● جهان

پزشکان و دانشمندان، ۹ فرآیندی که در بدن بر اثر سالمندی اتفاق می‌افتد را یافته‌اند. این فرآیند‌ها اجتناب‌ناپذیر هستند، اما درک اینکه چگونه و چرا روی می‌دهند به ما کمک خواهد کرد تا جلوی عوارض آنها را بگیریم و جوانی خود را دوام بخشیم.

تسریع بودجه سال ۹۸ زیان‌های فراوانی را به جامعه وارد خواهد نمود که از آن جمله میتوان به عدم توان دولت به واریز به صندوق توسعه ملی و در نتیجه استقراض از بانک مرکزی دانست.

ایران قبل از انقلاب، با ایران امروز تفاوت‌های فاحشی دارد. گذشت چهل سال چهره شهر‌ها، مردم و بسیاری از شاخص‌های اصلی جامعه را متحول کرده است. در ادامه این مطلب تلاش شده ایران امروز و ایران قبل از انقلاب از شش زاویه مقایسه شود.

برخی ازسران و چهره های اپوزسیونِ خارج از کشوَر، بویژه آنهایی که پنج اصل مسلّمِ:
"سرنگونی، ایران، دمکراسی، حقوق بشر و سکولاریزم" را می پذیرند"، امّا با وجودِ پذیرش چنین اصول روشنی، آنهم در این شرایط فاجعه بارِکنونیِ کشور و ملّتِ دردمندِ ایران، ازهمکاری با "شورای مدیریت گزار" سرباز می زنند، به این دلایل، که بر شمرده میشوَد، قطعا دچار "خود محوری، کیشِ شخصیت و منطق کور" می باشند که خود، فرزندِ بیدردی می باشند.

در روزهای اخیر،‌ انتشار دو خبر درباره صندوق توسعه ملی ایران، بار دیگر نام این صندوق را به رسانه‌ها‌ آورده است. صندوق توسعه ملی،‌ برای "ذخیره بخشی از درآمدهای نفتی دولت برای نسل‌های آینده" ایجاد شده است. یعنی امروز که از فروش نفت پولی درمی‌آید،‌ بخشی از آن سرمایه‌گذاری شود تا به نسل‌های آینده هم سهمی برسد.

امشب سوگنامه‌ی رستم و سهراب نبود. افسانه و قصه هم نبود. امشب درام را با غم مادر ریحانه در صحنه به صلیب کشیدند....بسیاری از ما تماشاگران تا ساعتی توان برخاستن و سخن گفتن نداشتیم. تا ساعتی همه ی ما پر از بُغضی در گلو ماندیم. در لایه لایه‌های این غم ملی درمانده و حزین ماندیم

نهاد قانونگذاری رسانه‌ای در بریتانیا (آفکام)1 پس از بررسی طرح شکایت من نسبت به برنامه‌ی "چشم‌انداز" در تلویزیون "ایران‌اینترنشنال" بتاریخ ششم ژوئن 2018در روندی که تقریبن هفت ماه طول کشید، رای نهایی خود را بنفع من مبنی بر محکومیت این رسانه صادر و منتشر کرد. اگرچه محکومیت این رسانه مایه‌‌ی خشنودی من نیست چرا که می‌دانم آن‌ها نیز مانند بسیاری دیگر فریب حقه‌بازی شادی صدر را خورده و اسیر توطئه‌چینی او شدند، اما برای دفاع از شخصیت حقیقی و حقوقی‌ام راهی به جز شکایت نزد مراجع حقوقی نداشتم.

نخستین گزارشی که از نیویورک‌تایمز در بخش اول «آرایش نیروهای در آستانه انقلاب» ترجمه شد، از نبود بدیل مشخص در برابر شاه می‌گفت. اما همزمان هشدار می‌داد که سرکوب شدید همه مخالفان در برابر سهل‌انگاری بیشتر نسبت به اسلام‌گرایان، آنها را در میان اپوزیسیون در موضع قدرت قرار داده است.

این که حالا چون نیروهای چپ در همه جای دنیا به نوعی به خواسته‌های استقلال‌طلبانه یا خودمختاری خواهانه اقلیت‌های توجه بیشتری دارند و یا برای آنها مشروعیت قائلند، طبیعتاً موجب همدلی اقلیت‌ها با فدائیان بود. اما به نظر من افزایش نگرانی اقلیت‌های قومی و مذهبی از سرکوب توسط حاکمان شیعه گرا، و مشاهده این که نیروهای چپ در سراسر کشور نیز زیر ضرب حاکمان تازه بودند، موجب اصلی نزدیکی و همدلی فدائیان و آن اقلیت‌ها بود. در عین حال در ایدئولوژی نیروهای چپ برابری قومیتی از اهداف و آرمان‌های آنان تعریف شده و همی

اولین کنفرانس بین‌المللی حقوق بشر تاریخ سازمان ملل در تهران برگزار شد و در فروردین ۱۳۴۷ نمایندگان ۸۴ کشور برای شرکت در آن به ایران رفتند.

