ایران گلوبال– رمضان احمدکمال زندانی سیاسی و از شهروندان کرد سوریه در بهار ۱۳۸۷ به همراه دوست خود فرحان چالش به اشتباه وارد مرز باکو در ایران شد. رمضان احمد به واسطه همین اشتباه توسط مأموران وزارت اطلاعات مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از ناحیه دست و پا به شدت آسیب دید. بعد از زخمی شدن توسط مأموران بازداشت و به سلول‌های انفردی اطلاعات ارومیه سپرده شد. در طی دو هفته بازداشت و نگهداری در انفرادی اطلاعات تحت سخت‌ترین نوع بازجویی و شکنجه‌ها قرار داشت. پس از دو هفته بازجویی و شکنجه دادگاه وی را به اتهام عضویت در حزب کارگران کردستان به اعدام محکوم کرده و حکم وی در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال حبس و تبعید به قروین کاهش یافت.
احمدکمال با وضعیت اسف بار به دلیل جراحت و وخامت جسمانی ابتدا به بند ۳۵۰ اوین و سپس به زندان رجایی شهر منتقل شد. این زندانی سیاسی از زمان بازداشت تا کنون در زندان‌های ماکو، قزوین، اوین و رجایی شهر نگهداری شده و در تمام مدت زمان بازداشت خود از کوچکترین حقوق انسانی محروم مانده است.
رمضان احمد بدون درمان با دردهای فراوان شب روز می‌گذراند تا زمانی که با تلاش و نامه نگاری همبندیانش تصمیم بر عمل جراحی روی دست او گرفته شد. عمل جراحی صورت گرفته به دلیل غیر اصولی بودن، عدم رسیدگی‌های لازم بعد از عمل جراحی و وضعیت اسف بار بهداشت در زندان منجر به عفونت در ناحیه آسیب دیده دست او و انتقال عفونت به خون و بدن او شد.
به گفته زندانیان زمانی که وی در بهداری زندان بود به جای درمان تنها گاهی چند پنی سیلین به او تزریق می‌شده است. این زندانی مدتی را با شرایط وخیم جسمانی گذراند تا زمانی که دستانش لمس و از کار افتاد. زمانی که مسئولین زندان متوجه وخامت وضعیت جسمانی او می‌شوند دستور اعزام او به بیمارستانی خارج از زندان را صادر می کنند. این زندانی به دلیل وخامت وضعیت جسمانی در بیمارستان ساسان پذیرش نگرفت و به ناچار او را به بیمارستان امام خمینی تهران منتقل کردند.
به گفته همبندیان این زندانی پاسیار مربوطه در زمان اعزام او را مجبور به زدن پابند و دست بند کرده و این حرکت موجب اعتراض وی به علت دردهایی که داشته است می‌شود. رمضان احمد به پاسیار گفته بود که دستم درد می‌کند و عفونت دارد به جای دستبند چندین پابند به پایم ببندید. این موضوع منجر به خشم پاسیار می‌شود و درحضور چندین نفر از جمله سرپاسیاری با نام پورعسگر مسئول دایره اعزام، کلت کمری خود را کشیده وکنار سر رمضان احمد کمال قرارداده و می‌گوید «قسم می خورم در صورت نبستن پابند تا دقایقی دیگر یک گلوله در مغز تو خالی خواهم کرد و جوابگوی همه چیز نیز خواهم بود» رمضان احمد کمال به ناچار با وجود دردهای فراوان و پلاتین در پا، پابند را به پایش بسته و اجازه بستن دستنبند را می‌دهد.
اما مشخص نیست که چه عاملی در طول مسیر تا بیمارستان منجر به وخامت وضیت جسمانی او می‌شود تا جایی که علائم حیاتی‌اش به شدت کاهش پیدا کرده است. این زندانی بعد از انتقال به بیمارستان امام در بیهوشی کامل فرو رفته و وضعیت جسمانیش مساعد نیست و هم اکنون در بخش اورژانس این بیمارستان بستری است.
احمدکمال در تمام طول مدت بازداشت از امکانات درمانی مناسب و در اختیار داشتن دارو محروم بوده است و به گفته منابع مطلع وی تا کنون اجازه ملاقات با خانواده خود را نداشته و تنها در زمان ابتدای بازداشت تماس‌های تلفنی با خانواده خود برقرار کرده بود که همان ارتباط‌‌های محدود هم به دلیل تهدیدهای مکرر خانواده‌اش توسط ماموران امنیتی سوریه قطع گردید.
با وجود اینکه این زندانی کرد در بدترین شرایط جسمی و روحی به سر می‌برد، نه مسئولان جمهوری اسلامی تلاشی برای رسیدگی به وضعیت او کرده‌اند و نه دولت سوریه اصراری برای پی گیری وضعیت شهروند خود دارد. همبندیان رمضان احمد کمال با ابراز نگرانی از وضعیت او خواستار رسیدگی سازمان و نهادهای حقوق بشری بین المللی در رابطه با شرایط نابه سامان او شدند.
....................
نوشین ارشادی :استفاده از خبر و گزارشات بدون نام نویسنده و منبع امکان پذیر نمی باشد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید