفاده سیاسی از تاریخ خصلت علمی آن را میزداید.

ارتش مصر تعداد بی‌شماری از شرکت‌ها و واحد‌های اقتصادی را در کنترل خود دارد که خود را موظف به هیچ‌گونه حساب‌رسی نمی‌دانند. ژنرال‌ها هرگونه اصلاحات را بلوکه می‌کنند و اقتصاد را فلج کرده‌اند. اگر این وضعیت تغییر نکند، حتا رییس‌جمهور بعدی نیز شانسی برای موفقیت نخواهد داشت.

آیا مرافعات و منازعات خیابانی به یک جنگ خونین داخلی منتهی می شود؟ آیا توپ قدرت دو باره در زمین اخوان المسلمین به زمین خواهد نشست؟

مهمترین پشتوانه دولت جدید "سرمایه اجتماعی" است که به واسطه رضایت حداقلی اکثریت مطلق مردم از نتیجه انتخابات رقم خورده است...
ترجمان این سرمایه اجتماعی به مطالبات مشخص و ممکن و بسیج و تقویت جامعه مدنی در جهت زدن مُهر مطالبات خود بر سمتگیری های دولت روحانی است که نشان خواهد داد در آسیابِ سیاست ایران بذر ازادی و احقاق حقوق ملت آرد خواهد شد تا در تنوره مبارزات مدنی و سامانمند اجتماعی و سیاسی حقوق شهروندی برشته شود یا اینکه...

تردیدی نیست که بخش بزرگی از دیدگاه های روانکاوانه فروید اهمیت علمی شان مورد انتفاد قرار گرفته است اما تئوری «Madonna-whore complex» وی بویژه دردنیای معاصر، نه تنها از ارزش تفسیری آن کاسته نشده است بلکه بیش از پیش، بر سلامت منطقی آن افزوده گشته است. فروید در سال ۱۹۱۲ نوشته است : «مردانی که به این ناهنجاری مبتلا هستند تصورشان از عشق به زن دور از نیاز و تمایل جنسی است ولی اگر تمایل جنسی به زن داشته باشند نمی خواهند به او عشق بورزند.»

به نیروی تحول گرانه، دموکراتیک، مدرن و سکولار "تقسیم – تحریر" ایمان بیاوریم. پتانسیل های بالقوه آنرا در ایران به بالفعل تبدیل کنیم. ایمان به بنیاد گرائی نیروی "تحریر _ تقسیم" را محور استراتژی سیاسی تحول خویش قرار دهیم. باید تعیین کنیم که چه نیروهای سیاسی حکومتی باید حذف سیاسی شوند، چه نیروهایی باید ایزوله شوند، و بالاخره کدامین نیروها بر اساس پایبندی بر کدامین ارزشهای اساسی و محوری امروزین، باید همگامان ما باشند، و بالاخره پیشگامان و سکانداران جنبش " تقسیم – تحریر " آینده ایران...

ما خیابان را رها نخواهیم کرد. این انتخابات هر اهمیتی هم که داشته باشد، بدون رویکرد به خیابان و نیروی فشار از پائین برای تعمیق خواست های دمکراتیک مردم به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. به مصر نگاه کنید، اهمیت خیابان را درخواهید یافت. حتی حضور مردم در جنبش سبز در خیابان در به عقب راندن حکومت در این دوره نقش داشته است. علاوه بر آن همان نیرویی که در بدترین شرایط با رای خود کوشید اوضاع را تغییر دهد، بی تردید با افزایش امید و اعتمادبه نفس خود در این انتخابات، خانه نشین نخواهد شد و نظاره گر اوضاع نخواهد شد.

توضیح ضروری:
در 34 سال گذشته و به هزار و یک دلیل یکسان سازی نرخ ارزش اسمی (قیمت ها) برای کالا و خدمات به نفعِ روزمره گی و به ضرر شهروندانِ "مولدِ ارزش" در جامعۀ ایرانی مغفول مانده است. (به زبان ساده اینکه ارزش "پفک نمکی" با نرخ های جهانی و ارزش کارِ کارگران، کشاورزان، معلمین، سپاهیان و... با نرخ های پایین تر محاسبه و در تراز صورت وضعیت ملی منظور شده است.)