حدود سه ماه عدنان البرش در حالی جنگ غزه را گزارش می‌داد که در چادر زندگی می‌کرد، در روز یک وعده غذا می‌خورد و تلاش‌ می‌کرد همسر و پنج فرزندش را از خطر دور نگه دارد. این خبرنگار بی‌‌بی‌سی عربی از لحظاتی دلخراش می‌گوید که در جریان گزارشگری جنگ امان او را بریده بود.

هشدار: این گزارش حاوی توصیفات و تصاویری است که ممکن است برای بعضی مخاطبان آزاردهنده باشد

یکی از بدترین لحظات شش ماه گذشته شبی بود که همه در خیابان خوابیدیم. به چهره همسرم و فرزندانم نگاه می‌کردم که در سرمای گزنده خان یونس در جنوب غزه در خودشان پیچیده بودند، و من هیچ کاری از دستم برنمی‌آمد.

زکیه و بتول، دوقلوهای ۱۹ ساله‌ام در پیاده‌رو کنار دختر ۱۴ ساله‌ام یوما دراز کشیده بودند و پسر هشت‌ ساله‌ام، محمد و دختر کوچکم رزان، که پنج سال دارد، کنار زینب، مادرشان خوابیده بودند.

در حالی که تلاش می‌کردیم بیرون ساختمان مرکزی «جمعیت هلال احمر فلسطین» چشم روی هم بگذاریم، صدای گلوله‌باران در سکوت شب طنین می‌انداخت و وز وز پهپادها از آسمان به گوش می‌رسید.