مارس 2015

ولی من هستم و روز به روز هم بزرگتر می شوم. هستم تا به آنها بفهمانم جهان فقط با همراه و همسان بودن من واو پایدارخواهد ماند.

به هشت مارس روز جهانی زن نزدیک میشویم. در این روز نخست فریاد دادخواهی زنان قربانی توحش اسلامگرایان در کردستان، نیجریه، اصفهان، پاکستان و ... را بگوش جهانیان میرسانیم و سپس بر همپیمانی همگانی جهت لغو تبعیض، ستم و بیدادگری تاکید می کنیم.کانون نویسندگان ایران 8 مارس را به زنان شادباش گفت و نوشت:
هشت مارس روز زنان و مردانی است که به این ستم‌ها و تبعیض‌ها اعتراض دارند و خواهان برابری انسان‌ها در تمامی عرصه‌ها از جمله عرصه‌ی هنر و ادبیات هستند. قوانین و رفتارها باید به نفع این برابری تغییر کند.

من فکر می کنم اگر آنها که خود را «انحلال طلب» و «برانداز» می دانند، در اينگونه موارد، که جنايات و نقشه های شوم حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان از مهمترين بلندگوهای جهان امروز افشا و آشکار می شود، حداقل سکوت کنند و در سنگر دفاع از اين حکومت شوم قرار نگيرند، لااقل می توانيم اميدوار باشيم که اپوزيسيونی انحلال طلب داريم که اگر نه منافع کل ملت ايران، لااقل منافع اردوگاهی را که به آن تعلق دارد می فهمد و، در راستای آن منافع، موضع گيری و اظهار نظر می کند.

از ما بهتران از نظرات داروین، آراء پاولف، روانشناسی فروید و فلسفه نیچه... نردبان ‌ساختند و از داستان تکامل و تنازع بقا، حقانیت خودشان را نتیجه ‌گرفتند و اینکه آنان تافته‌ای جدا بافته‌ و محصول «انتخاب اصلح»اند و الباقی همه مرتجع و ضد تکاملی‌، و لاجَرم باید حذف شوند. آنان سودایی جز کسب قدرت نداشتند و از همین رو به زد و بند و سرکوب آلوده شدند. آرام آرام خاک و خون پرستی، ملی گرایی جلوه کرد و فاشیسم مشروعیت یافت.

با استقرار حاکمیت «فاشیسم مذهبی»، دوران تیره و تار و کابوس هولناکی گریبانگیر ملت ایران شد که هنوز پس از ۳۶ سال، جسم و جان و روح و روان شان را در وطن و در تبعید نیز رها نکرده است. فجایع بیشمار ناشی از سلطه جهل و جنون و جنایت، و سونامی بی پایانی از فساد و ویرانی و تباهی، میهن و مردم ایران زمین این «زیباترین وطن» را دچار چنان روزگار سیاه و تلخی کرده است که بی تردید هر روزش دریغ از دیروز!

بر اساس مطالعه ای از سوی وزارت کشور دولت فرانسه، 148 زن در سال 2012، در این کشور به دلیل خشونت شراکای زندگی خود، جانشان را از دست داده اند. به همین دلیل دولت فرانسه درماه نوامبر سال 2014، چهارمین برنامه مبارزه با خشونت علیه زنان را با پشتوانه مالی 66 میلیون یورو، با عنوان "هیچ خشونتی بدون مجازات رها نشود" را به شهروندان فرانسوی ارائه نمود.