تکدرخت کویر_ یادی از احمد زید آبادی و جای خالی او
از سال های سیاه ۶۰ میآمدیم . هر چه بود سیاهی بود و جز سیاهی رنگی نبود. سرها در گریبان بود و اخوان نبود تا به روز کند زمستان را. اوین بود و لاجوردی، دیوار الله اکبر و تک تیر های خلاص که تدارک میکردند لیست بی نام و نشان های فردای کیهان را و گورستان بود و سکوت وسرتاسر دشت خاوران، سنگی نبود بی نشانی از خون دل و دیده. اما چنین نماند. روزنه کوچکی باز شد وصابری آغازگر بود با دو کلمه حرف حساب اش .
