شجاعت خطر کردن وتلاش برای زنده ماندن امید به آینده را در من زنده نگه می داشت!

06.09.2022 - 09:11

49

برگ های درختان شبیه پرده ی شفاف سبز کم رنگی درمقابل اشعه خورشید بود .نوری پاک و زلال از این صافی ،از این پرده عبور می کرد و روی زمین ، سايه ی برگها ،در میان اشعه نوازشگر خورشید وقت قبل از غروب ،می رقصید . آنطوری که از اطراف خانه و خیابان های اطراف بر می آمد، خانه در مرکز شهر بود ، خیابان وپیاده رو ها پت و پهن و عریض بودند و درختان هرکدام حداقل پنجاه سال عمر داشتند ، سه ،چهار نفر اگر دور درخت دستشان را به هم می‌دادند هنوز شاید دست‌ها به هم نمی رسید . این همه زمین و فضا برای جاده و پیاده رو ،شبیه پارک می‌ماند. هر چه میدیدم با مشابه آن در سرزمین پر گه هر خودم مقایسه می‌کردم ، آن همه آدم در یک پیاده رو ، بعضی وقتها باید به راست یا چپ کج میشدی تا بتونی رد بشوی ،تنه و فحش نخوری. سر یک چهار راه که نگاه کردم طرف راست شیب دار بود ، یک سربالایی و چشم انداز آخر به سمت کوه بود ،یک دیوار بزرگ ، چه جهنمی پشت آن کوه ها برپاشده بود و چه بد بختی ها در پشت آن دیوار امثال من باید می کشید. در اطراف فضای سبز، و نسیم خنکی میوزید و واقعیت لحظه حاضر خوب و جان نواز بود و دیگر به پشت آن دیوار فکر نکردم. نزدیک ربع ساعتی نرم نرمک راه رفتیم و به یک فضای باز رسيديم. یک سنگ فرش در وسط تا چشم کار می‌کرد ادامه داشت و در اطراف ترکیب گلکاری ،در ختهای کوتاه و بوته های گل منظره زیبایی را مثل عکس کارت پستال ها ایجاد کرده بود. ما می‌خواستیم قدم بزنیم ،مسیر سنگفرش را ادامه دادیم . زوج هایی دست در دست از کنار ما می‌گذشتند و یا روی صندلی‌های اطراف نشسته با چهره‌های شاد و با لبخند با هم مشغول صحبت بودند . اکثر دختران و زنان لباس های رنگارنگ ترکمنی که تا پاشنه پا می آمد به تن داشتند مثل جامه های دختران ولایت خودم ولی جامه ترکمنی تا پایین بسته بود بدون اینکه مانع راه رفتن شود، ولی مردان با لباس های روز و شلوارهای اتو زده‌ در گوش دلبران خود نجوا می‌کردند . دیدن آنها، مثل دیدن یک فیلم سینمایی برایم خوشحال کننده بود اما به فکرم نمی رسید که خودم را جای آنها بگذارم و حسرت داشتن موقعیت آنهارا نداشتم. آنقدر بدشانسی و رنج تو مخم جا کرده بود که مخم برای آرزو و رؤیا های زیبا جا نداشت. با این حال، شجاعت خطر کردن وتلاش برای زنده ماندن امید به آینده را در من زنده نگه می داشت، و اميدواری مرا برای آینده ، بیشتر و بیشتر تقویت می کرد.

سرخس، گذر از رودخانه خشک (1)

اکثر مردم فقط قهرمانان مرده را می خواهند (2)

از سال سیاه ۶۰ تلاشم این بود که از یاسوج هر چه دورتر باشم (3)

اینها که با زورو جنگ روزگار مردم را سیاه کرده‌اند، نمی توانند از خنده کودکان جلوگیری کنند(4)

ازپاقدم هدیه پاریسی یک طرف مملکت در جنگ میسوخت و طرف دیگر در سیلاب(5)

بستری با برگ و خاشاک ساختم ؛ دور و برم را از نگرانی وجود مار لگد زدم 6

قدم و فکر آغاز این سفرم از پشت بام خانه میر جعفرهفده سال قبل شروع شد 7

کسی بدرستی نمی‌توانست ثابت کند که از کجا شروع شد/8

کشيدن لوله های نفت با مرگ بلوطها همراه بود!/9

ستاره ها می توانند راه را نشان دهند (10)

تردید داشتم چه اسمی را انتخاب کنم(11)

چند سال بود که خودم نبودم (12)