رفتن به محتوای اصلی

فوریه 2018

مفهوم و عملکرد استقلال و آزادی

در یک نظام استبدادی، بیشتر تصمیمات اتخاذی در حد فرد و جامعه را حاکمیت اتخاذ می کند. در نتیجه ی این عمل ناحق، رفته رفته مردم آزادی و استقلال خویش را در تصمیم گیری از دست می‌دهند و جریان رشد جای به جریان تخریب می‌دهد. دلیل اصلی عقب ماندگی جامعه‌های استبداد زده همین است. بنابراین، پایه و اساس دمکراسی را تصمیم گیری مردم در آزادی و استقلال تشکیل می‌دهد.

"رفراندم فردی" آقای پهلوی و "رفراندم جمعی" آقای شریعتمداری

بيانيه دستجمعي تحت عنوان"بيانيه۱۵ فعال سياسي و مدني ايراني جهت تعيين نوع حکومت ايران از طريق رفراندوم"، که نام آقاي حسن شريتعمداري بر فراز آن"ميدرخشد"، مانند بيانيه فردي آقاي رضا پهلوي در مورد "برگزاري رفراندمي براي تعيين نوع حکومت ايران" يک سناريوي ورشکسته، هاليوودي، از پيش خط و جهت دار"جنگ سردي" است. اين دو نوستالژي "طرح رفراندم"، سناريوهاي پشت به دوآينده مرده و رو به دو "قبله گاه" تاريخا سپري شده است.

از « کنفرانس جنبش ها و خلق های ایران»، تا «پلاتفرم جنبش دموکراتیک خلق ها در ایران»

حضور نمایندۀ سیاست ترامپ و جای خالی نظرات مخالف پ.ک.ک و پژاک و صدور قطعنامه را دلیلی بر وابستگی مسئولین و سازماندهان این کنفرانس ببینند. از این رو به انتقاد مستقیم از برگزارکنندگان کنفرانس اکتفا نکرده، علنی کردن آن را وظیفۀ خود دانستم.

دردنامه و فریاد یک وبلاگنویس زندانی فراموش شده

سخی ریگی وبلاگ ‌نویس بلوچ و زندانی تبعیدی در زندان اهواز که بنا به گزارش خبرگزاری هرانا به جرم وبلاگ نویسی به ۲۰ سال زندان محکوم شده است، اکنون در نهمین سال حبس خویش برای اولین بار "دردنامه ای" نوشته است. وی متهم به عضویت در ستاد میرحسین موسوی در انتخابات چالش ‌برانگیز ریاست جمهوری در سال ۱۳۸۸ است. اما اصلاح طلبان نیز او را کاملا فراموش نموده اند. دردنامه وی به شرح زیر است:

ایران و برجام‌های دوم آمریکایی و اروپایی

با توجه به علائم اولیه‌ای که رژیم از خود بروز می‌دهد و با توجه به تجربه ۳۹ سال اخیر رژیم ولایت فقیه، نباید تعجب کرد که بار دیگر برای حفظ خود این رژیم به همه کار راضی شود و صد البته هر شکستی را پیروزی جلوه دهد. حال چه باید کرد؟ آیا باید امید به اصلاح سیاست خارجی رژیم بست و یا امید به ترامپ و همپیمانانش برای فشار بیشتر آوردن بروی رژیم و یا همچون رژیم امید به روسیه و چین و تا حدی اروپا. نتیجه این راه حلها بخطر انداختن هر چه بیشتر ایران و ضعیف تر کردن آن است.

قدیانی و کدیور: هم با سلطنت مخالفیم هم با جمهوری اسلامی

«اگر مخالفان قوی و از پشتوانه بالای مردمی برخوردار باشند رژیم چاره‌ای جز اجابت افکار عمومی و برگزاری همه‌پرسی ندارد. این همه‌پرسی توسط شهروندان ایران برگزار می‌شود. نظارت سازمان ملل متحد، با به رسمیت شناختن کمیته مرکزی ایرانی برگزار کننده انتخابات و توافق بر سر معیارهای همه‌پرسی معتبر محقق می‌شود.»
آنها می‌گویند ما اصراری بر نظارت سازمان ملل متحد نداریم، مهم استقلال و سلامت همه‌پرسی و عدم دخالت نظام متقلب در همه‌پرسی است. مطرح کردن همه‌پرسی آماده کردن زمینه ذهنی عمومی برای تحقق آن است