فوریه 2019

هنوز هم به مانند چهل سال پیش، همانقدر که ما به خطر سر کار آورده شدن یک حکومت دست نشانده مترسک نئولیبرالیسم غربی قرار داریم، به همان میزان نیز باید با قدرت تمام در راه تحول گذار از نظام دیکتاتوری اوتوکراسی دینی ولایت فقیه و دیکتاتوری سیاسی آن وارد صجنه گردیم و کاروان دگرگون آفرینی در راه زایش و پرورش جوانه های آزادی، صلح، عدالت اجتمای و جامعه ای بدون تبعیض برای توسعه و سعادت انسانی به صحنه بیاییم.

امشب سوگنامه‌ی رستم و سهراب نبود. افسانه و قصه هم نبود. امشب درام را با غم مادر ریحانه در صحنه به صلیب کشیدند....بسیاری از ما تماشاگران تا ساعتی توان برخاستن و سخن گفتن نداشتیم. تا ساعتی همه ی ما پر از بُغضی در گلو ماندیم. در لایه لایه‌های این غم ملی درمانده و حزین ماندیم

از لابلای پست های مجازی ام: