رفتن به محتوای اصلی

سازمان راه کارگر انتخابات فرمایشی رژیم آخوندی را تحریم کرد
12.06.2013 - 04:41

نمایش انتخاباتی رژیم را فعالانه تحریم کنیم!

ما کمونیست های پایبند به وسیعترین و عمیقترین نوع دموکراسی و خودحکومتی واقعی مردم و پایبند به آزادی های بی قید و شرط سیاسی حق بی چون چرای انتخاب کردن و انتخاب شدن را همچون اکسیژنی می دانیم که بدون آن حق شهروندی مجال نفس کشیدن پیدا نمی کند. کبیرترین انقلابات و تحولات آغازین نظام سرمایه داری وقتی به مدد رشادت مردم به سلطه اشرافیت فئودال و سلطنت مطلقه پایان دادند تا سلطه بورژوازی را به کرسی نشانند نه تنها برای نیمی از جمعیت (زنان) حق رأی قائل نبودند بلکه برای اکثریت جامعه یعنی کارگران، تهیدستان و برزگران نیز به دلیل فقدان مالکیت ابزار تولید و سرمایه هیچ نوع حقی قائل نبودند. مبارزه جانانه جنبش کارگری – سوسیالیستی بوده که سبب گردید اکثریت مردم در جهان حداقل روی کاغذ هم که شده از حق انتخاب کردن و انتخاب شدن فارغ از جنسیت و طبقه و ملیت و نژاد و غیره برخوردار شوند.

بورژوازی اما با این عقب نشینی و کوتاه آمدن تا حد دموکراسی لیبرالی سعی کرده و می کند که حق رأی همگانی  بدل به حق تعیین سرنوشت واقعی مردم توسط خود مردم نشود. در به اصطلاح آزادترین جوامع سرمایه داری نیز مردم تنها مجازند که همچون توده عوام مشتی نخبه و فرهیخته را به نمایندگی برگزینند تا چهار یا پنج سال یا بیشتر، عنان اختیار خود را به آنها واگذارند. البته در جوامع سرمایه داری بخش مهمی از تصمیمات کلان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی توسط مؤسساتی گرفته می شوند که انتخابی نیستند اما آن نهادها و پست هائی هم که انتخابیند هم، تابعی از قدرت اقتصادی بازیگران صحنه سیاستند. در آزادترین نوع جوامع سرمایه داری احزاب بورژوازی با تکیه بر تبلیغات و سرمایه های چند صد میلیون دلاری سعی می کنند مطالبات مردم و افق خواست های آنها را چنان لاغر و کم هزینه کنند که عملا راهی جز انتخاب میان بد و بدتر از میان سیاستمداران طبقه حاکم در برابر مردم قرار نداشته باشد و بدین سان است که نیمی از مردم مأیوس از این سیستم انتخابی مضحک که حرف اول را در آن کیسه پول کاندیداها می زند از شرکت در رأی گیری ها سرباز می زنند و نیمی دیگر عمدتا میان بد و بدتر یکی را برمی گزینند و نتیجه این که دموکرات ترین دول بورژوائی تنها با کمتر از یک سوم حمایت توده ای به قدرت می رسند و اسم این خیمه شب بازی را می گذارند: حکومت مردم بر مردم!

اما آیا بیان این حقیقت کریه نظام انتخاباتی در مناسبات سرمایه داری بدین معنی است که ما کمونیست ها نسبت به هر نوع انتخابات و رأی گیری در این جوامع بی توجه هستیم؟ و برای دخالت در امر سیاست صرفا منتظر انقلاب اجتماعی هستیم؟!  نه، به هیچ وجه، چگونه جنبشی که بیش از و پیش از هر نیروئی برای حق رأی همگانی و برابری حقوقی شهروندان پیکار کرده و برای جمهور مردم میلیون ها قربانی داده می تواند نسبت به امر انتخابات در جوامع سرمایه داری غیر فعال باشد؟ ما اگر چه در تمام شرایط به اکثریت کار و زحمت خواهیم گفت که رهائی و دموکراسی واقعی تحت نظام مبتنی بر نابرابری طبقاتی امکان ناپذیر است اما در عین حال از هر امکان و انتخاباتی برای طرح مطالبات اکثریت استثمار شونده و استفاده از امکانات انتخابی موجود برای افشای بورژوازی و ایجاد مانع بر سر پیشروی آن بهره خواهیم جست. بنابر این هر گاه احساس کنیم که با حق انتخاب کردن و انتخاب شدن خواهیم توانست قدم مثبتی به نفع اکثریت ستمکش جامعه برداریم و از بار مصائبشان کم کنیم حتما در رقابت های انتخاباتی شرکت خواهیم کرد و اردوی طبقاتی خود را به میدان خواهیم آورد.

اما کاربست این سیاست روشن در دموکراسی های نیم بند لیبرالی چه ربطی دارد به بالماسکه انتخاباتی در ایران تحت حاکمیت فاشیسم مذهبی؟ و مضحکه گزینش ریاست جمهوری در انتصابات پیش رو؟! در انتخابات ریاست جمهوری ئی که نیمی از جمعیت (زنان) حق کاندیداتوری در آن ندارند، غیر مسلمانان، مسلمانان غیر دوازده امامی، دوازده امامی های غیر ولائی و حتی بخش مهمی از حامیان قانون اساسی و نظام ولایت فقیه با کمی زاویه نمی توانند صلاحیت نظارت استصوابی شورای نگهبان منصوب رهبر را احراز کنند سخن گفتن از انتخابات دیگر جوک نیست، توهین است به انسان و انسانیت!

نه بدین خاطر که به زعم طیف راست اپوزیسیون و دوستان نادان مردم گویا کاندید اصلح جناح اعتدال و اصلاحات (رفسنجانی) از صافی شورای نگهبان عبور نکرده است، نه! این نکته تنها مزید بر علت است نه خود علت! تحریم نمایش انتخاباتی رژیم از دید ما و همه نیروهائی که در پی آزادی و منزلت انسانی هستند دلائل دیگری دارد. ریشه را باید در بی حقوقی مطلق اکثریت جامعه و حاکمیت یک رژیم توتالیتر مذهبی جستجو کرد که در آن نه تنها کمونیست ها بلکه دموکرات ها، لیبرال ها و کلا جریانات بورژوائی اصلاح طلب مذهبی و غیر مذهبی نیز حق مشارکت در آن را ندارند و تازه در صورت رأی دادن به یکی از کاندیداهای تأیید صلاحیت شده شورای نگهبان نیز باز معلوم نیست شمارش آراء به دست آمده مهندسی و دستکاری نشود کما این که در انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۸۸ شد! در واقع دیری است جناح حاکم بر رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی دیگر حتی به صافی تنگ شورای نگهبان نیز اطمینان ندارد و رسما سخن از مهندسی آراء به صندوق ریخته شده می کند!

به علاوه آپارات تو در توی رژیم اسلامی سرمایه در ایران ویژگی هائی دارد که آن را از اکثریت جوامع سرمایه داری دیگر منفک می کند و آن این حقیقت واضح است که ریاست قوه اجرائیه و شخص دوم مملکت رؤیائی است که ساده لوح ترین آدم ها نیز نمی توانند آن را باور کنند! در این نظام جهنمی بر فرض محال رئیس جمهور منتخب مردم حتی اگر هم بخواهد نمی تواند کار چندانی از پیش ببرد! مقامی که نه کنترل قوای نظامی و انتظامی در دست اوست، نه اختیار وزارت اطلاعات و وزارت خارجه را دارد و نه در مورد انرژی هسته ای و بسیاری از بخش های اقتصاد دخالتی می تواند بکند و بدون جلب رضایت ولی فقیه و بیت رهبری و سپاه و مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام و قوه قضائیه و انبوه دستجات لباس شخصی و نهادهای موازی نمی تواند آب هم بخورد سخن گفتن از حق انتخاب ریاست قوه مجریه چنان نمایش بی خاصیتی است که نه قدرت خنداندن مردم را دارد و نه حتی قدرت گریاندن آنها!

دعوت مردم به شرکت در این نمایش مضحک دیگر صرفا یک خطای سیاسی نیست، راست و پوست کنده مشروعیت دادن به رژیمی است که از صندوق رأی تنها همین را می فهمد لذا از آن نه به عنوان ابزاری در خدمت حقوق شهروندی بلکه در راستای بی حق کردن مردم از حقوق مسلم خود بهره می جوید. تحریم این "ضد انتخابات" فاشیستی نه آخرین گزینه بلکه اولین گزینه ماست! سرنگونی کلیت  رژیم اسلامی و نظام سرمایه داریش به وسیله یک انقلاب حقیقتا اجتماعی و با تکیه بر نیروی لایزال اکثریت کار و زحمت و نه این یا آن قدرت امپریالیستی تنها راه دستیابی به آزادی و برابری در ایران است.

سازمان ما مدافع تحریم فعال کارزار انتخاباتی ارتجاع مذهبی و سرمایه داری در همین شرایط است. ما از طبقه کارگر و سایر زحمتکشان یعنی اکثریت مردمان ساکن ایران و جنبش های اجتماعی آنان دعوت می کنیم تا با پشت کردن به همه کاندیداهای ریز و درشت، کلیت رژیم و صندوق های رأی سازی آن، از شکاف میان بالائی ها استفاده کنند و مطالبات جاری و انقلابی خودشان را به صحنه بیاورند، خنده آور است اما حقیقت دارد! در کشور ما برای انتخابات آزاد هم که شده باید شیشه عمر رژیم را بر زمین کوبید!

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه

زنده باد آزادی - زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

تبریزی
http://www.rahekaregar.com/elamiye/2013/06/03/entekhabat%203.htm

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.