گزارش تکاندهنده از گسترش سرقت، زورگیری، تجاور و خشونت در جامعه

تشدید بیعدالتی، استبداد، سرکوب و گسترش فرهنگ و منش حاکمان در جامعه شرایط زندگی را برای اکثریت مردم دشوار کرده است بطوری که سرقت، زورگیری، تجاور و خشونت در جامعه گسترش چشمگیری داشته است. جوانانی که حکومتگران آنها را ازاذل و اوباش می نامند، فرزندان این کشور هستند که از فقر و فلاکت به زورگیری و دزدی رو آورده اند. گسترش خشونت و زورگیری نمودهای شورش گرسنگان و پا برهنه گان است که در اشکال فردی بروز یافته است. سیاست مقابله با خشونت و سرقت، فقرزدائی و ایجاد کار و فرهنگ سازی ست که جمهوری اسلامی فاقد شعور پاسخگوئی ست و راه حل سرکوب و زندان فرزندان ایران نیست!
آینه چو عیب تو بنمود راست/خود شکن آینه شکستن خطاست

******

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، فقدان امنیت عومی در جامعه موجب می شود تا به طور تصاعدی آمار زورگیری، ضرب وشتم، مزاحمت برای نوامیس و تجاوزات جنسی افزایش یابد، بویژه در محله هایی خاص که مستعد این گونه جرائم هستند.

در این راستا برخورد شدید و قاطع ضابطان قضایی و قوه قضاییه با اراذل و اوباش تنها می تواند تضمین کننده امنیت عمومی باشد، اما در سالهای اخیر بنا به اعلام فرمانده ناجا تمرکز این نیرو بر ناآرامی سیاسی و برخی مسایل دیگر، موجب شده است تا فضا برای قدرت نمایی و میدان داری اراذل و اوباش مهیا شود و از این رو جرائمی نظیر زورگیری، چاقوکشی و مزاحمت برای نوامیس بصورت تصاعدی رشد یافته است.

در این میان، رواج یافتن مواد مخدر صنعتی و توهم زا موجب شده است تا اراذل و اوباش کنونی حتی مانند لات های قدیمی کنترلی بر رفتار خود نداشته باشند و تظاهر به چاقوکشی و قلدری به نزاعهای خونین تبدیل گردد.

براساس آمار رسمی در سال 1390 ، نیروی انتظامی با 4هزار مورد چاقوکشی منجر به خونریزی برخورد کرده است و این بدون مواردی است که پلیس در آنها مداخله ننموده است.

در همین سال، بیش از 14 هزار مورد سرقت در تهران روی داده است که 582 مورد از اماکن دولتی، 9200 مورد از منازل و سه هزار مورد از اماکن صنعتی و تجاری بوده است که به این سرقتها 15400 سرقت خودرو و 65هزار مورد سرقت لوازم خودرو نیز باید افزوده شود.

تعداد سارقانی که ظرف یک سال در تهران دستگیر شده اند، به 50 هزار نفر می رسد که دوهزار نفر آنان زیر سن قانونی هستند و 500 نفر نیز از سارقین زن می باشند.

این آمار شامل دستگیری ها و کشفیات مربوط به مواد مخدر نمی شود که باید در گزارشی جداگانه به آن پرداخت.

نگاهی به آمار فوق و در نظر گرفتن وجود ده ها هزار نفر از اراذل و اوباش و زورگیرانی که در تهران و سایر نقاط کشور آزادانه حضور دارند، نشان می دهد در صورت کوچکترین انعطاف و ترحمی نسبت به این گروه و جرائم آنها، امنیت عمومی ممکن است دچار فروپاشی شده و هتک نوامیس، غارت و زورگیری به پدیده ای عمومی تبدیل گردد.

در این شرایط حمایت افکار عمومی از برخورد قاطع با بزهکاران حرفه ای و اراذل و اوباش می تواند از افزوده شدن مشکل ناامنی به فهرست طولانی مشکلات فعلی مردم جلوگیری کند.