اوت 2014

اکثر هم میهنان عزیز و خوانندگان ارجمند خبر های تأسفبار و وحشتناک درمورد قتل و عام ایزدی ها توسط گروه سنگ دل و افراطی داعش را دیده، شنیده و مطالعه کرده اند. علاوه برهمه اینها سخنرانی خانم و یان دخیل، نماینده ایزدیها در مجلس عراق در جلسه تصمیم گیری در مورد ریاست جمهوری آن کشور را نیز ملاحظه فرموده اند که جهان را تکان داد. دنیای "متمدن" در برابر داعشی های افراطی با افکار قرون و سطائی، ساکت مانده اند و پنبه در گوش گذاشته اند و نظاره گر قتل عام غیر مسلمانان ایزدی، در انتظار نشسته اند.

چند روز قبل محمدرضا نقدی گفته بود؛ "خانه به خانه كاري كنيم كه ملت ايران ماهواره را كنار بگذارند." اکنون "مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت از وجود 42 میلیون کاربر اینترنت در ایران خبر داد." آقای نقدی و شبکه های مافیائی روحانیت شیعه، در برابر تهاجم برق آسای فرهنگ و منش مدرن، آزادیخواهانه، دمکراتیک و سکولار از ماهواره ها و شبکه اینترنت چه خواهند کرد؟ نقدا بنیادهای ایدئولوژیک - فرهنگی نظام اسلامی در اعماق جامعه به چالش کشیده شده است! بقول شاعری؛
باش تا صبح دولتت بدمد/
کاین هنوز از نتایج سحرست

بازهم یکی از مسئولین نظام هنگام تکخوری لوء رفت و رقبا مچ او را گرفتند! اسلامگرایان تمام شاهرگ های اقتصادی، مالی، سیاسی و نظامی را بین خود تقسیم کرده و از همان آغاز نسبت به تکخوری خارج از ضوابط و مقررات پدرخوانده مافیای غالب، حساسیت نشان داده اند. پیگرد این حساسیت ها؛ "معاون اول رییس جمهور به رییس دبیرخانه ستاد هماهنگی مبارزه با مفاسد اقتصادی دستور داد در خصوص یکی از معادن آهن کشور که گفته شده یکی از مدیران دولت فعلی آن را به نام همسر خود ثبت کرده است، موضوع با دقت و سرعت بررسی و پیگیری شود."

مکتب اسلام، خمینی ها، خامنه ای ها، لاجوردی ها، خلخالی ها، بن لادن ها، عبدالمجید عبدالباری و ... به جامعه بشری تحویل داده است. ملل جهان با جنایات آنها آشنا بوده و از مشاهده سر بریدن یک خبرنگار توسط داعشی ها شگفت زده شده اند. شگفت انگیزتر اینست که برای جهانیان پرسش انگیز نیست که چرا مسلمانان فردی را بعنوان پیشوا قبول دارند (علی ولی الله) که در یکروز سرهای 700 نفر از يهوديان را از تن جدا کرد؟!!!

سال 1393به نیمه رسید اما سرگردانی 23 هزار روزنامه نگار ، هنرمند و نویسنده عضو ثبت نام کننده دریافت بیمه تکمیلی صندوق اعتباری هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت تدبیر و امید همچنان ادامه دارد.

"دست ها بالا شلکیک نکن" به عنوان نماداصلی اعتراض، اساسا روی خشونت پلیس تمرکزکرده است. چنین نشانه ای شاید در شرایط عادی نمادتمکین و تسلیم به قدرت برترباشد، اما وقتی به نمادجنبش اعتراضی تبدیل می شود، به نمادمقاومت و یک دهن کجی و عریان کردن خشونت پلیس تبدیل می شود. این دیگر نمادتسلیم و تمکین نیست و به نمادمحکوم کردن خشونت وعلیه کارگزاران نظم مستقرتبدیل می شود. علیه یک جامعه انضباطی- کنترلی که در آن انواع ِگتوها و تبعیض ها و حوزه های استحفاظی با تورهای ناپیدا پاسداری می شوند.