سوزان , شاهین و یاشار ؛ هشدارهایی به لزوم سکولاریسم

سالها پیش خواننده معروف ایران , خانم سوزان روشن ضمن انتقاد از محدودیتهای آئین بهایی و عدم شرکت در جلسات دینی بهاییت , خروج خود را از این آئین اعلام کرد.

جامعه بهایی در آن زمان در قبال انتقادی که هرگز منتشر نشد ؛ با پیش کشیدن بحث حجاب ! ؛ اعلام کرد که خانم سوزان روشن به دلیل حجاب زننده و پوشش نامناسب از جامعه اخراج شده است !

این آخرین نمونه از واکنش و زدن انگ توسط دستگاه دین به انتقاد و حق انتخاب آزاد پیروان شان نبوده و نیست.

صدور حکم ارتداد شاهین نجفی در ماههای اخیر و گروگانگیری پدر یک دانشجوی فعال در خارج از کشور به جرم عضویت فرزندش در یک کمپین اعتراض به خرافات , از دیگر نمونه های عدم تحمل دستگاه دینی و عدم تمکین متولیان دین به شعور مردم و حق انتخاب انسان است .

دستگاه دینی اعتراض به مقدسات اجباری را اهانت ذکر کرده و ضمن صدور حکم ارتداد و  بیان تعاریفی چون فاسد و.... معترضین را واجب قتل و طرد می داند ولی هیچگاه هیچ یک از این علما و متولیان , مسوولیتی بر خود در قبال اهانت به شعور انسانیت و منزلت انسانی وارد ندانسته و نمی دانند .

نوزاد تازه به دنیا آمده را مسلمان می نامند و سالها به جای تدریس علم در مدارس و جامعه به ذکر حدیث و ... میپردازند و حق انتقاد و انتخاب راه را از همین دانش آموختگان راه خودشان سلب می کنند.  
سپس نقد طنزآلود آموخته های خودشان را اهانت می نامند.

در همین همسایگی مان " کشور هندوستان " شاهدیم که  مسلمان و مسیحی و هندو و .... چه مسالمت آمیز با هم و در کنار هم زندگی می کنند و مشکلی پیش نمی آید . چون دین وسیله و ابزار حکومت و دستاویز رسیدن به قدرت نیست .
چون دین بهانه ای برای سرکوب نیست
چون دین وسیله ای برای تحمیق نیست
چون دین زور نیست و......
ولی در ایران چطور؟؟
آیا تمام جمعیت ایران مسلمان هستند و باید تابع قوانین اسلام باشند؟
آیا قدرت انتخاب دینداری یا عدم آن به جوانان داده شده است ؟
آیا انتظار داریم خوراکی مانند دین را که از کودکی به زور در حلق مردم می ریزند , به مرور موجب تهوع نشود؟؟
نه دوستان , اعتراضات به دینداری اجباری که در کمپینهایی چون کمپین امام نقی ظهور می کند , از نظر من اهانت نیستند  
حتی دینداران حقیقی هم نباید و نمی توانند معترض باشند چون همان ها هم ( نه همه البته ) در برابر بازیچه قرار گرفتن دین شان توسط نماینده تازه تعیین شده خدا در زمین ؛ تمکین کرده و مهر سکوت زده اند .
اهانت نیست نه دوستان اینها
اینها نه بلند به دین ابزاری 
نه بلند به تحمیق کردن مردم
نه بزرگ به دین سیاسی است .

معترضان به آنچه که اهانت می خوانند ؛ برای رهایی از آنچه اهانت می خوانند , بهتر است به جای صدور حکم قتل افراد و گروگان گیری و طرد از جامعه ؛ قدرت را رها کنند و به عبادتشان بپردازند و دیگران را هم در این راه اجبار نکنند .تا مخلصین آزادانه به عبادت پردازند و مشرکین راه خود را به سوی جهنم پیش گیرند .
واقعا چه حسرت اور است مشاهده حکومت سکولار هندوستان و چه تاسف بار هست مشاهده چنین نظامی در ایران که آن همه منابع طبیعی و انسانی با رویکرد جاهلانه و عامدانه به خفت و خواری دیدن

نه دوستان , مشکل امروز بحث اهانت یا اصولا تعریف اهانت و حدود آن نیست که پیروی این بحث را جز تشدید اختلافات , هموطنانی که با هم باید در برابر بانیان این بحث متحد شوند , نمی دانم .

پس امید که دست در دست یکدیگر و با تمام قوا  برای برقراری حکومتی سکولار کوشیده تا بحث مورد نظر ریشه ای حل شود که چه متولیان دین ( نو و کهنه )  نشان داده اند که چنانچه آبی پیدا شود , شناگرانی قهارند و این سابقه ای تاریخی داشته و مختص به نظام اسلامی ایران نیست.