رفتن به محتوای اصلی

انتخابات و دو استراتژی قدیمی
20.02.2020 - 10:28

 

فردا دوم اسفند 1398 انتخابات مجلس یازدهم برگزار می گردد. رژیم در طول عمر چهل و یکساله خود 36 بار انتخابات برگزار کرده است و بدون تردید انتخابات فردا یکی از بی رمق ترین انتخابات هایی است که تا کنون شاهد آن بوده ایم. حالا دیگر کمتر کسی از پایوران رژیم به خود جرات میدهد که سخن از انتخابات پرشکوه به زبان آورد. جنبش های گسترده مدنی در دیماه  و آبانماه سال های 96 و 98 و شعارهای روشنی که علیه فریبکاری و فساد و دروغ داده شد، بن بست رژیم را در اداره کشور عیان ساخت. روش ها و راهکارهای درون ساختاری مانند انتخابات های ادواری، ناکارآمدی خویش را در حل مشکلات اساسی کشور نشان داده اند، و دیگر کسی آنها را جدی نمی گیرد.

  دو استراتژی متفاوت

از ابتدای تاسیس رژیم اسلامی دو استراتژی در کلیه انتخابات ها در مقابل یکدیگر صف آرایی کرده اند. یک استراتژی بر بیهوده بودن این انتخابات ها تاکید ورزید، و انتخابات ها را بازی های نمایشی دانست که با هدف فریب مردم برگزار می گردند، و بر این باور بوده و هست که این اتتخابات ها تله هایی برای به دام انداختن ساده دلان و ابزاری برای طولانی کردن عمر استبداد است. در نقطه مقابل این تفکر، استراتژی دیگری بر این فرض بنا گردید که ساخت نظام قابلیت اتساع  و کش آمدن دارد و با گذشت زمان و تغییر در تناسب نیروها در درون حاکمیت و در طول زمان، ظرفیت های دمکراتیک نظام بروز و ظهور خواهند یافت و امکان گذار به نظامی متکی بر رای مردم فراهم خواهد شد. این استراتژی از مفاهیمی مانند دمکراسی اسلامی، مردم سالاری دینی، حقوق بشر اسلامی، مدینه فاضله اسلامی، دفاع از جمهوریت نظام و مفاهیم گنگ و گمراه کننده مشابه سود جست تا جامعه را در تاریکی نگاه دارد. حاکمیت سیاسی روحانیت در چهل و یک سال گذشته با تفسیرهای خود خواسته و در بسیاری موارد مجعول از فقه اسلامی- که یکی از منابع حقوق در سده های گذشته است- زمینه چنین کژروی ها را فراهم می کرد و برای آنها لباس مشروعیت می دوخت. حامیان این استراتژی را طیف های وسیعی از آنانی که قدرت را در دست دارند و نیز جریان هایی که عملا از قدرت طرد شدند و در پیرامون حاکمیت از نظریه تحول دمکراتیک در دولت اسلامی دفاع می کنند تشکیل می دهند. طی این سال هایِ نکبت، استراتژی نخست درستی خود را نشان داده و استراتژی دیگر شکست بزرگی را تجربه کرده است. بعضی از جریان های سیاسی که در 36 انتخابات گذشته در انتخابات های مختلف شرکت کردند، اعلام کرده اند که در انتخابات مجلس اسلامی دوره یازدهم شرکت نمی کنند و یا آن را تحریم کرده اند.

 شعار به نرخ روز

 حاکمیت برای ترغیب مردم به شرکت در انتخابات معمولا دو دسته از مفاهیم و اصطلاحات را پیشاپیش تدارک می بیند. یک دسته از واژه ها و اصطلاحات ثابت و تکراری هستند، مانند به خطر افتادن اسلام، تکلیف شرعی، خطر استکبار جهانی ، مجلس در راس امور است و از این قبیل. بعضی اصطلاحات نیز بنا بر اوضاع و احوال عمومی و باب روز مطرح می گردد مانند: عزت ملی: مشارکت در انتخابات موجب افزایش عزت ملی می شود(حداد عادل). دمکراسی: به هیچ وجه نباید نهاد انتخابات را که ناموس دمکراسی است نادیده بگیریم(کرباسچی). انقلاب مشروطه: آنچه امروز در ایران وجود دارد، ذخیره انقلاب مشروطه است(مرعشی). دمکراسی، پارلمان و انتخابات را ما در منطقه پایه گذاری کردیم(روحانی).  

