نوامبر 2015

رسانه های اسلامگرایان گزارش داده اند که چادرهای کارتن خوابها در منطقه 12 تهران توسط اهالی محله هرندی به آتش کشیده شده و با چماق به کارتن خواب ها حمله کرده اند. پرسش اینست که پس از 37 سال تجربه اسلامگرایان حکومتی هنوز کسانی هستند که وقتی نام چماق شنیده میشود، مساجد و بسیجی ها را تجسم نکنند؟ اهالی محله هرندی شهروندان نادان و بی فرهنگی هستند که ندانند این افراد قربانیان حکومت اسلامی هستند و باید چماق ها را بر سر "ام الفساد" کوبید؟ براستی اهالی محل سوراخ دعا را گم کرده یا اوباشان حکومت هار شده اند؟

موقددس داش گئت گئده باتمیشیستان میللتینین دونیاداکی قورورونو آرتتیرمیشدی و اونون وارلیغی خالق اوچون بیر جور اینانجا دونوشوب وطنه سئوگی سمبولو اولاراق ده یرلندیریلمیشدی.
رفته رفته سنگ مقدس غرور ملت باتمیشستان را پیش جهانیان افزوده بود و وجود آن سنگ برای آنها به مثابه ایمان و سمبل وطن پروری گردیده بود.

در شرایط کنونی ملت تحت ستم و استثمارشونده آذربایجان این امکان را دارد که راه مستقلِ کاملاً رهایی بخشی را برای تعیین سرنوشت خویش به‌طور کامل بپیماید. و با گسست قطعی و رادیکال از تمامی راه‌کارهای و ایده‌های ناصحیح تاریخا منسوخی که او را تاکنون در سراشیب جاده‌ی دهشتناک و تاریک طولانی رهسپار نموده است، طی نماید. راهی که جريان روزمره زندگی قرن‌ها و روحشان را با ستم، اکثريت عظيم نوع بشر را لگدمال کرده، جسم و روحشان با ستم ، فلاکت، تحقير، خشونت، تخريب و جهل و خرافه درهم‌شکسته است...

خارج از اینکه سازمانی که حدود چهار پنج سال پیش خود را بعنوان پرچمدار پروژه وحدت مطرح میکرد، الان در رابطه با احتمال ادامه دادن و یا ندادن پروژه وحدت چپ، با شش پیشنهاد مختلف در از هم پاشیدن این پروژه به کنگره دوازدهم آماده شده است. چرا یک یا حداکثر دو نظر و طرح مختلف نه، بلکه شش نظر متفاوت در زمینه احتمال و چگونگی ادامه دادن و یا ندادن پروژه وحدت چپ در این کنگره ارائه داده میشود؟ آیا نمیتواند یکی از علتها این باشد که یکی از ویژگیهای این باشگاه سیاسی این می باشد که در آن هرکسی و هر دسته ای خود ر

سرانجام با گذشت بیش از 10 روز بی خبری از بازداشت 13 نوکیش مسیحی ساکن ورامین ، محمد مشعلچی به دلیل برگزاری مراسم مذهبی در منزلش احضار شد...

براستی، در حساس‌ترين اوضاع سياسی کشور، و با همه معضلاتی که کشور با آن‌ها درگير است، تهيه و اجازه پخش چنين برنامه هائی آن‌هم از رسانه ملی کشور را می توان "اتفاقی" و يا "خطا" دانست. بنظر می رسد که چنين نگاه تحقير و توهين‌آميزی به مردم و حقوق اوليه انسان‌ها، در نهادهای مختلف رسمی و غير‌رسمی دز جمهوری اسلامی، پديده‌ای است ريشه‌ای که با توبيخ و تنبيه و اخراج و ... درمان پذير نيست، و مانند دملی چرکين در جامعه دهان باز کرده و نيروی فعال جامعه را درگير اين‌گونه مسائل می سازد.

متعاقب این توهین نیزمردم تمامی آذربایجان به اعتراض سراسری پرداختند که یادآور، اعتراض مدنی 9 سال پیش آنها

دو عنصر فعال در کارخانه ی تولید توهین، « فاشیسم اسلامی و شونیسم فارسی» ست که در هم آغوشی با یگدیگر، ضرورتاً ریشه ی توهین های زنجیره ای به مردم آذربایجان و دیگر ملتهای تبعیض دیده را به وجود اورده است. فاشیسم اسلامی با راسیسم فارسی ترکیب شده و توهینهای عمدی زنجیره ای نتیجه ی آن است. و جواب اعتراض به نابرابری ست. گاه با سوسک خواندن مردم و گاه با «خرآکتور» و « فرچه ی توالت به دهن » نامیدن شان. این سیاست توهین ادامه دار است و اهدافی را دنبال میکند.