حسینعلی شهریاری رئیس کمیسیون بهداشت مجلس می‌گوید مردم ایران در سال جاری ۷۰ درصد هزینه‌های درمان را از «جیب خود» پرداخته‌اند و بعضی بیماران خاص ممکن است «زیر خط فقر برسند یا بمیرند و راحت شوند.»
بخش‌های مهم این گفتگو که از سوی سایت «خبرآنلاین» منتشر شده را در زیر می‌خوانید:
● در دنیا به طور متوسط ۱۸ درصد هزینه‌های درمان از جیب مردم پرداخت می‌شود. اما امسال در ایران بالای ۷۰ درصد از جیب مردم پرداخت می‌شود.
● تجهیزات پزشکی که به تازگی از خارج کشور وارد شده‌اند حدود ۱۷ تا ۱۸ درصد افزایش قیمت دارد. چون ارز ۱۰۵ تومانی به ۱۲۲۶ تومان تبدیل شده و همین باعث تفاوت قیمت می‌شود.
● کار‌ها را به دست غیر کار‌شناس می‌دهیم. در حال حاضر تخصیص ارز مرجع و اولویت بندی را وزارت صنعت، معدن و تجارت انجام می‌دهد. برای همین آدامس اولویت یک است چون جزو مواد غذایی است. سالامبور (پوست) و چمن مصنوعی از دارو جلو‌تر هستند. اگراین لیست را ببینید واقعا خنده دار هستند.
● در حوزه سلامت اگر بخواهیم ذخیره استراتژیک ۶ ماهه (یک سال دارو و ۶ ماه استراتژیک) داشته باشیم نیاز به حداقل ۵. ۲ میلیارد دلار داریم. حدود یک میلیارد دلار هم برای تجهیزات پزشکی نیاز داریم که تقریبا ۵. ۳ میلیارد دلار می‌شود.
● اگر مشکل داریم برای همه چیز باشد. نمی‌شود که حدود ۷۰۰ میلیون دلار ارز مرجع برای ورود ماشین‌های گران قیمت اختصاص بدهید. برداشت من این است مابه التفات پول این ماشین‌ها که با ارز مرجع وارد و با نرخ آزاد در بازار فروخته شد، به جیب افراد معمولی نرفت. و بعدا در انتخابات از آن بهره برداری می‌شود چون پول کمی نبوده است.
● مردم می‌گویند چطور می‌شود که بیش از ۵۰ درصد تولیدات پورشه را ایران خریده باشد. یا شنیدم بوگاتی ۶ میلیارد تومان است. اما بعد برای داروی سرطانی و بیماری‌ها ارز نداریم.
● سو مدیریت و سوتدبیر داریم. در ۶ ماهه اول بیش از ۶۰ میلیون دلار برای مواد آرایشی ارز اختصاص دادیم.
● در حوزه درمان در بسیاری موارد وابسته به خارج هستیم. مثلا در رشته چشم پزشکی برای عمل آب مروارید دستگاه‌ها از لنز تا دستگاه لیزر وارداتی هستند. وقتی با ارز آزاد این تجهیزات وارد می‌شوند هزینه مردم بالا می‌رود و بیمه‌های ما هم که بیمه‌های فشلی هستند و پرداخت درستی ندارند و جوابگو نیستند.
● متاسفانه الان رانت خواری زیاد شده و مردم هم نمی‌پذیرند به روش ۲۰ سال پیش عمل کنند. الان ارز باید برای مواد غذایی، سیستم دفاعی کشور و دارو اختصاص یابد.
● آقای احمدی‌نژاد در همان سال‌های اول خود شعار دولت پاک می‌داد که من فکر می‌کنم این دولت خیلی ناپاک شده و همین فساد بزرگ مالی و این رانت خواری‌ها نشانه این موضوع است.
● در حال حاضر بیمارستان‌ها امکان خرید دارو و تجهیزات را ندارند و به بیماران لیست می‌دهند که خودشان آزاد تهیه کنند.
● دولت فعلا آتش زده به مالش و هرچه سرمایه دارد واگذار می‌کند. یکسری شرکت‌ها را داده و دولت بعدی آس و پاس است چون هیچ سرمایه‌ای ندارد. من تعجب می‌کنم سال گذشته ما ۱۱۰ میلیارد دلار درآمد داشتیم که در ۷ سال گذشته سابقه نداشته است. در این ۷ سال می‌شود ۷۰۰ میلیارد دلار. این دلار چگونه تقسیم شده و سهم استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان و ایلام و بوشهر و هرمزگان چقدر است و چه شد؟
● ما به زور قیمت دارو را پایین نگه داشتیم ویک زمینه رقابتی ایجاد نکردیم. به نظر من دارو باید به قیمت واقعی برسد نه اینکه مردم پرداخت کنند بلکه بیمه پرداخت کند. اما چون بیمه‌های ما فشل بودند، زدیم توی سر کارخانه‌های دارو سازی، آن‌ها هم انگیزه ندارند.
● من اعتقاد دارم داروهای ایرانی کف استاندارد را دارند. مسئولان داروسازی هم این را تایید می‌کنند اما همان اندازه که پول می‌دهیم آش می‌خوریم؛ ما و آمریکا و اروپا از هند و چین مواد اولیه دارو وارد می‌کنیم. اما پولی که ما می‌دهیم با آن‌ها یکسان نیست.
● بعضی {بیماران دارای بیماری‌های خاص} ممکن است زیر خط فقر برسند و برخی ممکن است بمیرند، راحت شوند. الان اگر یک خانواده بیمار سرطانی داشته باشد ممکن است به زیر خط فقر برسد.
● هزینه یک دوره درمان بیماران سرطانی با هرسپتین با قیمت دلار سال گذشته، ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان می‌شد اما حالا همین دوره درمان ۲۰۰ میلیون تومان تمام می‌شود. چند درصد مردم توان پرداخت چنین هزینه‌ای را دارند؟ یعنی عملاً به بخش عمده این بیماران باید بگوییم برو بمیر.
● من در صحن علنی گفتم برای جراحی قلب یک وسیله حدود ۳۷ میلیون تومان بوده اما امسال ۱۲۰ میلیون تومان شده. یک بیمار نیاز به این وسیله داشت اما بستگانش به من زنگ زدند که شما کاری برای بیمار نکردید حداقل در مجلس ختم شرکت کنید، من این کار را کردم و خیلی متاسفم شدم. نمونه این‌ها زیاد است.
● وقتی به بیمارستان‌ها برای بازدید می‌روم خودم جرات نمی‌کنم وارد شوم چون مردم آه و ناله می‌کنند. الان جامعه دو قطبی شده؛ فقیر و غنی. در تهران زیر یک میلیون تومان زیر خط فقر هستند. اگر آمار درستی بدهد شما متوجه می‌شوید.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید