می 2010

پس از اعدام مخفیانه پنچ زندانی سیاسی در 19 اردی‌بهشت، و خودداری از تحویل اجساد زندانیان به خانواده ‌های داغدار آنها برای انجام مراسم عزاداری از طرف حکومت ایران ، دادستان جمهوری اسلامی ایران عباس جعفری دولت آبادی از تائید شش حکم اعدام دیگر خبر داد

اکنون بیش از سه دهه است که دیگر کردستان فقط نام یک منطقه‌ی جغرافیایی در ایران نیست، بل قلب تپنده‌ی جنبش انقلابی مردم ایران است. پس از سرنگونی استبداد سلطنتی، کردستان از نخستین جبهه‌های مقاومت و پیکار انقلابی در برابر استقرار خون۫ جنون‌کده‌ی اسلامی بود.

روز دوشنبه 13 تیر، دو نفر دست به فرار زدند. روز چهار شنبه 15 تیر پنج نفر دیگر فرار کردند. پس از دو روز، 2 نفر از زندانیان فراری دستگیر و به زندان بازگردانده شدند. سازمان مجاهدین به همه ی روستاها و عربهای آن مناطق پول داده بود که فراریان تیف و اردوگاه اشرف را دستگیر کنند. با آغاز موج فرارها ، ارتش آمریکا هم دست به تنبیه همگانی زد و فشار بر زندانیان را افزایش داد: یورش به چادرها و تخریب آن و آزارهای همیشگی.

در ایران دو نکته خام و دو اشتباه عمده تاریخی از دوران حکومت پهلوی بر جای مانده بود، اولی عدم توجه به اعتقادات مذهبی مردم و رهبران مذهبی و روحانیون بود، که با انقلاب سال ١٣٥٧ این مشکل حل شد و روحانیون بعد از پنجاه سال تحقیر، حاکمیت را بشکل فجیعی قبضه کردند و مورد دیگر بی توجهی به خواست ملتهای غیر فارس بود و با بر خورد مکانیکی ملتهای غیر فارس را همانند یک فلز خواستند ذوب کرده و در قالب های دلخواه خود ریخته گری کرده و به شکل موجوداتی فارس پسند در بیاورند، که...

اعدام پنج زندانی سیاسی مدنی کرد و ایرانی در سپیده‌دم یکشنبه برابر با 19 اردیبهشت 1388 موجی از نفرت و خشونت را در کردستان و ایران برنگیخته‌است. هرچند همه‌ ایرانیان بطور عموم و کردستان بالاخص از اعدام این عزیزان شوکه شد، ولی به جرات میتوان گفت که نتیجه‌ی معکوس حرکت شنیع رژیم جمهوری اسلامی، هوشیاری و اتحاد دیگربار همه‌ی ایرانیان- در داخل و خارج از کشور- شد. به همین خاطر میتوان ادعا نمود که روز یکشنبه کردستان و تمام ایران زمین شمارش معکوس خود را آغاز نمود.

اين استقبال نشان داد که‌ رژيم به‌ چه‌ ميزان منفور است، نشان داد که‌ جنبش کردستان از چه‌ ظرفيت و توان بالايی برخوردار است و سی و يک سال سرکوب وحشيانه‌ خللی در اراده‌ و عزم مردم برای سرنگونی رژيم و دستيابی به‌ يک نظام آزاد وارد نياورده‌ است. اين حرکت نه‌ در سرود که‌ در عمل نشان داد ‌ کرد زنده‌ است.

اقتصاد ایران، اقتصادی تک ‌محصولی و وابسته به نفت است. نوسان قیمت نفت در سطح جهانی به اقتصاد کشورهای وابسته به نفت، لطمات جبران‌ناپذیری وارد می‌کند. بویژه اگر این کشورها نتوانند مدیریت صحیحی در حوزه‌ی اقتصاد خود داشته باشند. برای توسعه، این کشورها تلاش می‌کنند وابسته به ارز نفت نباشند بل‌که ارز نفتی را در بخش زیرساختی و صنعتی جامعه سرمایه‌گذاری کنند تا ارز لازم از بازدهی این بخش‌ها به‌دست آید.

بنای یک ایران آزاد، دمکراتیک و لائیک با دستان شهروندان دخالتگر در جنبش سراسری ساخته می شود و روح و جان نظام آینده ایران، مهر و نشان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مردمان این سرزمین را برخود خواهد داشت و چه زیبا و مدبرانه نیروهای سیاسی کردستان با جنبش سراسری عجین شدند تا نقش خود را در امروز و فردای ایران حک کنند و از پشتیبانی بیدریغ جنبش سراسری برخوردار شوند

درست است که با برآمد جنبش سبز و سرکوب خونبار مردم، نظام اسلامی پایگاه مردمی و مشروعیت دینی خود را، بطور عمده از دست داد و اکنون اساسا” بر سرنیزه و ارگان های سرکوب متکی است، اما واقعیت هائی که جنبش را در حال حاضر احاطه کرده گواهی می دهند که بدون گسترش آگاهی های مدنی- شهروندی، در اقشار و اقوام ملت، تغییر ناممکن است!

مجید توکلی، فعال دانشجویی دربند با نگاشتن نامه ای از زندان اوین، یاد و خاطره زندانیان عقیدتی اعدام شده، فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی را گرامی داشته است. او در قسمتی‌ از نامه خود نوشته است: ... و اینک گروگان ها را بردند تا بگویند از ایستادگی چنین زندانیانی خسته شده اند. بگویند قدرت استبداد در برابر عزم و اراده ی فرزندان کردستان هیچ است. بگویند تحمل زنده بودن مظهر شکستشان را ندارند. فرزاد می گفت که بازجویش گفته شما به ریش ما وزارتی ها می خندید که الان در زندان درس می خوانید و...