قتل عام خاموش

ایران با جمعیتی بالغ بر ٧٨ میلیون نفر بعد از کشور چین دومین جایگاه اعدام را به خود اختصاص داده است . این روند به صورتی در جامعه سیر نزولی خود را طی میکند که تعریفی از اعدام در دستگاه قضائی وجود ندارد ,
واژه اعدام یک واژه عربی است , که اگر بخواهیم ان را به فارسی ترجمه محاوره ای ان شاید چنین باشد , کشتن انسانها با مجوز رسمی از دادگاه .
حال این سوال برای جامعه مطرح میشود که چرا سیستم قضائی کشور به صورت علنی به کشتار انسانها میپردازد ؟
برخی از مواردی که به اعدام منتهی میشود , به عنوان قصاص در جامعه مطرح میشود یعنی تعریفی مذهبی از کشتار انسانها .
حکومت واژه ها را در خدمت توجیه رفتار دستگاه قضائی به کار میگرد و به کارگیری
واژهای مفهومی اعدام ان را طوری توصیف میکند که برای عموم مردم قابل پذیرش باشد . این حرکت در تمامی حکومت ها برای توجیه جنایتهای خویش به کار میگرند و در اصل برای ایجاب رعب و وحشت و کنترل جامعه از ان یاد میکنن .
سیستم قضائی جرم را به مردم نشان میدهد و در دستگاه خود برای ان تعریفی تعیین میکند و سپس به جای ان که بخواهد جرم را ریشه کن کند در جامعه به نحوی مجرم زدائی میکند و به این صورت وانمود میکند که مجرم زدائی گامی هست موثر در جرم زدائی . اعدامهای که به ان رنگ و روی دولتی میبخشند قطعا سازمان دهی شده میباشد .
و یا به تفسیر دگری اعدام قتل عمد دولتی محسوب میشود .