آن‌طور که رسانه‌ها گزارش کرده‌اند این طرح مصوبه شورای شهر تهران را ندارد و محمدباقر قالیباف نیز برای ارائه توضیحاتی درباره آن به شورای شهر و مجلس فراخوانده شده است.
اجرای این طرح با اعتراض برخی ساکنان و مغازه‌داران خیابان ۱۷ شهریور نیز مواجه شده٬ اما شهرداری تهران همچنان بدون اعتنا به این اعتراض‌ها مشغول کارهای پایانی این پروژه است.
آن‌طور که طراحان این پروژه پیش‌بینی کرده‌اند قرار است این منطقه به محلی برای تجمع هیات‌های مذهبی در ماه‌های عزاداری در تهران تبدیل شود.
پیاده راه آئینی‌ـ مذهبی ۱۷ شهریور، قرار است وی‍ژگی‌های یک "پیاده راه مذهبی" را داشته باشد و در جلسه شورای شهر تهران نیز بر ضرورت استفاده از نماد‌های "عاشورا" در آن تاکید شده است.
دیگر بان همچنین خبر داده است که، پس از پایان این پروژه قرار است "ضریح" امام سوم شیعیان و برادرش حضرت عباس از کربلا به تهران منتقل شده و در این دو میدان نصب شود.
در حالی که مردم در ایران با مشکلات اقتصادی زیادی مواجه هستند و بیشتر کارخانه ها تعطیل شده اند، ضریح جدید آرامگاه امام سوم شیعیان مهر ماه سال جاری با صرف ۱۴ میلیارد تومان در ایران به پایان رسیده و قرار است در ماه‌های آینده به کربلا منتقل شود.
شهرداری تهران چندی پیش نیز از ساخت ۴۰۰ مناره در شهر تهران خبر داده و ۱۰۰ میلیارد تومان هم به مساجد این شهر کمک کرده بود.
***
" مجید محمدی" جامعه شناس و استاد دانشگاه مقیم در امریکا در گفت و گو با بخش فارسی رادیو بین المللی فرانسه در خصوص گسترش اسلامی سازی در فضاهای شهری در ایران می گوید:« برنامه اسلامی سازی از دهه ی 60 شروع شد منتهی در ابتدای دهه 60 برنامه اسلامی سازی متوجه تحکیم قدرت سیاسی برای حذف گروه های سیاسی رقیب مثل کمونیست ها لیبرال ها و ملی ها بود.»
او در ادامه گفت:« در دهه 70 برنامه اسلامی سازی آقای خامنه ای متوجه حذف گروه های مذهبی که در دوره آقای خمینی در حکومت حضور داشتند بود و در دهه ی 80 و 90 برنامه اسلامی سازی برای فراکنی مشکلات موجود در جامعه تدارک دیده شد.»
این جامعه شناس خاطر نشان کرد:« از سوی دیگرنوعی رقابت میان پیروان آقای خامنه ای برای تقرب وجود دارد برای مثلا شهردار تهران که متهم به غربی کردن نماهای شهری است برای اینکه به دستگاه رهبری نشان دهد که دنبال اسلامی سازی هست چنین طرح هایی را در سطح شهر به اجرا در می آورد.»
او همچنین معتقد است که، در دوره گذشته اسلامی سازی با اتکاء بر فقه و کلام بود و در این دوره با اتکاءا بر شعائر و مراسم مذهبی است چرا که انرژی فقه و کلام درجامعه به پایان رسیده است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید