حمله تروریستی جیش العدل بازی در زمین اسرائیل
پیشامتن :
نوشته حاضر در شرف تحریر بود، که به فاصله یک هفته مجددا گروه تروریستی جیش العدل در ۹ مارس ( ۲۱ فروردین ) با عبور از مرز وارد استان سیستان و بلوچستان شد و اینبار به خودروی نیروی انتظامی حمله کرد و تعدادی از پرسنل انتظامی و مردم غیرنظامی را به رگبار بستند.
متن:
به موازات سالها تلاش اسرائیل برای کشاندن ایران به جنگ قرار می شود، ماشین خشونت تروریستی جیش العدل دوباره به حرکت درآید، و اقدام به کشتار مردم سیستان و بلوچستان و نهادهای انتظامی بنماید. حمله ۹ مارس در ادامه حملات هماهنگ یک هفته قبل تروریست های جیش العدل کلید خورد، اگر چه این حمله نظیر اقدام هفته قبل بلافاصله با ناکامی تروریستها در انجام ماموریت به پایان رسید. ولی بعید به نظر می رسد، حملات تروریستی و تجزیه طلبانه جیش العدل متوقف شود.
حملات سریالی جیش العدل چندان غیرمنتظره نیست، چون در قالب سرسپردگی این گروه به اسرائیل می گنجد و باورپذیر است. ولی آنچه که باور کردنی نیست، آن است، که حدود یک هفته از اقدام ضدایرانی جیش العدل ،مزدور آمریکا و اسرائیل، گذشت و متاسفانه هیچ یک از گروههای چپ ایران منجمله سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت ) ، در محکومیت عمل تروریستی جیش العدل، بیانیه ای صادر نکردند، تا تبعات این شرایط بغرنج و آبستن جنگ جدید دیگری در خاورمیانه را آگاه سازی کرده باشند، آن هم جنگی که ایران را هدف قرار داده است.
جای پرسش دارد که بعد از ۱۵ فروردین ، اسرائیل در اقدامی بی‌سابقه به کنسولگری ایران در سوریه، حمله کرد و فردای آن روز جیش‌العدل، بعد از مدتها انفعال، بلافاصله فعال شده و علاوه بر آن در ۲۱ فروردین هم اقدام تروریستی ثبات زدایی را در استان شرقی میهن مان مرتکب می شود. سازمان فداییان خلق ایران ( اکثریت ) که طی بیانیه ای حمله نتانیاهوی نژاد پرست ، به کنسولگری ایران در دمشق، را محکوم نمود، پس چرا باید در برابر حمله جیش العدل سکوت اختیار کند؟ سکوتی که ممکن است شبهه عبور جریان چپ از حس وطن پرستی را در اذهان شکل دهد.
متاسفانه اینکه چرا سازمان های چپ، حرکت تروریستی جیش العدل را محکوم نکردند، به هیچ وجه قابل توجیه نیست، بلکه قابل تامل است. بنابراین بعد از حملات تروریستی ۲۱ فروردین، سازمان با موضعگیری سریع نسبت به حملات قبل و امروز جیش العدل می تواند، آن انفعال در برابر حمله ۱۶ فروردین را جبران نماید.
معتقدم، موضع گیری سریع سازمان در محکومیت اسرائیل اقدامی به هنگام بود، که سازمان را در مقام اولین تشکل چپ قرار داد و با انتشار بیانیه ای گویا، رسا و کوتاه سریعا اقدام تروریستی و مغایر با عرف دیپلماتیک را به چالش کشاند. اینکه چرا اقدام تروریستی جیش العدل، در فردای بعد از حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق محکوم نشد، هنوز جای بحث دارد و می تواند نشانگر بی تفاوتی سازمان به تروریسم باشد، که چنین نیست. ولی با تکرار عمل تروریستی جیش العدل، هرگونه سکوت در قبال تحریکات جنگ افروزی، عمل سیاسی مقبولی تلقی نمی شود. منطقی نیست سکوت و روی گردانی از محکومیت عملیات تروریستی را چنین توجیه نمود، که بخاطر اقتدارگرائی جمهوری اسلامی ست. ولی سازمان نباید صرف حس خشم و نفرت از جمهوری اسلامی، این بار هم از اعلام موضعگیری در این رابطه کوتاهی کند. قطعا هرگونه تحرکات تروریستی علیه ایران، صرفا جمهوری اسلامی را مورد تهدید قرار نمی دهد، بلکه تمامیت ارضی میهن یکپارچه مان را به خطر می اندازد. بنابراین نباید دچار خطای محاسباتی شد، تا جمهوری اسلامی را جدای از ایران ارزیابی کرد.
کارنامه گروههای تجزیه طلب، حکایت از آن دارد، که ذیل هواخواهی قومی،سالیان متمادی ست که در کشورهای همسایه سکنی گزیده اند، مثلا تا دیروز از کشور همسایه غربی و امروز با نقض حقوق بین المللی از خاک کشور همسایه شرقی، ایران را مورد حمله قرار می دهند. مشخص است که جیش العدل سیمای تروریستی خود را پشت ماسک جنگیدن برای دفاع از حقوق سُنی ها، پنهان می کند، تا وابستگی وطن فروشانه اش چنان شکار نشود.
قطعا گروههای تجزیه طلب ازجمله جیش العدل پیش از آن که به منافع قوم خویش بیندیشند، به دنبال تامین منافع شخصی و اغراض سیاسی خود هستندو در راه دستیابی به آنها از هرگونه خوش رقصی و ایران فروشی دریغ نخواهندکرد.
حتما به خاطر دارید، موضعگیری در قبال رخدادهایی که حیات و امنیت جامعهایران را به خطر می اندازد، از زمره مسئولیت های سازمان بوده و هست، و نباید به سادگی از آن عبور کرد. مگر از قبل چنین قرار نبوده، که سازمان باید در کنار مردم بایستد، تا بتواند کار گسترده و مؤثری انجام دهد. بنابراین حضور در قالب انتشار بیانیه در برابر رویدادهای مخاطره آفرین عاملی می شود، تا نخست سازمان را در پله مطرح شدن قرار دهد و سپس بر سکوی سازمانی اثرگذاری بنشاند. وقتی که رفیق همتی، سخن گوی سازمان، حملهداعش در ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به مسکو را محکوم می کند و حضور و وجود چنین گروههای جنگ افروز را در خدمت سیاست سرمایه و سود بیشتر ارزیابی می کند، پس چرا سازمان ،در مورد حمله جیش العدل در شهرهای استان سیستان و بلوچستان سکوت اختیار کرده است؟ آیا سیاست یک بام و دو هوا امر پسندیده ای است؟
در پایان از شما می پرسم، آیا نشر بیانیه ای در برابر تحرکات تروریستی در شرق کشور و دیگر نقاط ایران آن چنان عمل سختی است ؟ ما که می توانیم با صدور بیانیه، نوشتن چند خط در توییتر، فیس بوک یا هرجای دیگری، نسبت به اخبار و اتفاقات موضع گیری کنیم، تا صدای سازمان را به مردم برسانیم، در چنین وضعیت است، که نقش سازمان دهنده خود را نیز به جامعه ثابت می کنیم. در پرتو همراهی با مردم است که قادر خواهیم شد، نظر بخشی از مردم جامعه را در داخل کشور بسوی برنامه خود جلب کنیم. در چنین صورتی است که قادر خواهیم شد خود را از تار و پود تنبلی تحلیلی برهانیم.
باور کنید، اگر سازمان،در هرآئینه ، اقدامات تروریستی جیش العدل و دیگر گروههای تروریستی را محکوم نکند، آن تصویری که در ذهن مردم شکل می دهد، جز این نمی تواند باشد که سیمای سیاسی سازمان، مورد پرسش واقع شود .
مهرزاد وطن آبادی
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید