مرثیه ۶۷ » سروده شده توسط ارژنگ داودی به مناسبت قتل عام زندانیان سیاسی سال ۶۷

این مرثیه بسیار بلند که بخشی از آن تقدیم حضور می گردد به مناسبت کشتار ناجوانمردانه جوانان مبارز در دهه ۶۰ سروده شد و چون اوج بی رحمیها در قتل عام تابستان ۶۷ نمود یافت،تحت «مرثیه ۶۷ » نام گذاری نموده ام.
تا دورجای حوصله سرخ تاریخ

کجای این دل خونین را بشکافم

که درد من از کوچ نابهنگام شاهدان شهر

خونی تر از آن است

که به ناله ی آهی کشدار

به درازنای ستم آرام گیرد

دردا ، دردا

کجای این دل خونین را

و کجای دل سرخ تاریخ را بشکافم

دریغا، دریغا

چه دستی بود

چه دست پلید نامردی

شگفتا، شگفتا

چه دستی بود

چه دست تباه بی رحمی

که این مایه ستیزه کرد

و داغی چنان سیاه

بر جگر باغی چنین سبز برنهاد

هیهات، هیهات

اگر که تا دورجای حوصله ی جریحه دارجنگل

هرگز کسی چنین به جسارت

فرمان سیاه قتل عام سرخ کبوتران سپید را داده باشد

که تو

پیر پریشان پندار

به فتوای شوم مرگ

دردادی

حاشا، حاشا

اگر که تا دورجای حوصله سرخ تاریخ

هرگز کسی چنین به وقاحت

به کشتار بی دریغ آزادی

برخاسته باشد

که تو

اژدهاک پریشان پرداز

با قساوتی تمام عیار

و تمام قد برخاستی.

دردا ، دردا

کجای این دل خونین را

و کجای دل سرخ تاریخ را بشکافم

که گلوی تابستان را

به درد می فشارد

غیض بغضی

که در سینه سار خاوران جاریست

به امید روزی که این مصیبت دردبار و تمامی ابعاد آن مورد تحقیق و بررسی دقیق قرار گرفته و کلیه دست اندرکاران آن مرده یا زنده ـ  به پای میز محاکمه تاریخ کشیده شوند.

ارژنگ داودی

شاعر ،نویسنده، شاعر و زندانی سیاسی

شهریور ۱۳۹۲