می خواهیم صدای هموطنانمان باشیم

انجمن فعالان حقوق بشر دانشگاه یورک کانادا مدت زیادی نیست که شکل گرفته است اما در همین مدت کم هم فعالیتهایی را در زمینه حقوق بشر و رساندن صدای مردم ایران به خارج انجام داده است. در ادامه گفتگوی فرزان فرامرزی را با خانم سارا اکرمی، مدیر و موسس این انجمن می خوانید:

- بعنوان سوال نخست، خودتان را معرفی کرده و مختصری در مورد فعالیت های حقوق بشری خودتان توضیح دهید.

سارا اکرمی هستم، مدیر انجمن فعالان حقوق بشر دانشگاه یورک کانادا. در حدود ۵ سال هست که خارج از ایران زندگی می کنم. در حال حاضر دانشجوی سال سوم علوم سیاسی در دانشگاه یورک هستم. از زمانی که به کانادا آمدم، با اینکه خودم در یک کشور آزاد زندگی می کنم، اما همیشه به فکر مردم در ایران بودم و تصمیم گرفتم که صدای مردم ایران را به گوش جامعه کانادایی برسانم؛ بنابراین من به همراه عده ای دیگر از دوستان ایرانی ام تصمیم به تشکیل انجمنی برای این منظور گرفتیم.

- شما مدیر انجمن فعالان حقوق بشر در دانشگاه یورک کانادا هستید، لطفا در این زمینه برایمان بیشتر توضیح دهید. نحوه شکل گیری و اهداف شما از تشکیل این انجمن چه بوده؟

همانطور که در اساس نامه هم آمده، هدف اصلی انجمن در واقع همان نشان دادن نقض حقوق بشری هست که در کشورمان، ایران، صورت می گیرد. ما با کنفرانس ها، پنل ها و تظاهرات ها و ملاقات هایی که با دولتمردان کانادایی داریم، سعی می کنیم که جامعه کانادا را راجع به این مسئله آگاه کنیم.

نحوه ی شکل گیری به این صورت بود که سال گذشته من و عده ای از دوستانم که برخی از آنها خودشان و یا پدر و مادرشان قربانیان نقض حقوق بشر در ایران بوده اند و حتی زندان رفته اند، تصمیم گرفتیم که چنین انجمنی را راه اندازی کنیم

- آیا انجمن شما یک انجمن صرفا دانشجویی است، اگر جواب شما منفی است، لطفا برای ما بفرمائید که با چه سازمان ها و انجمن های دیگری در این زمینه در ارتباط هستید و همکاری می کنید؟

انجمن ما یک انجمن دانشجویی هست اما، ما برای اینکه بتوانیم صدایمان را بیشتر در کانادا انعکاس بدهیم باید حتما با دولتمردان کانادا و سازمانهای حقوق بشری در کانادا در ارتباط باشیم. نمونه بارز این ارتباط، ارتباط با سازمان عفو بین الملل کانادا هست و در واقع این یکی از اهداف انجمن ما هست که حتما با سازمان ها و ارگانهایی که در کانادا هستند در ارتباط باشیم.

- در زمینه دفاع از حقوق بشر در ایران، شما و انجمن فعالان حقوق بشر دانشگاه یورک، چه اقداماتی را تاکنون انجام داده اید؟

ما با برگزاری کنفرانس هایی در دانشگاه اولا دانشجویان غیرایرانی را از مسائل ایران آگاه می کنیم و در خارج از دانشگاه نیز با مقامات کانادایی ملاقات هایی داشته ایم. برای مثال بنده، ملاقاتی داشتم با دبیر کل سازمان عفو بین الملل کانادا، آقای الکس نیو، و در مورد مسئله نقض حقوق بشر در ایران با ایشان صحبت و در مورد برنامه های آتی سازمان آنها پرس و جو کردم. همینطور ملاقاتی با نخست وزیر کانادا، آقای استفان هارپر، داشتم و با ایشان هم در مورد مسئله حقوق بشر در ایران صحبت کردم. دیگر اعضای انجمن هم کارها و ملاقات های مشابهی را انجام می دهند برای مثال دیدار با اعضای پارلمان کانادا و یا مکاتبه با آقای لورنس کانن، وزیر امور خارجه کانادا.

- در آخر، تصور شما از آینده حقوق بشر در ایران چیست؟ و برای خروج از وضعیت موجود و مقابله با نقض مکرر حقوق بشر در ایران چه راهکاری را مناسب می دانید؟

در مورد آینده حقوق بشر در ایران دیدگاه من این است که حکومت جمهوری اسلامی باید برود و یک حکومت سکولار و مورد خواست مردم ایران روی کار بیاید که تمام بندهای اعلامیه جهانی حقوق بشر را اجرا کند و به قوانین بین المللی احترام بگذارد، در آن صورت وضعیت حقوق بشر در ایران بهبود پیدا خواهد کرد و مردم کشور ما که از ابتدایی ترین آزادی ها و حقوق انسانی در این ۳۱ سال محروم بودند، می توانند به آزادی ها و حقوق انسان خود برسند.

اما اگر این حکومت برسرکار باشد، حتی با آمدن اصلاح طلب ها من به هیچ وجهه آینده حقوق بشر را در ایران روشن نمی بینم زیرا که بنیاد قوانین جمهوری اسلامی بر مبنای اسلام است و من شخصا در قوانین اسلامی چیزی بنام حقوق بشر را نمی بینم.

دوم اینکه من فکر می کنم که دنیا باید دست از مبادلات تجاری و ارتباط با جمهوری اسلامی بر دارد، و سازمان ها و ارگان های بین المللی و حقوق بشری ضمن تشدید فشار بر دولت جمهوری اسلامی از مبارزات مردم نیز حمایت کنند.

با تشکر از شما برای شرکت در این گفتگو