در تابستان شصت و هفت از بند ما سی و سه نفر اعدام شدند! بچه های گوهردشت را در سالن آمفی تئاتر و بچه های اوین را در حسینیه بزرگ اوین و یا زیرزمین ٢٠٩ دار زده بودند و هواداران مجاهدین زندان گوهردشت را نیز در سوله کنار نانوائی! کوهی از دمپائی ها روی هم ریخته بودند! دیگر هیچکس امیدی به زنده ماندن نداشت و همگیمان لحظه شماری می کردیم که نوبتمان فرا رسد! فرصتی که رژیم در انتظارش بود فرا رسیده بود تا هزاران زندانی سیاسی را به چوبه های دار بسپارد! .....