ما و استراتژی غولها

منظور از " ما" و " غولها":

ما یعنی ملیتها و کلا اهالی ایران، خاورمیانه، جوامع کم رشد  و کلنگی.
غولها، اشاره است به آمریکا و متحدانش. از جمله اروپا و عربستان و اقمارش.

از اواخر جنگ سرد تا کنون، غرب شروع کرده سیاست استراتژیک خود را با دو عنصر مهم پیش ببرد. « اسلامیسم» و « ناسیونالیسم افراطی ». 
سیاست حمایت و به کارگیری  اسلامیستها از افغانستان ، ایران خمینی، عراق، لیبی، سوریه شروع شده و ادامه دارد.
سیاست حمایت از « ناسیونالیستها » در یوگسلاوی سابق و اکراین به خوبی پیش برده شد.

با توجه به این دو عنصر از سیاست غرب میتوان گفت، غولها در سیاست استراتژیک خود به حمایت از « اسلامیسم و ناسیونالیسم» تکیه کرده و میکنند. از اواخر دوره ی جنگ سرد تا کنون.
یعنی حرکت غولها عمدتاً با تکیه به حمایت از اسلامیسم و ناسیونالیسم پیش برده شده است. و این عناصر عملکرد استراتژیک داشته اند.

در یک جمله، سیاست استراتژیک غرب حمایت از اسلام سیاسی و ناسیونالیسم است. 
برخی از گروههای اسلامیست از کنترول غرب خارج شده و برای خود برنامه ی حکومت اسلامی جهانی و منطقه ای از راه تروریسم تدارک دیده اند مانند داعش و القاعده و غیره. که به خاطر خارج شدن از کنترول غرب تنبیه شده و میشوند. تا دگر بار به دایره برگردند. اما ناسیونالیستها از چنین اعمال به اصطلاح خلافی بری بوده و جرئت اجرای برنامه هایی اختصاصی برای خود را نداشته اند.

بسیار خوب. نتیجه ی حمایت غولها از اسلامیستها و ناسیونالیستها چه بوده است؟ در کل ، منهای مورد خاص ایران، موجب ایجاد « هرج و مرج، عدم قدرت دولتی در جامعه یا دولت ضعیف» بوده است. 
یعنی هدف استراتژیک غرب عملا ایجاد « آنارشی و درهم ریختگی و شبه دولت ها» بوده است. مانند لیبی، عراق، افغانستان و سوریه... که دولت واقعی به حساب نمیایند. 

اما هدف از ایجاد « آنارشی و شبه دولت» چیست؟  کوتاه « تسلط همه جانبه به یک جامعه و محیط جغرافیایی» . ایجاد بازار، در عرصه ی اقتصادی، فرهنگی . اعمال قدرت سیاسی بر آن محیط.
در این حرکات « نیروهای دموکرات و آزادیخواه» هرگز به بازی گرفته نشده اند و در حقیقت بایکوت و توسط اسلامیستها و ناسیونالیستهای افراطی سرکوب شده اند. بطوری که نمونه ای نتوان یافت که 
مورد حمایت غولها قرارگرفته باشند. تنها اسلامیستها و ناسیونالیستها در دایره ی غولها گنجیده اند.

جمعبندی کنیم: سیاست استراتژیک غرب حمایت از اسلام سیاسی و ناسیونالیسم است. هدف استراتژیک آن عملا ایجاد « آنارشی و شبه دولت ها» ست. یرای  تسلط همه جانبه به یک جامعه .
در این حرکات جایی جز سرکوب شدن برای« نیروهای دموکرات و آزادیخواه» نبوده است.

بنابرین، سیاست و اهداف استراتژیک غولها با اشاراتی که در بالا آمد روشن است. و میتوان گفت این سیاست بدون تغییر اساسی همچنان ادامه دارد و خواهد داشت. طبق معمول در مورد ایران
و جاهای دیگر نیز میتواند اجرا شود .

سئوال پیش میاید، اگر سیاست ایجاد آنارشی و شبه دولت یا دولت ها ، با تکیه به اسلامیستهای به اصطلاح دروغین غولها« معتدل»، و ناسیونالیستها،  با سرکوب نیروهای « دموکرات و آزادیخواه »، 
که میتواند در مورد ایران هم پیاده شود، چه سیاست درستی میتوان اتخاذ کرد؟ در رابطه با نیروهایی که میخواهند به « دموکراسی و عدم تبعیض و عدالت اجتماعی» برسند. یعنی در رابطه با زحمتکشان یدی و فکری و آزادیخواهان. توجه شود که غولها سیاست ایجاد « آنارشی و شبه دولت» خود را همیشه با شعارهای دروغین در رابطه با « دموکراسی و عدم تبعیض و عدالت اجتماعی و امنیت» ، پیش برده اند. در لیبی، افغانستان، عراق، سوریه و غیره.

سیاست درست در برابر سیاست« ایجاد آنارشی و شبه دولت سازی » غولها چیست؟
انتخاب سیاست « دموکراسی و عدم تبعیض و عدالت اجتماعی و امنیت» ، رد سیاست حمایت از اسلامیستها، و ناسیونالیستهای افراطی،  که هر دو چهره هایی از فاشیسم اند. با تکیه به آمال زحمتکشان یدی و فکری. و هومانیسم رهایی بخش آنها.

برای حل تضاد تاریخی « دولت و جامعه» ، و رسیدن به دموکراسی مستقیم ، لازم است ، اداره ی جامعه، نه به دست دولت، بل به خود جامعه محول و سازماندهی شود.
امیدوارم این نکته را در آینده بیشتر بازکنم. ضرورت دارد دولت از آقا بالاسری جامعه و وظیفه ی سرکوبگری آن رها شود،
و این نمی تواند تحقق یابد مگر اینکه کار اداره ی جامعه  از دولت گرفته شود و  به خود جامعه واگذار گردد.
موضوعاتی که به اشاره در این نوشته آمد میتواند توسط علاقمندان دنبال شود .