محمدرضا شاه پهلوی، در افتتاحیه این کنفرانس با استقبال از مهمانان، در ستایش انتخاب تهران برای میزبانی گفت که لوح کورش بزرگ، شاه هخامنشی پایه‌ای برای اسناد حقوقی جدید و از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر بوده است.

به اعتقاد من کشورها و قدرت ها هیچ گاه پارامتری را در نظر نمی گیرند و وارد محاسبات خود نمی کنند, مگر این که در باره تاثیر ان اطمینان داشته باشند.

در آستانه چهلمین سال سقوط سلطنت و استقرار جمهوری اسلامی، کشور دچار بحرانی عمیق، مزمن و همه جانبه است. سیاست خارجی مبتنی بر آمریکا ستیزی و صدور انقلاب اسلامی، در تشدید این بحران نقش قاطعی داشته است. حکومت تا کنون موفق به جلوگیری از گسترش و تعمیق بحران نشده است و تداوم آن می‌تواند حتی به فروپاشی کشورما منجر بشود

امیلی ویت که از شیوه‌های سنتی آشنایی با مردان خسته شده بود به فناوری دیجیتال روی آورد و از این راه گزینه‌های ناشناخته‌ای را کشف کرد.

از زمانیکه امیلی کار نگارش کتابش را شروع کرد بیش از هفت سال می‌گذرد. در آن زمان او ۳۰ ساله بود و به تازگی رابطه عاشقانه او پایان یافته بود.

"من کلافه بودم. فقط می‌خواستم ازدواج کنم و سر و سامان بگیرم."

ناشران ایرانی تقریبا همیشه از هزینه‌های بالای چاپ و نشر کتاب و عدم استقبال ایرانیان از کتابخوانی نالیده‌اند. برای دهه‌ها سرانه کتابخوانی در آمارهای رسمی بسیار پایین از ۲ تا ۱۳ دقیقه اعلام شده است.

ضمن اینکه افزایش و بی‌ثباتی ارز نیز بر همه کالاها ازجمله کاغذ تاثیر خود را گذاشته است.

روی سخنم با ایران‌اندیشانی است که نگاه‌شان به آینده است: بیایید تا در کنار نسل نو برکناری هوشمندانه ایران‌ستیزان را تکوین دهیم و بدانید که در این راه همواره در کنار شما و سازندگان ایران بزرگ فردا، بوده و خواهم بود.
- تنها با یک نیروی ملی است که خواهیم توانست ایران را از قلب خاورمیانه اسلامی، مخروبه و عمدتا قبیله‌ای، از مخاطرات پیش رو مصون داریم و پایدار سازیم.

** نقدی بر رادیکالیسم و حرکت زیگزاگی اپوزیسیون

زمان شاه میگفتیم «اختلافها را بگذاریم کنار، بگذار بدست خمینی شاه را بزنیم، بقیه اش درست میشه». این یک نگاه ساده لوحانه بود. و ما آنچنان چوب این ساده لوحی را خوردیم که در احتیاط از آنطرف بام افتادیم. حالا دیگر اصلا اتحاد که نمیکنیم هیچ.. بزحمت حاضریم زیریک بیانیه مشترک را امضا کنیم.

در باره‌ی اینکه : تلاشهای فکری و دست آوردهای اندیشه ای ما در همه‌ی بخش های هنری، ادبی، سیاسی ، اجتماعی و نیز فلسفی، در آتش حسادت، تنگ نطری و چم هم چشمی های روشنفکرانه می سوزند

خمینی در بازگشت به ایران در پاسخ به سوال خبرنگاری در هواپیما که از او پرسید حال که دارید به ایران بر میگردید چه احساسی دارید گفت هیچ! و این «هیچ» در این 40 ساله باعث کلی حرف و حدیث شد. در زیر مختصر به این میپردازم که چرا گفت هیچ!

برخی بر حسب عادت درباره موضوعی کم¬اهمیت زیاد می¬نویسند، عده¬ای نیز به عادت بد اما درباره موضوعی خطیر کم می¬نویسند. این جستار بلند (اما نه به درازای شب دشنه¬های بلند برلین) می¬کوشد درباره فریدریش نیچه فیلسوف خطرناک و عالی¬جناب گروفاس کم ننویسد تا شاید درنگی کنیم بر آن شب قدّاره¬های بلند برلین که می¬گویند به فرمان عالی¬جناب با رمز "نیچه" آغاز گشت.

آنچه که در شرایط کنونی ایران مان، می بایست بیشتر و جدی تر از سایر مسائل کشور اشغال شده ما، مد نظر همگی مردم قرار بگیرد. عدم تکرار شدن ماجرای جدا سازی بخش های وسیعی از شمال میهن عزیزمان است؛ که طی حاکمیت استبدادی چند صد ساله سلسله پادشاهی قاجار رخ داد. و در آن مقطع زمانی، هزاران کیلومتر از استان های بزرگ و حاصلخیز از ایرانزمین را، از این کهندیار باستانی جدا نمود.

شرایط کنونی در ونزوئلا‎ ‎تا حدی شرایط موجود در ایران را برای ما ترسیم می‌‎کند. در ایران‎ ‎نیز یک ایدئولوژی، ‏قدرت سیاسی را‎ در انحصار خود درآورده و برای حفظ آن از هر ابزاری استفاده می‌‎کند. در ایران نیز سپاه‎ ‎پاسداران ‏و ولایت فقیه، کلید اقتصاد و بخش بزرگی از بودجه دولتی را در اختیار خود قرار داده‎‌اند.‏‎ ‎در ایران نیز حاکمیت به ‏سرکوب خشونت بار اپوزیسیون و‎ ‎جنبش‎‌های مردمی پرداخته است.‏‎ ‎در ایران‎ ‎نیز تورم،‎ ‎فساد، رشوه و رانت‌‏خواری‎ ‎بیداد می‌‎کند. در ایران نیز، که

با محاسبات علمی دریافته اند که اگر به صورت مداوم هشت سال و هفت ماه و شش روز فریاد بزنید، تقریباً انرژی صوتی لازم برای گرم کردن یک فنجان قهوه را تولید کرده‌اید

اخیراً، فیلمی با عنوان «یک شب دوازه ساله» (A Twelve Year- Night) تماشا کردم که ‏بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است. داستان حول سه زندانی سیاسی از گروه ‏چریکی توپاماروها در کشور اروگوئه است که دریک درگیری مسلحانه و خونین در یک ‏خانه تیمی دستگیر شدند و ۱۲ سال زیر شدیدترین شنکنجه‌های روانی و جسمی قرار ‏گرفتند. آنها سرانجام همراه صدها زندانی سیاسی دیگر در سال ۱۹۸۴ از زندان آزاد شدند.‏

فرشیم گرامی! نقدتان از جناب شریعتمداری، چندان دقیق دیده نمی شد، زیرا تا آنجایی که من از سخنان و انتریوهای سیاسی ایشان فهمیدم، آقای شریعتمداری خود شخصا هر گز، خواستار پیش کشیدن "نظامی فدرالیستی" در ایران نبوده است بلکه، پیشنهاد مستقیم و موکد ایشان " نظام و سیستم عدم تمرکزو تقسیم قدرت سیاسی" در میان مردم مناطق گوناگون ایران مانند کردستان بلوچستان و دیگر مناطق زبانی و فرهنگی کشور بوده است.

ونزوئلا در حال حاضر به معنای واقعی در برزخ گرفتار شده؛ سرگردان در میان دو دنیای متفاوت. یک طرف، نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور این کشور و آن طرف خوان گوآیدو، رئیس مجلس.

این نخستین بار نیست که حکومت چپ‌گرای ونزوئلا با خطر سقوط روبه‌رو شده. اما این نخستین بار است که مخالفان موفق شده‌اند در ابعادی قابل توجه حمایت‌های بین‌المللی جلب کنند و مشروعیت حزب حاکم را به چالش بکشند.

"اختناق ایران" نام کتاب قدیمی است از "مورگان شوستر" که نویسنده در آن کتاب به شرح استخدام خود در ایران و ماجرای اولتیماتوم روسیه می‌پردازد. کتاب اختناق ایران به خوبی فضای سیاسی و اجتماعی کشور ایران در یک‌سوم پایانی حکومت قاجارها را به تصویر می‌کشد

اینها باید برای هر فعال سابق و کنونی کومەله و خیلی بیشتر از آن برای هر دلسوز جنبش کردستان و نیز برای هر ایرانی که به حقیقت و عدالت و انصاف باور دارد و از دروغ و هوچیگری و شانتاژ بیزار است روشن باشد. جواب دادن به حکمتیستها نباید به حزب و یا اشخاص معینی منحصر بماند که مستقیماً آماج حمله ناجوانمردانه ترور شخصیت قرار گرفتەاند. رواج این روشها فضای سیاسی ایران و کردستان را برای همه مسموم میکند

جمهوری خواهان چپ نباید شریک پروژه ای شوند که می خواهد مردم را به انتخاب بین جمهوری و سلطنت مجبور کند، زیرا چنین پروژه ای می تواند به یک نتیجه ی ارتجاعی بیانجامد. چپ ها باید برای پایان دادن به حکومت جمهوری اسلامی و تشکیل مجلس موسسان برای تاسیس نظام سیاسی آینده ی کشور بجنگند .

جمهوری خواهی نه در برابر دمکراسی خواهی، که زیر مجموعه‌ای است از آن. مگر آنکه قصد بر القاء این باشد که جمهوری خودبخود دمکراسی است و دمکراسی فقط در ظرف جمهوری دارای قابلیت حیات. می دانیم که چنین نیست و شواهد نیز در رد آن پرشمار. با اینهمه، اصرار کوشندگان جمهوری سکولار دمکرات بر اینکه جمهوری مناسب ترین شکل برای دمکراسی سیاسی است و این ساختار تضمین کننده سازوکار انتخابی و پاسخگو بودن همه ارکان قدرت، گزاره ای است آزمون پس داده در حیات بشریت که بر سر آن می باید استوار ماند.

این اعلان آقایان، سکولاریسم دموکراتیک نیست، اعلان پنجاه و هفتی ‏جمهوریخواهی؛ یعنی دیکتاتوری برای غیرخود و دموکراسی برای خودی‌ها ‏است! شرحش را اگر بنویسم قلمم از این تلخ تر می‌شود! پس مفید تر این ‏دانستم که گزارش گفتگوی پالتکی ۱۵ سال پیش خود با رهبری اتحاد ‏جمهوریخواهان را که نقد و نظر پیرامون سمت و سیاست اتحاد ‏جمهوریخواهان است بازنشر کنم.

حضور برخی گروه‌های جدایی‌طلب متشکل از ایرانیان عرب در دو کشور هلند و دانمارک از سال‌ها پیش باعث بروز برخی تنش‌ها در مناسبات ایران با این دو کشور بوده‌است اما در هفته‌های اخیر بر ابعاد و گستره این تنش‌ها افزوده شده‌است

دانمارک روز 8 آبان وزارت اطلاعات ایران را متهم کرد که در صدد ترور اعضای «جنبش الاحواز» در خاک دانمارک بوده و بعد از آن، وزیر خارجه دانمارک روز ۱۸ دی خبر داد که اتحادیه اروپا به دلیل «طرح‌ریزی ترور در خاک اروپا» با اِعمال تحریم‌هایی علیه یکی از نهادهای اطلاعاتی ایران موافقت کرد

به همین دلیل نیز نباید در برابر این‌گونه تلاش های مداخله‌خواهانه و ضد ملی سکوت کرد. صدای دمکراسی‌خواهان همان‌قدر که باید علیه دیکتاتوری ولایت‌فقیه بلند و قاطع باشد در مقابل اینگونه تلاش‌ها که به طور مستقیم به دیکتاتورهای حاکم بر ایران خدمت می‌کنند، و تیشه به ریشه جنبش ملی دمکراسی‌خواه ایران می زنند، باید رسا و قاطع باشد. هرچند رفتار حاکمانی که کار استیصال جامعه ایران را به جایی رسانده‌اند که از آن، چنین صداهای مستاصل و ننگین شنیده می‌شود، از عوامل اصلی این وضعیت است اما پیروزی جنبش دمکراسی‌خواه

ایرانیان نخستین مبتکر نظام اداری کشوری در جهان و ملتی واحد و رنگارنگ می باشند. تقسیم این یگانگی به واحدهای قومی-زبانی، و اتحاد آنان در یک نظام فدرال قومی-زبانی، امری ناشدنی، غیرعقلانی و واپسگرایانه است!

در مقالاتی که درمورد فدرالیسم نگاشته شده و بویژه بخشی ازمطلب آقای دکتر بهرام آبار در سایت محترم و ارگان حزب سکولار دمکرات ایران نشر یافته است، تیتر را باخط درشت اینطور انتخاب کرده اند:“فدرالیسم دامی برای تجزیه ایران”.خود نویسنده احتمالا درونی اعتراف می فرمایند که این موضوع حقیقت ندارد، اما بدلایلی باید گفته شود! طرح این مسئله از دوحالت خارج نیست: