آسمیلاسیون و ۱۰ پرسش از موسوی

آسمیلاسیون اصطلاحی سیاسی، اجتماعی وفرهنگی است که در کشور های کثیرالمله سنترالیستی غیردموکراتیک مفهوم می یابد. به عنوان ساده ترین تعریف از آسمیلاسیون می توان آن را یکسان سازی همه جانبه ی اقوام پیرامون فاقد قدرت از جانب قوم حاکم -و یا فرهنگ قوم حاکم- با استفاده از تمام ابزار قدرت متمرکز در مرکز تعریف کرد. از آسمیلاسیون می توان به عنوان ژنوساید سفید نیز یاد می شود. در واقع نابودی تمام دارایی های هویتی، فرهنگی و روابط اجتماعی منجمله زبان و سنن یک ملت در حکم نسل کشی روح جمعی آن ملت است و این همان مشکلی است که در ایران ۸۰ سال گذشته رخ داده است.

آثار آسمیلاسیون را می توان در نبود اعتماد جمعی ملت از یک سوی و از سوی دیگر در سیر تحقیر های مدریت شده بر آن ملت رصد کرد. فرد آسمیله شده قادر به حفظ داشته های خود نیست و از انتساب خود به وطن مادریش، زبانش و روابط اجتماعی مختص جامعه اش می ترسد. او همواره از اصل خود در گریز است. لهجه ی خود را تغییر می دهد و کاسه ی داغ تر از آش خود را ملزم به ادای وظیفه روشنفکرانه و ملی آسمیله کردن اطرافیان خود می پردازد.

شاید افراد شناخته شده کیس های مناسبی برای ارائه ی مثال در مورد روند آسمیلاسیون باشند به عنوان جدید ترین نمونه که ذهن نگارنده را نیز چند روزی به خود مشغول کرده است بحث های قومیتی حول مهندس میر حسین موسوی کاندیدای ترک زبان انتخابات ایران است.

علی الظاهر میر حسین موسوی خامنه ای (شهری در آذربایجان شرقی) علاقه ای به مطرح شدن آذربایجانی بودن خود ندارد و شاهد این قضیه بحث سفر های استانی اوست. ظاهرا به رغم تصمیم قبلی، آقای موسوی سفر به آذربایجان را به عنوان سفر اول خود کنسل کرده و حتی سفر به آن دیار را در آینده هم در هاله ای از ابهام قرار داده است. چرا که از انتساب خود به جایی که مادرش در خطه ای از خاک آن برایش لالایی خوانده است، می ترسد و در روندی فزاینده، چشم بر تبعیض ها و هجمه های فرهنگی به اصالت و وطن مادری خود می پوشاند. و با این احتساب دور از ذهن نیست که پس از جلوس بر مصدر قدرت، کاسه ی داغتر از آش، خود عامل افزایش هجمه ها و تبعیض ها باشد.

البته موضوع جالبتر و حتی مهمتر در این میان این است که آیا حامیان اصلاح طلب تر میر حسین هم -با چشم پوشی از حامیان اصول گراتر مهندس- این گونه می اندیشند؟

همچنین در پایان به عنوان حسن ختام، ۱۰ سوال گلچین از سوال های مطرح در بین فعالین مدنی از آقای موسوی منعکس می شود:

۱. نظر فعلی و موضع رسمی ایشان در مورد وقایع دهه ی ۶۰ به خصوص جریانات سال ۶۷ چیست؟

۲. ایشان به جنبش های اجتماعی همچون جنبش زنان و به جنبش های هویت طلبانه ی ملل ایران به خصوص حرکت هویت طلبی آذربایجان و جنبش دانشجویی آذربایجان، چگونه می نگرند؟ آیا در صورت پیروزی حاضر به حمایت قانونی از آنان هستند؟

۳. آیا جناب مهندس همچنان اقتصاد کلاسیک و صرفه جویی محور را در برنامه های خود دارد؟ یا چیز هایی از اقتصاد مدرن نیز شنیده اند؟

۴. چه زمانی آقای موسوی از توهم توطئه ی غرب و ادبیات دشمن محور با کلید واژه هایی چون استکبار دست خواهند کشید؟

۵. نگاه رسمی آقای موسوی به دموکراسی -به معنای اصلی کلمه و نه کلمات شبیه به آن- به عنوان جامع ترین متد حکومتی فعل حاضر جهاند چیست؟

۶. موضع ایشان راجع به هزینه های حقوق بشری در ایران و آذربایجان که در چهار سال اخیر افزایش چشم گیری داشته است، چیست؟

۷. با مدنظر داشتن برخی مسایل با رئیس جمهوری وقت نخست وزیریشان، موضع امروز مهندس در قبال حکم حکومتی چیست؟

۸. آقای موسوی اطرافیان خاص و گاها متناقض (اصلاح طلب - اصول گرا) خود را چگونه سامان خواهد داد؟ وزن سیاسی کدام گروه بیشتر خواهد بود؟

۹. آقای موسوی چه زمانی بحث چگونگی آمدن عرصه انتخابات و جریانات او با آقای خاتمی را شفاف سازی خواهد کرد؟ آیا هماهنگی در کار بود یا نه؟

۱۰. موضع ایشان در قبال پیشبینی برخی از گروه ها در باب اینکه دولت موسوی در صورت انتخاب، همان دولت ائتلافی ذخیره شده ی نظام برای این مواقع می باشد، چیست؟