با شکل گرفتن جنبش‌های مدافع حقوق همجنس‌گرایان در دهه ۶۰ میلادی، روند آشکارسازی گرایش جنسی نیز رو به رشد نهاد. این روند در نهایت به اجتماعی شدن همجنس‌گرایی و خلق چالشی اساسی در مقابل باورهای سنتی و محافظه‌کارانه انجامیده است.
گرچه این جنبش در غرب و سایر نقاط دنیا با دشواری‌های جدی روبرو بوده اما همین فضا نیز در ایران به دلیل فضای حکومتی به درستی شکل نگرفت و به نسل‌های همجنس‌گرای ایرانی اجازه اجرایی شدن نقش و جایگاهیشان داده نشد.
مرکز پژوهش‌های مجلس ايران نیز خبر داده که ۱۷.۵ درصد دانش آموزان در یک تحقیق انجام شده همجنس‌گرا بوده‌اند و ۷۴ درصد نيز با جنس مخالف رابطه جنسی داشته‌اند.
با این اوضاع همجنس‌گرا بودن یا نبودن برای چه کسی مهم است؟ یک نوجوان امروزی چرا باید به سرعت در موضوع و چهارچوب‌های اجتماعی خود را محصور کند؟
تفسیر خبر به بهانه برپایی مراسم و برنامه‌های مختلف جامعه همجنس‌گرایان در برخی کشورهای جهان با مهرداد درویش‌پور، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه به بحث نشسته تا نگاهی داشته باشد به نقش رسانه‌ها در مقابله با هموفوبیا.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید