فوریه 2018

بکوشیم با روحیه دموکراتیک ، از حق آنهائی که همانند ما نمی اندیشند دفاع کنیم و صفوف توده ها علیه دیکتاتوری حاکم را مستحکم سازیم...

مردم ایران یک گروه سلطنت طلب نیستند. گروه های فکری و دینی و قومی و نسلی و طبقاتی آنها از خود سخنگویان و نمایندگانی دارند که نماینده درد و رویاهای ایشان است. اجازه دهیم در فردای ایران، سیمرغ ایرانی که از نمایندگان آنان شکل می گیرد، مجلس موسسان را تشکیل دهد و اداره کند، نه تنها هواداران رضا پهلوی.
سلطنت اگر بی قدرت است، چه کاری برای فردای ایران خواهد کرد؟ شاهی که مثل ولی فقیه به هیچ نهادی پاسخگو نیست، چگونه قرار است خود مانع از استبداد بعدی دیگران شود؟

مهستان های خودمدیریت لائیک دمکراتیک اگر در بدنه جنبش همگانی ایجاد شوند، نهادهائی هستند که می توانند مبارزات مردم را در سطوح محلات، ادارات، کارخانجات، شهری و سراسری (در سطوح جنبش مدنی و جنبش ساختارشکنانه خیابانی) را خودمدیریتانه هدایت کنند و نیز دمکراسی، فرهنگ سکولار و آموزه های کشورداری لائیک را در جامعه نهادینه سازند.

رفراندوم –همه پرسی- اعلام اراده بی واسطه و مستقیم مردم در یک امر مشخص و از پیش تعیین شده می باشد. از آنجا که نتیجه رفراندم متضمن آشکار شدن بی واسطه قصد شرکت کنندگان در همه پرسی است، از لحاظ نظری بهترین ابزار دمکراسی است. اما این بهترین ابزار می تواند بدترین تصویر از دمکراسی را نیز در پی داشته باشد.

فاجعه و گند فرهنگ، سیاست و اقتصاد ولایتمداری زمانی بیشتر هویدا و رسواتر می شود که ما نتایج 40 ساله اسلام سیاسی آنرا در مقایسه با کره جنوبی قراردهیم؛

نه حکومت قادر است بر جا بماند و نه طرحی که چند تا ساواکی ایرانی و اسرائیلی و آمریکایی بریزند، قادر به تغییر مسیر حرکت خواهد بود. نکتۀ اصلی این است که انقلاب بعدی شبیه انقلاب قبلی نخواهد بود و شکلش را مبارزان معین خواهند کرد، نه مقلدان. شکل از الان معلوم نیست ولی تابع انتخاب کسی هم نیست. طی این سالها، همه آنقدر از تکرار تاریخ سخن گفته اند که فراموش کرده اند تاریخ در درجۀ اول نوآور است. حاصل نوآوریش هم از آن ما خواهد بود.

برخی روشنفکران نیز تحت عنوان به اصطلاح چپ های مدرن، کسانی که یا هرگز ستم ملی را تجربه نکرده و درکی از آن ندارند و یا نفوذ ایده های شوینیستی چنان در آن ها قوی است که نمی توانند رشد و پویائی دیگر زبان های ملی در ایران را برتابند ، مواضعی اتخاذ می شود که در کنه خود نفی حق ملت های مختلف ایران در استفاده آزادانه از زبان مادری خود را در خویش نهفته دارد...

منابع خبری رژیم، از ساخت پرهزینه سونا و جکوزی در زیر زمین گور یک عمام‌ زاده در منطقه ی ونک در بالای شهر تهران خبر دادند.

جنبش مدنی ایران (۱) در ۳۹سال گذشته اساساً جهت اصلاح رژیم اسلامی که در انقلاب ۱۳۵۷به قدرت رسید، جریان داشت. با خیزش ۹۶گفتمان اصلی جامعه ایران عوض شده است