می 2018

ترکان آزربایجانی با هویت فردی و جمعی خود جائی دراین تشکلهای سنتی-ارتجاعی ندارند. فارغ از اینکه حکومت فارسی-شیعی فعلی بدنبال کودتای نافرجام سپاه, قیام مردم و یا دخالت نظامی از هم بپاشد آزربایجانی واقف است که تنها راه نجات, کنترل سریع سرزمینهای تاریخی خود و رفراندوم حق تعیین سرنوشت با نظارت سازمان ملل می باشد. آزربایجانی میخواهد از تمامی حقوق فردی و جمعی که فارسها برخورداند او نیز برخوردار باشد همانند داشتن کشوری با اتریبوتهای ملی خود

معلمان و کارگران و دانشجویان و زنان ازعناصر اصلی شالوده و خشت پایه های جنبش ضداستبدادی-مطالباتی معطوف به رهائی را تشکیل می دهند. اگر چنین یاخته هائی از پیوند آن ها از هم اکنون در جای جای کشور شکل بگیرد می توانند هم چون شالوده و یا اسکلت محکمی قوام بخش جامعه مستعدفروپاشی و پر از گسست ها و ابر چالش ها باشند. اگر چنین خشت پایه هائی که اکنون شاهدرویش جوانه های آن هستیم شکل بگیرند وتکثیرشوند چه بسا بتوانیم از این گردنه های خطرناک و نفس گیر،و در منطقه در حال اشتعال و انباشته از باروت و بحران عبورکنیم

پی نوشت بیست و یکم اردیبهشت ماه 1397: این مقاله گرچه در گرماگرم روزهای جنبش سبز نوشته شده اما متأسفانه موضوعات مورد بحث همچنان در جنبش سیاسی ایران مطرح است.
https://goo.gl/y2DNTA
https://goo.gl/YS8NQR

روشن است كه اين اقدام امريكا، برخلاف ادعاي رژيم و لابي‌اش به معني آغاز يك جنگ نيست. اگر هم جنگي صورت گيرد، پيشاپيش مشخص است كه عامل آن رژيم ايران بوده و كسي خواهان جنگ نيست.

«من آن کسم که هر روز/ زندگی‌ام را می‌فروشم/ برای خرید نان فردا / امروز نیز باز، از خانه بیرون آمده‌ام/ آی زندگی، آی زندگی/ تا زندگی‌ام را بفروشم/ چه کنم که صاحب نان، خریدارش نیست...»