  در به پاشنه سابق نمی گردد

رژیم در دو سال اخیر در مخمصه خودساخته ای گرفتار شده است که بیرون آمدن از آن ساده نیست. اوضاع بین المللی و مطالبات داخلی کاملا فضای جدیدی بوجود آورده است. آمریکا شکست قلمرویی داعش را اعلام کرد و دیگر به همکاری پنهان با جمهوری اسلامی برای مقابله با داعش نیازی ندارد. کشتن البغدادی رهبر داعش و به قتل رساندن قاسم سلیمانی بوسیله آمریکایی ها در راستای برنامه ترامپ برای کاهش و خروج نیروهای آمریکایی از سوریه صورت گرفت. آمریکا تقریبا همزمان با اعلام شکست داعش خروج از پیمان برجام را اعلام کرد و محاصره اقتصادی سختی را علیه جمهوری اسلامی به اجرا درآورد. به این ترتیب ایران در یک تنگنای ژئوپولیتیک گرفتار گردید. در این تنگنا ، از سویی مردم ایران اعتمادی به رژیم ندارند، و از سویی اروپایی ها حاضر نیستند اشتراکات شان را با آمریکا فدای حمایت همه جانبه از جمهوری اسلامی کنند و آمریکا هم اعلام کرده است که به فشار حد اکثری تا تغییر رفتار رژیم ادامه خواهد داد.

انزوای رژیم محصول سیاست های غلط اندر غلطی است که ریشه در ماهیت نظام دارد و متاسفانه طولانی شدن عمر آن، بقای کشور را نیز در معرض تهدید قرار داده است. تغییرات سیاسی به گونه ای پیش رفته است که دیگر حکومت کردن به شیوه سابق نه ممکن است و نه مقدور. رژیم بالاجبار به این حقیقت واقف شده است، و در پی راهی است که بتواند خود را از این مخمصه نجات دهد.

بواقع رژیم در صدد تغییر و تجدید نظر در بخشی از سیاست های به بن بست رسیده خود می باشد. مشکل در آن است که هر گونه تغییر قابل قبول در سیاست خارجی و سیاست داخلی مستلزم تغییر در ساختار نظام می گردد و بقای رژِیم را به خطر می اندازد. ایجاد یک مجلس یک دست و هماهنگ با دولت و ولی فقیه و کاستن از تنش های درون جناحی چیزی است که رژیم در این شرایط به آن نیاز دارد. آقای خامنه ای نگرانی خود را از انتخاب نمایندگان ناهماهنگ چنین بیان می کند:«مردم باید در انتخاب نمایندگان بسیار مراقبت کنند. زیرا ما در همین دوره انقلاب نمایندگانی در مجلس داشتیم که اکنون نوکر وکلفت آمریکا و دشمنان ایران هستند»(خامنه ای سه شنبه 29 بهمن  1398).

 

 توسل به آرمان شهر هاشمی رفسنجانی

با شکست پروژه های اصلاح طلبی و اصول گرایی و بی اعتباری آنها در افکار عمومی، در انتخابات پیش رو فرصتی برای پیروان خط سیاسی هاشمی رفسنجانی که در حزب کارگزاران و تشکل های مشابه گرد آمده اند فراهم آمده است. شورای نگهبان نیز با شمشیر قلع و قمع ، راه را برای ورود این جریان ها باز کرده است. در این حرکت نامی از هاشمی برده نمی شود و گفته شده است که لیست های تنظیمی ارتباطی با خانواده هاشمی ندارد. ماحصل این خط مشی آنست که نمایندگانی به مجلس راه یابند که از چپ های اصلاح طلبِ درون حاکمیت، راست رو تر باشند،  و از میان اصول گرایان نیز تندرو های افراطی کنار گذاشته شوند و میانه روهای آنها تایید شوند. به این ترتیب مجلسی «طیب  و طاهر» شکل خواهد گرفت که بتواند به دولت های غربی بویژه آمریکا غمزه  و به دولت های شرقی کرشمه بفروشد و در سیاست داخلی نیز فضایی فراهم کند که به ادعای محمد رضا عارف از «سروش تا گوگوش» در آن جایی داشته باشند.

   رانتخواری 800 میلیاردی به نام انتخابات

ورود اتفاقی و به اصطلاح شانسی به مجلس اسلامی ناممکن است. داوطلبان ورود به مجلس بایستی دهلیز تاریک 25  مرحله ای  را طی کنند. رحمان فضلی وزیر کشور می گوید« 25 فرایند برگزاری انتخابات از نام نویسی تا اخذ رای داریم. اکنون 24 فرایند کاملا الکترونیکی است و فقط یک فرایند اخذ و شمارش آرا الکترونیکی نیست». وزیر کشور می گوید برای احراز هویت رای دهندگان در انتخابات، دستگاه های الکترونیکی به ارزش 800 میلیارد تومان از خارج خریداری شده است. خرید چنین ابزارهای غیر ضرور برای کنترل، آنهم در زمانی که کشور دچار فقر و محاصره اقتصادی است معنایی جز آن ندارد که رانت خواران و دزدان، برگزارکننده انتخابات هستند و کسانی از لابیرنت 25 پیچی انتخابات عبور خواهند کرد که نوکر وکلفت همان رانتخوارانی باشند که مبلغ 800 میلیارد را به بهانه خرید وسایل کنترل انتخابات از سفره ملت فقیر ایران دزدیده اند.   

 احمد تاج الدینی

 پنجشنبه اول اسفند1398/20 فوریه2020

 

   

 

 

 

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

احمد تاج الدینی
سایت نویسنده:سیاست و جامعه

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.