سروده‌یی از بهرام مشیری

*******

ای خراسانی که مُلک شعر در تمکینِ توست

کام جان شیرین مدام از چامه ی شیرینِ توست

" اُطلبُ العِلمُ وَلوبالسّین" که آن تازی نوشت

علم نِی در چین که زیر خامه ی رنگینِ توست

در گلستان سخن ای باغبانِ چربدست

چامه‌های نغز و شیرین لاله و نسرینِ توست

من نه تنها مِهر می‌روزم بدان طبع ِ بلند

اهلِ فضل و معرفت را گفت‌ و‌گو تحسینِ توست

هیچ خَر از خواندن یاسین نشد آدم ولیک

گوش ملایان بدین امید بر یاسین ِ توست

رهرو عشقی و راه کعبه‌ی دل می روی

راستی دینِ تو و حب‌الوَطن آیین ِ توست

بر دهان‌ها قفل بربستند و خاموش است شهر

نکته‌ها را عالمی مشتاق بر تبیینِ توست

خوش به میدان تاختی ای تک سوارِ پارسی

شکر ایزد را که بر اسب بلاغت زینِ توست