پشت پرده برخی فراخوان ها

مدتی است تلویزیون های طرفدار نظام پادشاهی با تبلیغ فراخوان شاهزاده پهلوی از هم میهنان در داخل ایران می خواهند که این درخواست رضا پهلوی را اجابت نمایند.

آقای پهلوی در پیامی که در سایت رسمی ایشان هم منتشر شده نوشته اند: 

" هم میهنانمان با دردست داشتن شمع در شهرهای محل سکونتشان برای اعلام پشتیبانی از زندانیان سیاسی در ایران به خیابان ها خواهند آمد."

نکاتی درباره این گونه فراخوان ها به ذهن حقیر رسید که خوب است فعالان سیاسی خارج کشور بیشتر توجه نمایند.

همانگونه که قبلا هم اشاره نموده بودم شما هم میهنان خارج کشور با داشتن آزادی بیان موقعیت ها و نیرویی دارید که خیلی از آن را ما در داخل کشور نداریم و حسرت آنرا می بریم. اما این آزادی شما نباید ضربه ای به حرکت جنبش های اعتراضی در داخل بزند. شما در خارج کشور به راحتی فراخوان می دهید و مکانی را اعلام می کنید و جمع می شوید و چند رسانه بین المللی هم آنرا پوشش می دهند و حرکت شما هرچند کم و کوچک (به ظاهر) تاثیر خود را خواهد داشت و در همه رسانه های دنیا مخابره می شود. اما این شرایط در ایران فراهم نیست . این را باور کنیم که رسانه های خارجی در ایران اجازه فعالیت ندارند. روزنامه ها و سایت های خبری نیز در محدودیت و محصوریت کامل به سر می برند . اینکه شما قصد دارید یک تجمع اعتراضی را برگزار کنید خوب است ما هم در سایت ها یی مثل این سایت و فیس بوک ها از شما حمایت می کنیم و حتی به نحوی آنرا در برخی رسانه ها پوشش می دهیم .

اما آیا درست است که این نوع اعتراضات جزئی را که می دانیم مورد استقبال عموم مردم قرار نمی گیرد در ایران هم برگزار نماییم؟

این را قبول کنید که شما شرایط ایران را خوب درک نمی کنید ؛ البته باید به شما حق داد چون بعضی از شما سالهاست که در فضای کشور نیستید و مخصوصا از نوع برخورد ها با فعالان این عرصه بی اطلاعید.

بعضی هم مطلعند و می دانند نتیجه این فراخوان ها چیست و باز هم از این کار های بی نتیجه پر هزینه می کنند.

نمی دانم چه توجیهی وجود دارد که جوانان و نیرو های جنبش راه آزادی را فدای اهداف مقطعی نماییم و به بیان دیگر بسوزانیم و نتیجه ای هم به دست نیاوریم.

باز ما بمانیم و خیل روزنامه نگاران دربند و محصور و محدود. و باز تجمع برگزار کنیم برای آزادی اینان .

عزیزان بنده مخالف تجمع و فراخوان و اعتراض نیستم و در موقع مناسب لازم میدانم که تجمع و رستاخیزی اعلام شود ولی این تجمع و اعتراض باید آنقدر سراسری و عمومی و عظیم باشد که تلفات به کمترین تعداد برسد.

باید شرایط را جوری بچینیم و زمینه را آنگونه آماده نماییم که استقبال از این برنامه فرصت جولان نیرو های رژیم را از انها بگیرد و به قول معروف مرگ یک بار و شیون هم یک بار .

تا اگر هم این حرکت ما به براندازی منجر نشد لااقل تلفات به کمترین برسد دستگیری ها به حداقل برسد .

و این ممکن است.

ولی من شدیدا مخالفم با کسانی که فراخوان دادن را تستی برای محبوبیت خود می دانند.

 شدیدا مخالفم با کسانی که فراخوان را مسابقه ای برای نشان دادن موقعیت خود می دانند.

اول یک نفر بلند می شود و رستاخیز اعلام میکند و عده ای می آیند او را حمایت می کنند بعد آن فرد جایگاه خود را به رخ مدعی دوم می کشد و دومی هم برای اینکه کم نیاورده باشد فراخوان دوم را و همچنان این برنامه ها ادامه دارد.

جالب اینجاست:

 کسانی که در فضای مجازی و سایبری شورا ملی مشخص کرده اند و خود را همه کاره این شورای خود خوانده معرفی کرده اند حتی به پشتوانه سابقه درخشان و خدمات! پدر و جدشان هم نتوانسته اند چند هزار امضا جمع کنند

حال دم از فراخوان در خیابان های ایران می زنند.

آقای شاهزاده! اگر شما کسان و یارانی داشتید در همان سایت که بی خطر ترین نوع اعلام همکاری با شما بود هواداران تان شما را تنها نمی گذاشتند، حال از ایشان می خواهید بصورت مشخص و با شمع های روشن به خیابان بیایند.

واقعا با چه جایگاهی و به چه امید و آرزویی اینگونه برای مردم تکلیف تعیین می کنید؟

اگر شخصی هم به حمایت از شما و یا دلسوزی برای زندانیان سیاسی این حرکت را انجام داد شما چه عاقبتی برای او دارید؟

آیا غیر از دستگیری و شناسایی و تحت پیگرد قرار گرفتن و محاکمه و به جرم اقدام علیه امنیت ملی به زندان یا اعدام محکوم شدن نتیجه دیگری برای آن فرد خواهد داشت؟

پس هم میهنان نیرو و پتانسیل جنبش را خرج خودخواهی های این افراد نکنید خود را برای اعتراضی سراسری و کاملا میهنی آماده نمایید که با کمترین هزینه بیشترین برداشت و نتیجه را به ارمغان آورد و آن آزادی ایران عزیزمان می باشد.