احمدی نژاد میوه ی درخت ممنوعه!

روزهایی نه چندان دورتر از4 سال را به خاطر می آورم که خیلی ها می گفتند نگذازید این احمدی نژاد رأی بیاورد او تیر خلاص زن بوده است، او آینده ی این کشور را به باد خواهد داد، هر چه را که خاتمی –خود آگاه یا بر اثر کژکارکرد- رشته است پنبه میکند و همین اندک آزادی را هم از مردم خواهد گرفت و...هنوز هم باورمان نمی شد. شاید چون آخوند نبود یا اینکه آنقدر گذشته اش دو خطی بود که ساده و پاک می نمود؛ دکتر مهندسی از خیابان های بی زرق و برق شرق تهران، رزمنده ی سابق و شهردار حاضر که خودش اصرار داشت بقیه چیزها شایعه است. غافل از اینکه او مهره ای تطهیر شده بود که برای این روزها تعلیمش داده بودند. آه که چقدر به قهرمان مآبانه مان اعتماد کرده بودیم. بعضی ها اعتقاد داشتند که بد هم نیست یک دوره حکومت پوپلیستی را تجربه کنیم اوازعامه ی مردم است و کمی ازحکومت الیتها فاصله ی مان می دهد؛ بعید می دانم این روزها با حمایتهای بی دریغی که ازاحمدی نژاد شده است کسی به این نکته باور داشته باشد.

آن روزها هنوز هم شکهایی در میان مردم وجود داشت، اکثریت آقای معین را نمی شناخت. او چهره ی شناخته شدهای برای جمعی از دانشجویان بود که به دلایل شرایط سخت و دشوار پس از 18 تیر 78 از سیاست گریزان شده بودند یا مهاجرت کرده بودند و یا اینکه دیگر به اصلاحات امیدی نداشتند. بله آنقدر مردم ایران از بیکفایتی های اصلاح طلبان به ستوه آمده بودند که اصلاحات را نه با رهبری معین ونه به وعده های کروبی بر نتابیدند. وضعیت لاریجانی و قالیباف هم که از اولش روشن بود مستقلان راست زنی که در حقیقت فضا پر کن سیاسی بودند. با این تفاسیر عده ی زیادی از مردم قهر سیاسی را پیش گرفتند وبا تئوری هر رأی به صندق یک رأی به نظام است به مقابله پرداختند. هر چه می گذشت وضعیت به نفع احمدی نژاد تغییر می کرد، دیگر اوضاع آنقدر بحرانی شده بود که تمام گروههای اصلاح طلب در دور دوم انتخابات حمایت قاطع خود را از هاشمی رفسنجانی اعلام کردند و او که تا دیروز یکی به نعل می زد یکی به سم در عرض مدت کوتاهی به راهی یرای نجات بدل گشت که البته این سیاست در مقاطعی تاثیر منفی گذاشت، برخی از ترس اینکه مبدا دوران اختناق بعد از جنگ دوباره تکرار شود به احمدی نژادی رأی دادند که می گفت تمام دغدغه اش آوردن پول نفت بر سر سفره ی مردم است و آنقدر گرفتار خواهد بود که فرصتی برای کنترل حجاب خانمها نخواهد داشت.(رج به مصاحبه ی تبلیغاتی وی در دور گذشته ی انتخابات)

بله ما میوه ی درخت منوعه را چیدیم! چه با کمک سپاه و خامنه ای هاو چه بی کمک آنها، چه با شک و تردید بین بد و بد تر چه بی آن. با این چیدن ما رانده شدیم؛ در حدود این چهار سال و اندی ما از انسانیت رانده شدیم از آزادی رانده شدیم از خودمان رانده شدیم. دختران وزنان ما در خیابانها تحقیر شدند و مردانمان به بی ناموسی متهم، رئیس جمهورمنتخب کشور ما دچار خرافات مذهبی است و چرت می بیند ودنیا بر مردم ما ترحم می کند که خیلی خوشایند نیست؛ باور کنید!

مزه ی این میوه آنقدر تلخ و زننده بوده است و هزینه ی چیدنش آنقدر گران که حالا همه یک صدا فریاد می زنیم که دیگراو را نمیخواهیم؛ آنقدر احمدی نزاد تلخ است که نداها وسهرابها هر روز به خیابان میزنند و او رابالامی آورند و او این را نمی خواهد که بفهمد چون گفتمانش از این جنس نیست او مزدور کسانی است که به هر وسیله ای قصد دارند دیکتاتوری اسلامی را در مملکتی بنا نهند که حافظش در قرن 8 بانگ می و ساغر سر می دهد و مولانایش یکی از عظیم ترین دستگاههای فلسفی را به جهانان عرضه می دارد.

این لی لی پوتی(مودبانه ی کوتوله) می خواهد تا چند روز دیگر مراسم تألیفش را بر دوش کسانی بر گزار کندکه بی نجابت، قدرت را در خون دیده اند؛ دنیا حق دارد که بترسد. با وقاحت تمام می خواهد بیاید و بگوید که حاضر است حافظ جان و مال و زندگی مردم کشورش باشد و برای این مسئولیت شایسته است، شاید آنقدر مشغول سفاکی و طرح اتوپیای خوشایند روسهاست که فرصت ندارد ببیند چه گندی بر سر جان و مال وزندگی مردم زده است.

آقای احمدی نژاد دیگر به چه زبانی محکمتر از خونهایمان به شما بگوییم خسته شده ایم.بروید و گورتان را از لحظه هایمان گم بکنید.

تاریخ ما را ببخش ، ما فریب خوشخیالیهایمان را خوردیم و اشتباهی میوه ی ممنوعه را چیدیم ولی قول می دهیم دیگر تکرار نخواهد شد.

Sepideh_hadadimarandi@yahoo.com