"شرمسار نباشید، زیرا شرمساری از آن افرادی است که سفرههای شما را خالی کردند و آنگاه که اعتراض کردید، اساس سفرهتان را نیز برچیدند و شما را روانه زندانها کردند و دست در جیب مردم بینوا کردند." این بخشی از پیام زنی است آز جنس کار وزحمت بمناسبت روز کارگر.
زنی بنام "گوهر عشقی" که زیبا ترین گوهر زندگیش ،قلب وروحش،پسرش را که "ستار" نام داشت .جنایت کاران حکومت اسلامی زیر مشت ولگد کشتند .کارگر مردی که تا آخرین لحظه حیات با لبخندی بر لب در برابر شکنجه گران ایستاد وعظمت روحی خود را بر رخشان کشید ورفت .
مادر رخت سیاه برتن کرد.تصویر پسر بر دست گرفت وبه مبارزی بی هراس بدل گشت .بی هراس از قدرت ،بی هراس از مرگ ! که بی هراسی از قدرت ! شهامت می آورد.توان ایستادن می بخشد.
به تصویردردمند زنی می نگرم با چشمانی عمیق که گوئی به ابدیت خیره گردیده است . چشمانی پیر اما هنوز وحشی و بی هراس چون یوز پلنگان سرزمینم .زنی که در هشتاد سالگی در حمایت از مبارزه زنان بر علیه حجاب اجباری ،حجاب از سر گرفت.سر ی با موی سپید، چونان قله دماوند که سر بر آسمان می ساید و تمام قد در برابر سرکوبگران می ایستد .
به چهره مصمم، لب هائی فشرده شده او که خبر از اندوهی سخت ودردی جانگاه می دهد می نگرم. به دو تصویر گرفته بر دست . که هر دو را پسران خود می داند . هر دو فرزندان رنج وکار . بزرگ شده با کار،با تلاش ومحنت ، برای نهادن یک لقمه حلال به معنی واقعی بر سر سفره خالی اما شکوهمند ! خود.
حق خورده شده کسی براین سفره نیست . دست رنج شرافتمندانه دست های پینه بسته از کار است که ماحصل اندک بر سر سفره نهاده اند.
حماسه فرزندیست که می گفت": ما زندگی نمیکنیم، ما بردگی میکنیم، ما بندگی میکنیم و مُردن به چنین زندگی ننگینی، شرافت دارد"
حماسه هزاران جان عاشقی است که برای رسیدن به آزادی و رندگی شرافتمندانه جان باختند.
حماسه گوهر عشقی ،حماسه میلیون ها زن زحمت کش ایرانی است که امروز نان آوران خانه اند .
حماسه زنانی که روح فرزندانشان را در درون خود زنده می کنند. حماسه "ناهید شیر بیشه است "که سال هاست بجرم خون خواهی فرزند شکنجه وزندان را تحمل می کند
روح های زنده شده فرزندان در وجود مادران است. روح هائی که نمی توان گشت ، به زندان برد ویا شکنجه کرد !
گوهر عشقی !نماد دردیست که بر مادران خاوران ها رفته است! مادران آبان ،مادران تمام روزها .مادرانی هراس انگیز برای شحنگان وزیبا درچشم آزادی خواهان .
زنی زحمت کش که زندگی درس های زیادی بر او آموخته است.زنی عامی که امروز نمادی از مقاومت بی هراس زن ایرانیست در برابرر رژیم.
زنی که می گوید:"مردم، صاحبان حقیقی این کشورند، انسانند و نه بردگان حاکمان فاسد .میتوان این ظلم را پایان داد، اگر بخواهیم و با هم متحد شویم و در آن صورت، هیچ چیز در برابر اتحاد مردم، توان ایستادن ندارد."
خانم گوهر عشقی !
سیمای مصمم تراکه سیمای زنان مبارز این سرزمین است دوست می دارم.سیمای ترا که سخن از اتحادی ملی می گوید و سرنگونی حکومت را بشارت می دهد.
آری مادر ! "مردم صاحبان حقیقی این کشورند"روزت مبارک باد
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید