ژوئن 2018

تبلیغات آمریکا که با تحریمهای شدید اقتصادی بیشترین بار را بر گردۀ مردم ایران نهاده، با این تاکتیک رهبری میشود که حکومت پولهای شما را برده در سوریه و... خرج میکند و شما را به فلاکت انداخته. مشکل آمریکا سیاسی است و مربوط به شکست در سیاست خارجی و خرد شدن داعش که فرزند خلف خودش است، نه مشکل مردم ایران. هدف بیرون راندن جمهوری اسلامی از سوریه است و در نهایت از بین بردن نفوذش در منطقه تا باز امثال همان آدمخواران داعشی را به جان مردم بیاندازد. تکلیف ایران هم که در این میان روشن خواهد بود.

در ادامه این روند در روز های گذشته وزیر امور خارجه ایالت متحده از کشورهای خریدار نفتِ ایران خواسته است که از آغاز ماه نوامبر (۱۳ آبان) تمام واردات خود از این کشور را متوقف کنند. این به معنای از دست دادن بیش از ۸۰ درصد از درآمدهای ارزی رژیم اسلامی ایران است.

یاران، یاوران، همفکران و هموطنان عزیزم
و همه عزیزانی که دغدغه فردای ایران و ایرانی را دارید، سلام من، این خدمتگزار کوچک وطن را، از راه دور اما برخاسته از دلی که پیش تک تک شماست، بپذیرید.

دنیس چایب، معاون فدریکا موگرینی، به نامه‌ی دایه شریفه (شریفه زرینی) مادر رامین حسین پناهی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، پاسخ داد.

پروژه آمریکائی – انگلیسی عبور از جمهوری اسلامی ایران، نقطه مقابل پروژه مردمی ایرانی عبور از آن میباشد. یکی از لازمه های مردمی تر شدن این امر حضور هر چه آشکارتر و فعال تر نیروهای سیاسی آزادیخواه، ضد تبعیض و عدالت جو در صحنه و در سازماندهی حرکت های مردمی میباشد. صدای چپ ایران را در وحله اول دانشجویان، روشنفکران و جوانان هستند که میتوانند به میان عموم مردم ببرند.

دبیرکل بانک مرکزی به نمایندگی از سوی بانک مرکزی اعلام می‌کند یک نفر می‌تواند ۱۲هزار میلیارد تومان پول را جابه‌جا کند و حمایت‌های آشکار و پنهان باعث می‌شود این فرد آزادانه زندگی کند،. تصور کنید ۱۲هزار میلیارد تومان یعنی چه؛ با چنین ثروت‌های افسانه‌ای چه کسانی را نمی‌شود خرید؟ و چه بحران‌هایی نمی‌توان ایجاد کرد؟آنها با اطلاعات دقیقی که از شرایط و تصمیمات کشور دارند و به لحاظ موقعیت‌‌ها و ارتباطات قوی‌ای که دارند، بدون تلاش، اجرای پروژه‌های بزرگ را به ‌دست می‌گیرند و گاهشمشیر را هم از رو می بندند

خیابان‌های شهر شلوغ است. معترضان می‌خواهند دولت فکری بکند برای مشکلاتی که زندگی معمولی و روزمره را غیرممکن کرده است.اما هر صنفی از معترضان به فکر مساله خاص خود است، چنین است که نیروی معترضان به یک امکان سیاسی موثر تبدیل نمی‌شود.در این یکی دو روز در بازار تهران، آنها که اعتصاب کرده بودند مغازه‌‌‌های دیگر را با شیوه‌های مختلف تهدید می‌کردند که به اعتصاب بپیوندند: اما نمی‌پیوستند.امروز در این کشور، هیزم‌های آماده اشتعال زیادند، اما از آنها هیچ تنوری برای هیچ‌کس گرم نمی‌شود.