اکتبر 2009

شب يکشنبه اين هفته در شهر ما، بريزبن استراليا، کنسرت موسيقي سنتي از طرف کاميونيتي ايرانيان و با حمايت وزارت امور چند فرهنگي دولت محلي، برگزار شد. در اين کنسرت، نمايندهً دولت محلي در امور چند فرهنگي مي گفت که در همين شهر، مردماني با بيش از صد مذهب، صد و بيست زبان، از حدود دويست مليت زندگي مي کنند.

برای تاب دگر اندیشی مثال از اقلیتهای دینی آورده می شود که آزادند و در مجلس نماینده دارند*. البته در اینجا نمایش حقوق بشر برپاست. همه مسئولین بندهایش را حفظند و در تئاتری که در برابر دیده جهانیان است ادا می کنند اما پشت این خیمه شب بازی چه خبر است؟ بهتر است بگویم دیگر روزگار پشت و روی صحنه گذشته است؛ همه چیز رو می شود. رسانه های داخلی اگر کوژند اما دنیای مجازی و دیگر رسانه های آینه سان پشت صحنه را هم در جلوی انظار مردمان به نمایش می گذارند.

ول کن بابا حسین اوباما؛ ندا دختر ایران نمونۀ زن پر خاشگر در فرهنگ ایران، در پایگاه مادری شاهکار آفرینش، آفریدگار و پروردگار و رهاننده سر زمین ایران از بیداد و جهل وستم است. ز پاکی و از پارسایی زن، که هم غمگسارست و هم رایزن. حسین آقا، سند نوبلت را به طاق اُوال اُفیس کلینتون و کارترت بکوب!؟. هرجا منافع اتمی، اقتصادی و یا سیاسی کشورهای غربی به خطر افتاده است، آنان پژیزی برای حقوق بشر، دمکراسی و ارزشهای اخلاقی قائل نبوده اند. اگر این سخن درست نیست....

رفیق بهروز شادی مقدم، امسال نیز به مناسبت روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام، با انتشار دوباره ی مقاله ی« مارکسیسم و اعدام» به دفاع مشروط از مجازات اعدام برخاسته است. وی بر این باور است که کمونیست ها ضمن آن که اصولا و بنا به عقاید شان مخالف مجازات اعدام هستند، اما « در مبارزه ی طبقاتی باید اولویت ها و تناقض ها را شناخت و برای پیشروی های بعدی از رومانتیسم انقلابی و احساساتی شدن های زودگذر فاصله گرفت.

در ادامه موج برخوردها ؛ اکرم شیخ پور دانشجوی ممتاز رشته ی ادبیات که با سهمیه شاگرد ممتازی و نیز رتبه ی برتر المپیاد قصد ادامه ی تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد را داشت با حکم منع موقت اعطای مدرک تحصیلی از ادامه تحصیل بازماند.صدور چنین احکامی برای دانشجویان ممتاز پیش از این نیز سابقه داشته است .

دخالت یك كشور در امور داخلی دیگری امری بیسابقه ای نیست ولی در ایران تفسیر این دخالت معمولاً شكل خاصی میگیرد. اگر حاصل كار باب میل ما بود گویی واقع نشده و اصلاً حسابی با كسی نداریم. بر عكس اگر نتیجهٌ كار بد از آب درآمد همه اش را به گردن خارجی میاندازیم. این ترتیب تقسیم مسئولیت درست نیست، چون به حقیقت نزدیك نیست و از انصاف به دور است.

ایالاتِ متحّدهءِ آمریکا با کودتای 28 مرداد موفق شد به هژمونی استعماری بریتانیای کبیر در ایران و منطقه پایان بخشد امّا با رقیب ایدئولوژیک و نظامی جدید یعنی اتحّادِ جماهیر شوروی سوسیالیستی مواجه گردید. سقوط سیستمهای سلطنتی در مصر و عراق با برپایی جمهوری های سوسیالیتسی در این دو کشور بعلاوهءِ کشور سوریه، مواضع کشورهای اروپایی با قدرت نوپای آمریکا را در مقابل گسترش اندیشهءِ سوسیالیستی انقلابی در خاورمیانه منفعل کرده بود.

ما بجای اینکه به تفسیر رویدادها و جهان بپردازیم و آه و ناله سردهیم تا وجدان خود را آرام ببخشیم، بهتر است که همه سوته دلان آزاد اندیش با گوناگونی اندیشه، هرچه زودتر با سامانه بخشیدن جایگاه فکری- سیاسی و تشکیلاتی خود ، با سایر گرایش ها و فراکسیون های نظری- سیاسی – تشکیلاتی، اتحاد و ائتلاف کنند تا مشترگاً بیاری مردم و مبارز ین داخل کشور بشتابیم.

دقیقاً این عادت قهرمان سازو قهرمان پرست مردم است که به رژیم امکان میدهد با قهرمان زدائی از هر فرهیخته سیاسی اورا ترور حیثیتی و شخصیتی کند. این رژیم ده ها بار بیش از آنکه انسان کش باشد شخصیت کش است. زیرا وجود شخصیت بهر معنائی چه فردی چه جمعی، چه مدنی و چه سیاسی، بنیاداین نظام شخصیت کش را متزلزل میکند.

ایدئولوژی اینترنت فردگرا و دمكرات و حتی بی سالار است ولی از نزدیك كه نگاه كنید می­بینید كه این فقط همان ایدئولوژی كار است نه حقیقتش. این وسیله در عمل به هیچ­وجه مروج توسعهٌ یكسرهٌ آزادی فردی نیست و در شبكهٌ وسیع اینترنت فرد بسیار تنهاتر و بی دفاع تر از آنیست كه تبلیغ می­شود. این تصور كه وسیله ای تكنیكی پیدا شده كه كار سیاسی را آسان یا بی مخاطره می­كند، جای كوشش و سازماندهی در صحنهٌ جامعه را می­گیرد و آنرا نالازم می­سازد حرف مفت است.