اوت 2011

قای محمد جلالی چیمه، ایران یک کشور کثیر المله است، چه شما بخواهید و چه نخواهید. اگرچه ملیتها را می توان به توپ و تانک بست و قتل عام هم کرد، اما این راه حل در ایران جواب نخواهد نداد و تاکنون هم جواب نداده است. یکی از اصلی ترین خواستهای بیش از نیمی از جمعیت ایران این است که ستم و تبعیضات ملی در ایران رفع شود و حقوق برابر ملیتها با فارس زبانها به رسمیت شناخته شود. اگر این حقوق و خواستهای بدیهی انسانی محترم شمرده نشود،ایران روی آزادی و صلح را به خود نخواهد دید.

آمنه قربانی یک احمقی و خودخواهی کور شد. اما بلند همتی او در مقابل مجرم لایق ستایش است. گرچه تصمیم آمنه به عنوان زنی روشن ضمیر، در هر جامعه متمدنی کاملا طبیعی است و هیچ نیازی به ستایش ندارد، اما در جامعه هفتاد میلیونی که آمنه ها سرکوب می شوند و همه چیز را مردان دیکته می کنند و بنا به آیات قرآنی، زن نصف مرد به حساب می آید، قانون قصاص حاکم و بنا به چنین قانون قرون وسطائی دست دزد را قطع می کنند، چشم خاطی را ازحدقه در می آورند و انسانها را هم طبق همین قانون سنگسار می کنند و شلاق می زنند و...

ابوالحسن بنی صدر و شاپور بختیار هر دو عضو جبهه ملی ایران بودند و سال‌ها برای اهدافی مشترک مبارزه می‌کردند، اما انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ مسیر آن دو را از یکدیگر و از جبهه ملی جدا کرد. در اوج انقلاب ایران، آقای بنی صدر در پاریس یکی از نزدیک ترین مشاوران آیت الله روح الله خمینی، رهبر انقلاب بود که آقای بختیار در تهران به نخست وزیری حکومت در حال سقوط منصوب شد. اما شاهپور بختیار و ابولحسن بنی صدر درباره هم چه می گویند. بختیار، بنی صدر را از زمره افرادی می داند که مانع دیدار او با خمینی شدند.

مساله از هم پاشیدگی مفهوم انسان، موضوع ششمین«تز ها در باره فویرباخ» است. مارکس در این باره نوشت: «فویرباخ گوهر مذهب را در گوهر انسان حل می کند، اما گوهر انسان چیزی انتزاعی نیست که استواربر فرد یگانه باشد. این در واقعیت حقیقی اش مجموع رابطه های اجتماعی است» ...

چپ سوسیالیستی در وضعیتی بحرانی بسر می‌برد. از سازمانهای سیاسی آن گرفته تا ایدئولوژی و آرمانهایش همه در وضعیتی بحرانی قرار دارند. احزاب سوسیال دموکرات اروپا با آنکه بیش از پیش به میانه‌روی و راست‌روی روی آورده‌اند باز در حال از دست دادن آراء هستند. احزاب سوسیالیست و کمونیست جهان نیز به حاشیه ی سیاست رانده شده‌اند. در افکار عمومی جایگاه قدرتمندی ندارند و بحثهایشان توجه و واکنشی بر نمی‌انگیزد ...

سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات ایران و انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایرانی دو نهاد مدنی شکل گرفته توسط روزنامه‌نگاران ایرانی در دو دوره مختلف تاریخی‌اند که هر دو با بن‌بست استبداد روبرو شدند و راه فعالیت را بسته دیدند. اعضای هیات موسس انجمن بین المللی روزنامه‌نگاران ایرانی، که اکثریت قریب به اتفاق آنها عضو یکی ازاین دو نهاد و یا دیگر نهادهای بین‌المللی روزنامه‌نگاری هستند و یا بوده‌اند، با بزرگداشت همه تلاش‌های پیشین، سازماندهی جدیدی را بر اساس شرایط نوین ضروری یافته‌اند.

هر چند که فراوان گفته اند و نوشته اند، اما اندک مردمانی در جهان بر عمق فاجعه پی برده اند. جای بسی شوربختی است که بسیاری از جوانان وطن نخوانده اند و نشنیده اند که در آن تابستان 67 چه گذشت و چه تبهکاری گسترده ای در تاریخ رقم زده شد. حادثه تابستان 67 از فجایع دردناک تاریخ هستی انسان ها بوده است و در پوشه تاریخ نگاشته خواهد شد و ماندگار خواهد ماند و ما برای آیندگان می گوییم و آیندگان برای فرزندان خود و فرزندان آنان برای نسل های آینده.

آن­چه که انقلاب را نجات داد و مانع از تسلط کامل ارتجاع شد همانا مقاومت مسلحانه مجاهدین مشروطه در تبریز بود. مجاهدان تبریز پیشگامان مقاومت بودند و پایداری آنان روحیه شکست را از بین برد و روحیه­ی پایداری و تعرض را به همه­گان بازگرداند. بدون سلاح مجاهدین نه از تاک مشروطه نشانی می­ماند و نه از تاک نشان ” نظریه مشروطه­خواهی “. بنا بر این بر خلاف ایدئولوژی کاذب و کژدیسه ایدئولوگ­های لیبرال در سال­های اخیر و تئوری­های تسلیم طلبانه و منفعلانه...

این درست نیست که هر وقت مطابق میل و سلیقه‌مان بود از این قبیل اسناد استفاده کنیم و به به بگوییم و هر وقت با سلیقه و مرام ما مشکل داشت به کلی مردودشان بدانیم. اسناد رسمی آرشیوهای بریتانیا مثل هر مجموعه سندی از حب و بغض و یا نادرستی خالی نیستند، ولی به دلیل ماهیت دیپلماتیک و رسمی آن، ماموران تهیه کننده آن‌ها به فراخور شغلشان سعی می کنند بنا به نگاهشان تصویر درستی از تحولات و دیدارهای خود ارائه دهند.

دکتر شاپور بختیار از سوی سلطنت طلبان و مشروطه خواهان هم مورد حمله قرار میگرد که او شرط پذیرفتن نخست وزیری در آن شرایطِ بحرانی را خروج شاه از ایران بنا نهاد که فروپاشیِ ارتش و سیستم شاهنشاهی را باعث شد. جبههءِ ملّی که از همان آغاز به دکتر بخیتار پُشت کرد، مارکسیستها و مذهبیون که دکتر بختیار دشمن طبقاتی و ایدئولوژی دینی آنها بود، هواداران خمینی و نظام جمهوری اسلامی که بخون پاک او تشنه بودند. تودهءِ مردم هم در شرایطی نبودند که اندیشهءِ بلند و دمکراتیک او را درک کنند.