سخنان امروز خامنه ای بیشتر دلداری برای بازندگان بنیادگرای جمهوری اسلامی بود که نا امید نشوند. او از نگرانی اش در مورد تغییر حکومت از جانب امریکایی گفت. از نظر ایشان ،مقامات آمریکایی در گفتگوها و مکاتبات خود می گویند که به دنبال تغییر حکومت ایران نیستند، اما «اظهارات و عملکرد» آنها خلاف این را نشان می دهد.
آنها که طی این ۳۴ سال مدعی بوده اند بعنوان اپوزیسیون رژیم، خواهند توانست سپهر قدرت سیاسی کشور را نظم دیگری دهند، نه تنها به این هدف خود، قدمی نزدیکتر نشده اند بلکه خودشان بعلت فقدان هرگونه قطب نمایی که جهت واحدی را بدانها نشان دهد، درکلنجار داخلی روی رهیافت هایشان، با اوضاع کاملاً بیگانه شده و شانس خود را برای همیشه از دست داده اند. نفسِ عدم درک همین نکته، بنوبه خود بازتاب همان فقدان قطب نما و سرگردانی پایان ناپذیر است.
افرادی که نهیاتا برای حفظ این نظام در تلاش هستند در واقع حاضر شدند تا کنار بیایند با ولی فقیه در تقسیم قدرت تا پائین کشیدن خامنهای از موضع قدرت که برنامهای بود که چهار سال پیش میخواستند امتحان بکنند اما نتیجهاش را دیدند که کار دارد به جای باریک میکشد و ممکن است کنترل را به کلی از دست بدهند ولی نکته در همین جا است که مطالبات جامعه کجاست؟