اجلاس اسکاپ که به میزبانی ایران برگزار شد، به پایان رسید؛ اما این مراسم و اجلاس اسکاپ، موضوع این گزارش نیست، بلکه موضوع، سخنانی است که وزیر اقتصاد و معاون اول رئیس‌جمهور در این همایش بر زبان آورده‌اند؛ گویا اکنون مسئولان بیش از داخل، نگران وضعیت مردم جهان هستند.!
دیروز مراسم اسکاپ با اختتامیه‌ای که شاهد سخنرانی وزرا و مقامات ارشد دولتی بود، پایان یافت؛ اجلاسی که البته مورد توجه رسانه‌های داخلی و خارجی نیز قرار گرفت و برخی آن را فرصتی برای ایران در شرایط تحریمی قلمداد کردند.
اما صرف‌نظر از این اجلاس و دستاوردهای احتمالی آن، موضوع جالب توجه، سخنرانی‌های مقامات دولتی در این اجلاس بود؛ سخنرانی‌هایی که گویا نشان از آن دارد، مسئولان کشور بیش از اندازه نگران فقر در جهان و آینده مردم جهان هستند.
نکته نخست درباره سخنان محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور است که گفته: بسیاری از مردم جهان همچنان باید با فقر در آینده دست و پنجه نرم کنند و این وضع را ناشی از مدیریت ناکارآمد حاکم بر دنیا دانست که از ویژگی‌های آن، حاکمیت نظام سلطه بر مراکز قدرت و مدیریت اقتصادی در انحصار چند دولت خاص است.
وی اذعان کرده است: اکنون بیشتر ملت‌های فقیر باید تاوان سوءاستفاده و سوءمدیریت‌ها را بپردازند؛ از جمله پیامدهای بحران اقتصادی جهان، توسعه‌نیافتگی و گسترش فقر است... برای مواجهه با فقر و بی‌عدالتی باید پیشرفت اقتصادی انجام شود و کارآفرینی محرک پیشرفت اقتصادی است.
از سویی، وزیر اقتصاد در این مراسم گفته است: در پی تحریم‌ها، شرایط دشواری برای مردم کشورها و به ویژه کشورهای صنعتی و غربی فراهم آمده است، چرا که خرید نفت را از ایران کاهش داده‌اند.
حسینی همچنین با انتقاد از طرح مجلس برای کاهش فروش نفت ـ که البته انتقاداتی به آن وارد است ـ گفته: چنین مسائلی باعث بی‌ثباتی در بازار نفت است و در پی افزایش بهای نفت، شاهد افزایش قیمت غذا خواهیم بود که کاهش رفاه مردم دنیا را در پی دارد.
البته اجلاس اسکاپ، یک نشست بین‌المللی و منطقه‌ای است. لزوم طراحی و تنظیم سخنان بر پایه محتوای یک چنین اجلاس‌هایی ضرورتی است که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد؛ اما نگرانی مقامات دولتی کشورمان از فقر در جهان و آینده مردم جهان در نوع خود بسیار جالب توجه می‌نماید.
در جایی که بسیاری از افراد در کشور، به دلیل پیامدهای سوء مدیریت‌های مجلس و دولت، به طبقات پایین‌تر اقتصادی لغزش می‌کنند، نگرانی از آینده فقر در میان مردم جهان، کمی شبیه به طنز است و البته طنزی تلخ.
در چنین شرایطی سخن گفتن از سوء مدیریت حاکم بر جهان و ناکارآمدی‌ها در سطح جهانی نا‌خودآگاه ذهن را مشغول به این قضیه می‌کند که مسئولان به اندازه‌ای از بابت این امر نگرانی و دغدغه دارند که اساساً موضوع ناکارآمدی و سوءمدیریت برخی از مسئولان در کشور را بی‌اهمیت و ناچیز می‌شمارند.
از سویی این نوع برخورد به گونه‌ای است که گویا مردم جهان متولی ندارند و تنها این به اصطلاح مسئولان کشور ایران هستند که دغدغه فقیر شدن مردم در دورترین نقاط جهان را دارند!
البته نگران آینده جهان و مردم جهان بودن به خودی خود، پسندیده است و داشتن برنامه برای حل معضلات جهانی، نشان از قدرتمندی و کارآمدی است؛ اما نه در جایی که مردم کشور در داخل با مشکلات اقتصادی، فقر، بیکاری و تورم فراینده دست و پنجه نرم می‌کنند!
این‌گونه سخنرانی‌ها، از سویی موجبات بی‌اعتمادی بین‌المللی به گفتار‌ها و سخنان مسئولان کشور را در پی دارد، و بیان این‌گونه سخنان، موجب تمسخر و در خوش‌بینانه‌ترین حالت، بی‌اعتنایی افکار عمومی جهانی در خصوص رفتار و گفتار مسئولان ارشد جمهوری اسلامی می‌شود.
در چنین شرایطی بجاست پیش از آنکه نگرانی و دغدغه فقر و سوءمدیریت در جهان را داشته باشیم، کمی نگاه خود را معطوف به درون کرده و چه خوب است با همین شور و هیجان، نگرانی خود را از فقر و سوء مدیریت و مشکلات روزافزون ناشی از آن در کشور نیز ابراز کنیم.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید