● تریبون آزاد

بيائيد از خودمان بپرسيم که هدف از صدور اين اعلاميه ها چيست؟ آيا فکر می کنند مقامات تصميم گيرنده در امريکا و اسرائيل منتظرند تا از نظر آنان آگاه شوند و بر اساس آن اقدام کنند؟ يا اينکه فکر می کنند با اينگونه اعلاميه ها می توانند در افکار عمومی جوامع دموکراتيک تأثير گذاشته و از طريق آنها دولت هاشان را تحت فشار قرار دهند؟

با انتشار متن کامل گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد نقض حقوق بشر توسط حکومت جمهوری اسلامی ، بار دیگر ضعف نهادهای مدنی ، حقوق بشری و سایر گروههای سیاسی ایرانی عموما مستقر در خارج کشور نمایان شد. افراد و گروههایی که در خارج کشور با آقای شهید که گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد ایران است....

راه فقط تحریم گفتگو است و فشار جهانی بیشتر بر حاکمان. پیوستن جمهوری اسلامی به پروتکل الحاقی و شفاف سازی بیشتر و همکاری بهتر با آژانس اتمی است. گرچه پس از ارجاع پرونده ایران به شورای سازمان ملل قضایا متفاوت گشته است. این گرد و خاک و جنگ زرگری هدفش تشدید فشار است بر جمهوری اسلامی و دستکم تا سال دیگر خطر جنگ بالفعل نیست. راه تشکل بیشتر و مبارزه مسنجم تر و ایجاد اتحاد بیشتر است در میان مخالفان رژیم بر مبنای حقوق بشر، دموکراسی و صلح .

و اما بحث من با آقای علی میرفطروس در این است که من نیز باشما همعقیده بودم اگر... اگر پس از حمله آمریکا مردم در ایران بپا بر می خاستند و رژیم اسلامی سقوط میکرد. به باور من مردم ایران آنچنان ضربه ای در دوسال گذشته تحمل کرده اند که شده اند مانند مردم عراق قبل از حمله آمریکا که منتظر شدند آمریکا وارد بغداد شود آنگاه به میدان فلان ریختند و مجسمه صدام را پایین کشیدند. پس یک حمله محدود به مراکز نظامی و صنعتی و اقتصادی به خودی خود موجب سقوط رژیم نمیشود.

ویتوریو آرگیونی خبرنگار 36 ساله ایتالیائی وفعال جنبش آزادی بخش بین المللی بقصد دفاع ازفلسطینی ها مقابل اسرائیلها وارد عزه شد. اما پس از گذشت دو روز توسط بنیادگرایان اسلامی درتاریخ 15.04.2011 ربوده شد. سارقین ویتوریو را فریب دادند طوری با او صحبت کردند که ویتوریوفکرکرده بود ازدوستان وطرفدارنش میباشند. این موضوع را خود قاتلان پس از اینکه توسط حماس دستگیرشدند فاش کردند. رادیکالها پس از به دام انداختن خبرنگار با حماس تماس گرفتند که حاضرند ویتوریورا درمقابل آزادی دوتن از منتخبین آنها...

جنبش دانشجویی به خوبی نشان داده است که اهداف این جنبش را نه یک فرد و یک دسته بلکه نیاز مداوم فضای آکادمیک و پویایی چنین فضایی تعیین می‌کند. موج‌هایی که دانشجویان برمی‌سازند، عرصه‌های متنوعی را در می‌نوردد، از مبارزه برای حق تحصیل برای همه تا مبارزه با تفکیک جنسیتی، حل مشکلات صنفی، خوابگاه‌ها، بهداشت در محیط دانشگاه و... و مبارزه برای داشتن آزادی ابراز اندیشه و تضارب آرا بر سر کلاس‌ها همه و همه موتور مولدی برای مبارزه‌ با رژیم سرکوبگر است.

مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عصر سه شنبه گزارش خود درباره ایران را منتشر کرد. آمانو در گزارش جنجالی خود درباره ایران علاوه بر گزارش معمولش که به تشریح فعالیت های هسته‌ای ایران می‌پرداخت، ضمیمه‌ای را به آن الحاق کرده که مطالبی درباره فعالیت های هسته‌ای ایران است. با انتشار گزارش آخر آژانس برخی در ایران احساس خطر کرده و برخی دیگر همچنان تاکید دارند که این گزارش بی اهمیت و فاقد کارایی است، ولی تنها از این جهت است که بیشتر جنبه اعمال فشار بر ایران دارد.

هرگاه جمهوری اسلامی ویا کشور دیگری ملت ایران را بکام جنگ دوباره بکشاند، سیاست درست مبارزه علیه جنگ و پائین کشیدن جنگ طلب اصلی (جمهوری اسلامی) است و در عین حال دفاع از استقلال، آزادی، سربلندی و یکپارچگی ایران و ایرانیان است. کسانی که جمهوری اسلامی را سرنگون می کنند؛ خود قدرت فردا را هم آنگونه سازمان خواهند داد که منافع شان را تامین کند.قدرت های خارجی اگر چمهور ی اسلامی را سرنگون کنند، گماشتگان خود را از طریق بلندگوهاشان (بی بی سی، صدای امریکا و ...) به خورد ملت خواهند داد

توجه داشته باشیم که حمله نظامی الزاما منجر به سقوط رژیم جمهوری اسلامی نخواهد شد و می تواند هزینه های گزاف و جبران ناپذیری را برای مردم کشورمان و منطقه در بر داشته باشد. مشروع ترین و کم هزینه ترین راه برای گذر از نظام جنگ طلب جمهوری اسلامی، آزادی ایران به دست خود مردم ایران است.

جای تاسف است که فعالان و کنشگران سیاسی تلاش کافی برای رسوایی جمهوری اسلامی در این نهاد بین المللی را به کار نبسته تا حداقل موضعی علنی به نقض موازین دمکراسی و حقوق بشر در ایران اتخاذ نماید. از سوی دیگر به نظر می رسد گزارش اخیر و مستند اقای احمد شهید گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر، کمک شایانی به کنشگران می کند تا با استناد این گزارش مرجع، جمهوری اسلامی را در اتحادیه بین المجالس به چالش جدی بگیرند.

بحث تغییر قانون اساسی و تغییر نظام به نظام پارلمانی برای اولین بار به صورت رسمی از سوی علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران در سفر کرمانشاه مطرح گردید. وی در این خصوص در جمع مردم کرمانشاه اظهار داشت: «هیچ ایرادی ندارد که نظام ریاستی به نظام پارلمانی تغییر پیدا کند و شاید

سکوت سرشار از ناگفته ها است. اما سکوت آقای نوری زاده که سرشار از خبر است در مقابل این تغییر و تحولات پرسش برانگیز است. این سکوت همان قدر پرسش برانگیز است که اقدامات جناب عسگرد مدیر جدید این برنامه با خاموش کردن چراغ «تفسیر خبر» و اخراج یا پاک کردن تصویر جمشید چالنگی و باطبی و سازگارا و دیگران. سکوت آقای نوری زاده همزاد روش های نابهنجار و ابلاغی آقای رامین عسگرد درباره حوادثی ناخوشایند در رسانه «صدای آمریکا» است که در فرهنگ شایعه زده و مبتلا به بیماری «توطئه»، افسانه ساز است.

اگر شما فکر میکنید که با نوشتن یک « پیشوند» در« دعوت نامه» خود؛ میتوانید بعدها بگویید که « ببینید من در همان مقاله گفته بودم که اینجاها را بمباران نکنید و آنجاها را بمباران کنید» برداشت کاملاً اشتباهی است. برای اینکه عملیتهای نظامی بر اساس « استراتژی تدوین شدنهٔ نظامی» انجام میگیرند و هر عملیاتی به تنهایی بر اساس « ضرورت» انجام میگیرد. لذا هیچ استراتژی نظامی و یا عملیاتهای تاکتیکی بر اساس « علی میرفطروس گفت» تدوین نمیشود.

[نامه میرفطروس] با این استدلال که چون تلفات روزانه به خاطر حوادث و جرایم و اعدام و غیره در کشور بالا است، پس حمله نظامی هوشمند به مراکز نظامی، صنعتی و دولتی صواب است؛ می توان به بخش قابل توجهی از کشورهای جهان فرمان حمله را صادر کرد. سوای این، جنگ با بازی های جنگی کامپیوتری یکی نیست. تلفات روزانه در عراق و افغانستان را اگر جمع و تفریق کنید، می بیند که این تلفات حتا بیشتر از تلفات جنگ آمریکا و عراق است. پس تالی این منطق این است که این جنگ نیز غلط بوده است.

نمایندگانِ مجلس و پرزیدنت انتخابی امروز ایران باید بدانند که امروز هجوم بحرانها از هر سو به کشور را دیگر نمیشود با شعارهای رادیکال و بنیادگرایی دین اسلام و یا با بُمب اتم و تانک و توپ حلّ کرد، تنها راهِ پیش رو بازگشت به اصالت و به هویّتِ ایرانی خود است که با کمکِ خردگراییِ آن میتوان منافع و امنیّتِ ملّی خود را در منظومهءِ جهان گلوبال امروز را شناخت و دوستان و هم پیمانان و متحّدینِ استراتژیک در منطقه و در خاورمیانه را بدرستی تشخیص داد.

پیش از حمله: 1- اعلام یک نه-ی قاطع مستقل- جدا از حکومت -از سوی همه گروههای اجتما عی و سیاسی و فرهنگی جامعه و حرکات ضد تبعیض ملیتها در داخل و خارج به «حمله نظامی و استبداد و دیکتاتوری حاکم». به هر طریقی و در هر شرایط مناسبی که عملاً ممکن است.

بحران اقتصادی و در پی آن جنبش های سیاسی و اجتماعی جامعه اروپا و وال استریت قلب اقتصادی ایالات متحده آمریکا را فرا گرفته است. با فرو پاشی اتحاد جماهیر شوروی و کشور های سوسیالیستی اروپای شرقی و تضعیف جنبش های کارگری و سوسیال دمکراسی غرب ، نظام سرمایه داری و لیبرالیسم نو که با تبلیغات وسیع و گسترده همراه بود و به شدت از بازار آزاد حمایت می کرد و خود را یگانه راه پیشرفت، دمکراسی و رفاه اقتصادی می پنداشت، رو به افول گذاشت.

در نظر آدم‌های گرفتار در گرفتاری‌های روزمره زندگی، این رژیم‌ها آرمانی بزرگ را عرضه می‌کردند، و نیز رهبری کاریزماتیک که قرار بود آنها را از بار سنگین تصمیم‌گیری، مسئولیت‌، و خطر کردن برهاند، و علاوه بر آن آنها را سمت هدفی هدایت کند که به زندگی‌شان معنایی می‌بخشد. بسیاری از جنبه‌های نظام توتالیتری در آن مراحل ابتدایی شکل‌گیری‌اش بس جذاب هستند: قاطعیت آن، شفافیت برنامه‌اش و آن نیرو برای حل معضلاتی که در یک دموکراسی، بنا به طبیعتش به آن راحتی قابل حل نیستند.

ه راستی چرا برآیند دیپلماسی منطقه ای و تلاش سازمانهای مربوط نمی تواند راه کاری برای بحران های موجود باشد؟ چرا سازمانهایی چون «کنفرانس اسلامی»، «اتحادیه عرب»، «شورای همکاری خلیج فارس» و... تاکنون نتوانسته اند راه حل موثری برای بحرانهای موجود در پاکستان-افغانستان، بحرین، یمن، سوریه و... بیابند؟ در حالی که در غیبت و انفعال مشهود دیپلماسی منطقه ای، قدرتها و سازمانهای فرامنطقه ای چون ناتو و نیروهای ائتلاف بین المللی در افغانستان (ایساف) موفق به ایفای نقشی فعال و موثر...

نيروي پيش برنده برنامه اصلاحات ارضي در اوايل دهه چهل كه برنامه اصلي انقلاب سفيد شاه بود، زاييده دو انديشه اسطوره‌اي است: اول «انقلاب دهقاني قريب‌الوقوع» و دوم «اجتناب‌ناپذيري انجام اصلاحات ارضي براي توسعه سرمايه‌داري». در اوايل دهه چهل، دولت كندي و نيز بسياري از ماركسيست‌هاي ايراني به اين اسطوره‌ها اعتقاد داشتند و اسطوره اجتناب‌ناپذيري اصلاحات ارضي براي توسعه سرمايه‌داري هنوز هم در بسياري محافل ماركسيستي ايراني به بقاي خود ادامه مي‌دهد.

راه ارائه دهید: نخست محکوم کردن جمهوری اسلامی و آنگاه دعوت از غرب به تساهل و تسامح راه نیست؛ گریز از واقعیت است: پناهگاهی برای فرار از عذاب وجدان، مثل تخدیر (در بهترین حالت، البته)، ورنه، دکانی دونبش: برای چه؟ کمترینش روی آنتن ماندن.... به همین خاطر عرض کردم برای برخی از امضا کنندگان نامه احترام قائلم: درد همه‌شان البته درد روی آنتن ماندن نیست. اما به این نتیجه رسیده‌ام که فرسودگی‌ی ناشی از غربت و دردهای تلنبار شده‌ی دیگر از برخی از ما توطئه‌ای ساخته است...

پروژه بحران آفرینی جدید دولتهای آمریکا و اروپا واسرائیل وسایرمتحدین آن،دراین مرحله ودرکوتاه مدت اساسا معطوف به تشدید فشارهای سیاسی واقتصادی به مردم و حکومت اسلامی است(سیاستی که تروخشک را باهم می سوزاند .) آویختن شمشیر جنگ برفرازجامعه جهانی، هم اهرم فشاری است برای تمکین جامعه جهانی ودولتهای گوناگون به سیاست های قطب ها وبلوک مسلط واصلی سرمایه جهانی وهم درصورت به بن رسیدن، بدیلی برای آن .هم چنین زمینه سازی برای هموارساختن تعمیم الگوی سرنگونی قذافی برای حلقه های بعدی است.

جامعه جهانی در قبال برنامه هسته ای ایران چهار راه پیش رو دارد: 1- ایران هسته ای را بپذیرد، به شعور زمامداران ایران امیدوار باشد و در عین حال ایران را منزوی کند. 2- فشارها نتیجه بدهد، ایران برنامه هسته ایش را رها کند و در مقابل جامعه جهانی به ایران امتیاز بدهد. طبیعتا تمایل غرب و جامعه جهانی این است که این امتیازات هر چه بیشتر مربوط به چاردیواری اختیاری رژیم تهران یعنی داخل کشور و کمتر مربوط به منطقه خاورمیانه باشد.

پروندۀ هسته ای جمهوری اسلامی ایران و جدید ترین گزارش آژاس بین المللی انرژی اتمی و احتمال حملۀ نظامی به تأسیسات هسته ای ایران، یکی ازمهم ترین مسأئل خارجی مورد بحث در روزنامه های امروز فرانسه است.

من معتقدم ما ایرانی ها به دلیل پایین بودن سطح فرهنگی مان، نژاد پرست هستیم چون اساسا نژاد پرستی با پایین بودن سطح فرهنگ رابطه مستقیم دارد. در اروپا هم همین جوری است. در اروپا هم، اکثر نژاد پرست ها خیلی آدم های تحصیل کرده و روشنفکری نیستند. ضد یهودی ها و ضد خارجی ها و ضد مسلمان ها اکثرا به طبقات پایین اجتماع تعلق دارند. ولی در ایران این جوری نیست. برای اینکه شما خیلی از افراد تحصیل کرده را می بینید که از اعراب متنفر هستند و خیلی از آدم های متدین را هم می بینید که از اعراب متنفرند...

جنگ با ایران در شرایط کنونی، جدای از نتیجه حاصله در میدان نبرد، یکسره به سود ملاهای ایرانی است! در واقع غرب و اسرائیل با شروع جنگ با ایران، وارد بازی دو سر باختی می شوند که می تواند کل منطقه خاورمیانه را درگیر تشنج و بی ثباتی نماید.

از میان سه وزیر مقتدر پهلوی اول ـ نصرت‌الدوله فیروز، عبدالحسین تیمورتاش و علی‌اکبر داور ـ اگرچه هر سه در دگردیسی ایران نوین نقش تعیین کننده‌ای ایفا نمودند، اما هر سه نیز در مسیر قدرت جان باختند. بی‌تردید یکی از قدرتمند‌ترین مردان عصر رضاشاهی که در سیر تحولات جامعه آن روز نقش عمده و جایگاه تعیین کننده‌ای داشت، علی‌اکبر داور بود. مردی که فرا‌تر از خطوط میانه‌روی حرکت می‌کرد اما هرگز در صفوف ممتاز نزدیکان پهلوی اول، در جاده پرترافیک رادیکالیزه شدن عرصه سیاست شتابی به خود راه نداد.

همانگونه که در گزارش آژانس هم منعکس است حکومت ایران که تنها در حوالی مرحله‌ی ابتدایی تهیه‌ی‌ سوخت اتمی بسر می‌برد پس از بالا گرفتن بحران و احساس فشار‌های شدید خارجی در سال ۲۰۰۳ به فعالیت‌های خود ایست داد. اما در مقابل طرف‌های دعوا غنی کردن اورانیوم را به نقطه‌ی ستیز بدل کرند. نگاهی به سیر بحث و بحران اتمی نشان می‌دهد که در جریان انتخابات ریاست جمهوری و نطفه بستن دفاع سبز از اصلاحات لحن دولت‌ها و رسانه‌های جهانی نسبت به ایران ملایم شد و..

سید علی و کلیت جمهوری اسلامی در تناقض بنیادی با انسان و بشریت عصر نوین گرفتار است و چون گربه سبیل بریده تعادل خود را از دست داده و هدف شان از بازنگری بندهای قانون اساسی فاسد و متعفن، خلع سلاح منتقدین داخل نظام، تجدید سازماندهی برای حذف رقبای حکومتی و نیز توجیه سیطره سیاسی جناحی از مافیای روحانیت است.

شصت و دو سال پیش، هنگامی که فاطمی در سرمقاله شماره ۷۳ باختر امروز به تاريخ سوم آبان ۱۳۲۸ به مناسبت تشکيل جبهه ملی ايران نوشت: «مبارزين راه آزادی جبهه ملی را تشکيل داده اند» ، نمی دانست که شصت و چهار سال بعد یک حکومت استبدادی دینی در ایران، کمر به نابودی جبهه ملی می بندد و با وارد آوردن فشار خارق العاده و احضار و بازداشت اعضاء و مسئولان جبهه ملی خواستار خودداری از تشکیل جلسات شورای مرکزی آن می گردد.

تظاهرکنندگان تحت عنوان جنبش وال استریت را اشغال کن به فعالیت می پردازند وصدای خود را به گوش دیگران می رسانند نه تنها صرفا به دلیل حس گسترده و مشترک نابرابری اقتصادی بلکه مهمتر از آن آنان نارضایی ها و آمال سیاسی خود را بیان می کنند. معترضان طیف وسیعی از اهالی مناطق فرودست منهتن تا شهروندان شهرهای بزرگ در سراسر ایالات متحده آمریکا را در بر می گیرند. آنان بوضوح نشان داده اند که علیه طمع سرمایه داران و نابرابری اقتصادی بطرزی واقعی و عمیق اعتراض دارند.

در گزارش «برنامه توسعه ملل متحد» می‌بینیم که مصر از لحاظ توزیع درآمد در‌‌ همان فاصله (۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱)، جامعه‌ای است بسیار عادلانه‌تر از جامعه ایران، چون «ضریب جینی» در آن ۳۲.۱ است که شش واحد پایین‌تر از ایران قرار دارد. کشور‌هایی مثل اردن (۳۷.۷) و سوریه (۳۵.۸)، از لحاظ عدالت اجتماعی، در وضعیتی بهتر از ایران بوده‌اند.

حرف اول و آخر من اين است که‌ در دام تبليغی و جنگ روانی رژيم نيافتيم؛ اين رژيم همين الان هم هر اقدام مبارزان را به‌ استکبار جهانی نسبت می‌دهد و آن را دخالت بيگانگان می‌نامد. اما تکليف ما چيست؟ ما بايد برای توده‌های مردم ايران روشن سازيم که‌ حقوق بشر جهان‌شمول است و نمی‌شود آن را مسأله‌ای داخلی قلمداد نمود. خود رژيم نيز از نيروهای ارتجاعی از قماش خويش در اقصی‌نقاط جهان پشتيبانی سياسی، نظامی، مالی و معنوی می‌کند.

این حرکت همان ضربه مهلک به جنبش دموکراسی خواهی مردم ایران است. ارتقا و انحراف مطالبات جنبش سبز از یک حرکت دموکراسی خواهی در درون نظام به یک حرکت خشن علیه نظام نخستین انحراف استراتژیک در جنبش سبز بود و حال کمک خواهی از خارج و ابراز تمایل به دریافت کمک انحراف به مراتب بزرگتراست و اتفاقا این رویکرد دقیقا همان چیزی است که بخش تندرو حاکمیت ایران نیز برای ملکوک کردن حرکت مسالمت جویانه مردم می پسندند.

«وقتي مي‌بينيم امكاني براي دسترسي سهل و فارغ از ترس و واهمه و نگراني براي استفاده از اوقات فراغت وجود نداشته باشد، نبايد تعجب كنيم كه چرا خيلي‌ها به ارزان‌ترين روش‌ها يعني تماشاي خشونت در ابزارهاي تصويري و با استفاده از مواد مخدر مبادرت مي‌كنند. فراموش نكنيم كه اين ابزارها و اينگونه «مصرف» خشونت امروز در كشور ما ارزان‌ترين و سهل‌الوصول‌ترين شكل «تفريح» است.»