ژوئیه 2012

سخنرانی مهرداد درويش‌پور عضو شورای هماهنگی جنبش جمهوری خواهان دموکراتيک و لائيک ايران در بروکسل پيش از آن که تلاشی باشد برای وحدت ايرانيان يک بيانيه‌ی "چپ سابق" شرمگين از نوع جديد است. دو نکته در سخنرانی آقای درويش‌پور بسيار برجسته است

حکومت ایران چنان گرفتار تضاد و تناقض است که دیر یا زود از درون پوسیده و مضمحل میشود ولی تحلیل و گمانه زنی در باره زمان و نتایج این سر نوشت محتوم فعلاً از بحث آکادمیک فراتر نمیرود. صد میلیارد دلار در آمد سالانه نفت این توانائی را به صاحبان قدرت داده است که عوامل خود را تطمیع کنند و ادامه منافع و امتیازات نیروهای نظامی و امنیتی را به بقای رژیم وابسته نمایند. در حال حاضر نگرانی روزافزون جامعه ما بروز جنگ بین ایران و آمریکا است.

سفرای سوریه در امارات متحده عربی و قبرس که زن و شوهر هم هستند با فرار به قطر به جمع مخالفان دولت بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه پیوستند.فرماندهان نظامی جمهوری‌اسلامی هرچند در لفافه، سخن از احتمال دخالت نظامی ایران در سوریه کرده‌اند. جمهوری‌اسلامی برای هم‌پیمان دیرین خود تا کجا حاضر به پرداخت هزینه خواهد بود؟ دو کارشناس در این باره نظر می‌دهند.سوریه را پل ارتباطی ایران با لبنان و فلسطین برای کمک‌رسانی به جنبش‌های همسو با جمهوری اسلامی می‌داند و می‌گوید...

هفته نامه یالثارات الحسین در شماره این هفته، به رویدادهای رخ داده در میانمار واکنش عجیبی نشان داده و در مطلبی که به تیتر یک این هفته‌نامه نیز تبدیل شده، نوشته: «در قبال جنایات سازمان یافته کشتار مسلمانان میانمار به «بان کی مون» نامه ننویسید، به قوه قهریه متوسل شوید» و در ادامه گزارش خود در این باره می‌نویسد: «پس لازم است به جای اتلاف وقت به فکر عمل به معارف قرآنی در راستای فریادرسی و احقاق حق مسلمانان مظلوم میانمار باشیم و در این راستا از نقش زور غافل نشویم.

بلندگوهای مافیاهای روحانیت شیعه به نکوهش اعتراض شجاعانه شهروندان نیشابور پرداخته و به کرات این پرسش را طرح کرده اند که آیا رفتار اجتماعی ما در برابر مسائلی از این دست، درخور و شایسته شأن انسانی ماست؟ موضوع گرانی گوشت مرغ بازتاب‌های جهانی پیدا کرده و به نوعی، موجب تمسخر ما در رسانه‌ها و فرهنگ‌های دیگر می‌شود. هر روزه در فضای مجازی، تصاویر و ویدئو‌هایی از صف‌های طولانی مردم برای دریافت مرغ در ایران منتشر می‌شود که کشورمان را کشوری قحطی‌زده نمایش می‌دهد و به دنبال آن، واکنش رسانه‌های غربی را

چالش مدرن این نیست که بگوییم «حجاب اختیاری می خواهیم»، بلکه این است که «ما حجاب و مرز نمادین، درونی و فردی داریم، پس حق داریم پوشش مان را انتخاب بکنیم». این است که بگویید غصه حجابمان را نخورید، بگذارید پوششمان آزاد و اختیاری و با مسئولیت فردی باشد تا هر چه بیشتر بتوانیم از دروغگویی و بی اخلاقی حاکم بر جامعه کنونی بگذریم و هم به شخصه خوشبختر و آزادتر شویم و هم جامعه هر چه بیشتر صاحب اخلاق نوین و قدرت نوین شود. زیرا پوشش اجباری همانقدر نفی حجاب و کمبود است که لخت کردن اجباری و یا کشف حجاب اجباری