فرهنگ مردسالارانه و کمپین بیزاری از ناموس پرستی :

فرهنگ مردسالارانه ،مجموعه ای از ذهنیت برتری خواهانه مردانه ای است رشد یافته بر بستر فرهنگی تاریخی با نگاه مالکیت بر جنسیت زن. این فرهنگ زن ستیزانه و نابرابر، چگونگی اعمال قدرت مرد در رابطه اش با خانواده، محیط کار و جامعه را توضیح میدهد. پندار ، گفتار و کردار پنهان و آشکار ‌زن ستیزانه را بسادگی می توان تشخیص داد.

یکی از اشکال بروز قدرت مردسالارانه در خانواده را به عنوان فرهنگ ناموس پرستی می شناسیم ‌. ضد فرهنگ آنرا ما به عنوان،« زن ناموسی کسی نیست» و یا« من بی ناموسم » با خواست و رویکرد برابری خواهانه هم می شناسیم

دستگاه قضایی و دولتی رژیم زن ستیز اسلامی مدافع بی چون و چرای اعمال قدرت مردسالارانه است که به سرکوب بیرحمانه زنان در همه عرصه ها اجتماعی و سیاسی دست می زند. قانونی کردن بی پروای برتری خواهی مردسالارانه و باور به آن ، هویت واقعی هیولای آخوندی اسلامی را می رساند .

حالا سئوال این است چه کسانی یا نیروهای اجتماعی وظیفه مقابله با این فرهنگ مردسالارانه و سرکوبگر آنه را دارند؟ پاسخ آن ساده است همه شهروندان و افراد آن جامعه ، در درجه اول نیروهای برابری طلب که بایست راه را هموار کنند. به عبارتی به چالش کشاندن ذهنیت مردسالارانه و فرهنگ ناموس پرستی وظیفه اخلاقی همه نیروهای برابری خواه است ..

سالهاست که زنان و دختران ما در کمپین های گوناگون از جمله کمپین مبارزه علیه حجاب اجباری با کمک فعالین جنبش زنان و نماد یا سخنگوی آن مسیح علی نژاد ، ذهنیت زن ستیزانه رژیم را عملا به چالش و شکست کشانده اند. برای همگان و خود رژیم هم روشن است که پیروزی و شکست جنبش قدرتمند زنان ایران ناممکن است.

مردان برابری طلب کجایند؟
جای مردان برابری طلب در مبارزات زنان ایرانی،علیه ذهنیت مردسالارانه بسیار خالی است، بویژه زمانیکه زنان و دختران ما در خیابان مورد ستم و توهین گزمه های رژیم قرار می گیرند. پشتیبانی ما مردان در مقایسه با حجم مبارزات زنان ایران و پتانسیل شجاعانه آنان برای پیشبرد خواست‌های برابری خواهانانه، دلگرم کننده نیست.این نگرانی وحود دارد که ادامه سکوت مردان ایرانی و عدم حمایتشان از جنبش‌ زنان ایران ، آنها را به شریک جرم ناخواسته رژیم تبدیل کند.

بیایید اولین قدم را بر داریم، ذهنیت مردسالارانه پنهان و آشکار ،کشف شده یا نشده خود را بفهمیم و از آن خداحافظی کنیم ، دور بیاندازیم . باید از خودمان شروع کنیم.

شرکت فرد فرد ما در همراهی با مبارزات مدنی زنان و در این مرحله، اقدام علیه فرهنگ ناموس پرستی شروع ارزشمندی است ، نباید آنرا دست کم بگیریم .
ما باید نشان دهیم که در کنار دختران ، خواهران و زنان خود هستیم . ما باید تلاش کنیم که پدر ، برادر ، شوهر ، و دوست برابری طلب آنها باشیم . باید جرئت کرده و بر ترس خود غلبه کنیم و شجاعانه اعلام کنیم، که ما مردان سرزمین ایران نمی خواهیم ناموسی داشته باشیم ،ما از ناموس پرستی بیزاریم.
با شرکت و حضور خود در کمپین من ناموسی ندارم یا من بی ناموسم ، مکمل جنبش برابر خواه زنان ایران باشیم .ما مردان ایرانی باید تمرین کنیم تا بتوانیم در کمپین های گوناگون صدایمان را بگوش همگام برسانیم که :
ما ناموس نمی خواهیم
ما تقسیم ارث نابرابر نمی خواهیم
ما حق طلاق را یکسان برای زن و مرد می خواهیم
ما خواهان حقوق برابر زنان در تمام عرصه های قضایی ،سیاسی و اجتماعی هستیم