تو خدايا

يك زمان از خود پرستى شايدم از روى مستى
چوب جادو دست گرفتى خلق كردى كل هستى
پس از آن روز نخست احسن دادى به خود
تا همه عالم بدانند ،تو كه بودى و كه هستى
وعده ها بسيار دادى بر همه عالم يه جا
فى مثال ،عاشق شدن ،آزادگى و مهر پرستى
نيك كنون خود يك نظر كن
يك طرف غرقابه خون ،يك طرف كعبه پرستى
آنطرف تَر خشم و كينه ،مى زند آتش به هستى
حال بفرما پاسخى بر قلب دردناكم بده
خون همان آزادگيست يا كعبه ات هست مهرپرستي؟؟
يا كه شايد پاسخى ارزنده تَر بايد بدى
خالق همچين جهانى پر ز كينه ،اين تو بودى و تو هستى؟؟