محمدرحیم اخوت در گفتگو با ایلنا: هیچ‌یک از آثارم اجازه‌ی انتشار ندارند

 محمدرحیم اخوت» در گفتگو با ایلنا:
هیچ‌یک از آثارم اجازه‌ی انتشار ندارند
1391-11-25

اخوت: متاسفانه ۵-۶ سالی است که به آثار من مجوز انتشار نمی‌دهند. این آثار شامل چاپ‌های اول و تجدید چاپ‌هاست که ناشر برای تجدید چاپ به وزارت ارشاد فرستاده است.

ایلنا: نزدیک به ۶ سال است که هیچ یک از آثار «محمدرحیم اخوت» (نویسنده و منتقد) مجوز انتشار دریافت نکرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اخوت درباره‌ی وضعیت انتشار آثار خود گفت: متاسفانه ۵-۶ سالی است که به آثار من مجوز انتشار نمی‌دهند. این آثار شامل چاپ‌های اول و تجدید چاپ‌هاست که ناشر برای تجدید چاپ به وزارت ارشاد فرستاده است.
او آثار چاپ اولش را که مجوز انتشار دریافت نکرده‌اند در حدود ۸ عنوان دانست و گفت: من بخشی از مجموعه داستان‌هایم را بر اساس سالی که نوشته شده‌اند تقسیم‌بندی و منتشر می‌کردم. از این مجموعه‌ها، مجموعه‌ داستان «بیداری» که داستان‌های سال ۸۸ را دربرمی‌گیرد؛ مجوز دریافت نکرده است. همچنین ۳ رمان «نامه سرمدی»، «تا وقتی کسی هست» و «تماشا» چنین سرنوشتی داشته‌اند.
این نویسنده ادامه داد: آثار دیگر، دو داستان در مجموعه‌ای به نام «زنی در تاریکی» و همچنین زندگی‌نامه «کودکی، جوانی، پیری» است که این آثار هم مجوز نگرفته‌اند. کتاب دیگر مجموعه داستانی به نام «داستان‌های نانوشته» بود که شامل ۷ داستان با موضوع خود داستان و داستان نویسی است. این کتاب ابتدا قرار بود توسط نشر «قصه» منتشر شود و چند سالی این ناشر در پی گرفتن اجازه‌ی انتشار این کتاب بود که موفق نشد. بعد از نشر «قصه»، انتشارات «آگاه» کار انتشار این کتاب را برعهده گرفت و در مجموع این اثر نزدیک ۱۰ سالی است که در این چاه ویل مانده است. به این ترتیب و به دلیل قطع امید از دریافت مجوز، جدید‌ترین اثرم را که رمانی است به نام «عذاب» (هفت خان زندگی) به ناشری نسپرده‌ام.
اخوت به کتاب‌های دیگرش که برای تجدید چاپ مجوز دریافت نکرده‌اند؛ اشاره کرد و گفت: کتاب‌های تجدید چاپ من نزدیک به ۱۰ عنوان است. تعدادی از این عناوین را که در خاطرم است، شامل «نام‌ها و سایه‌ها»، «نمی‌شود»، «باقی مانده‌ها»، «داستان‌های سال ۸۴»، «داستان‌های سال ۸۵»، «داستان‌های سال ۸۶» و «داستان‌های سال ۸۷» است. همچنین کتاب «تعلیق» (یک داستان بلند) قبلآ توسط یک ناشر اصفهانی منتشر شده بود. کار تجدید چاپ این کتاب برعهده‌ی انتشارات «آگاه» بود که این کتاب مجوز انتشار دریافت نکرد.
او درباره‌ی دلیل عدم دریافت مجوز انتشار آثارش گفت: یکی دو اثر را کلآ غیرقابل چاپ اعلام کردند. برای باقی این آثار هم بخش‌های را به عنوان حذفیات و اصلاحات مشخص کرده‌اند، اما من به هیچ‌وجه به این کار، تن نمی‌دهم و حاضر نیستم کتابم تحت هر شرایطی چاپ شود. ترجیح می‌دهم کاری را که با وسواس هرچه تمام‌تر انجام داده‌ام، برای چاپ مثله نشود.
این نویسنده ادامه داد: من با وسواس زیادی آثارم را می‌نویسم و کمتر از ۱۰ بار اثری را بازبینی نمی‌کنم. من آثارم را با دست می‌نویسم و حداقل ۳ بار آن‌ها را می‌خوانم و به حروفچینی می‌سپارم. بعد از حروف‌نگاری هم ۲ یا ۳ بار می‌خوانم و مجددآ در زمان قرارداد هم چند نوبت بازنگری می‌کنم. اگر برای یک کتاب، یک یا دو کلمه برای جایگزینی مشخص شوند، علی‌رغم تمام دل‌چرکینی‌ها این کار را می‌کنم، اما اصلاحات و حذفیاتی که وزارت ارشاد برای آثار من مشخص کرده بیشتر از چند جمله است و حاضر نیستم این کار را انجام دهم.
او ضمن ابراز ناامیدی از تغییر وضعیت موجود گفت: از اینکه این آثار در دوره‌ی زندگی من منتشر شوند، قطع امید کرده‌ام. البته وقتی آثار من چاپ نشوند، زمین به آسمان نمی‌آید، اما این موضوع منحصر به من نیست و بسیاری در عرصه‌ی فرهنگ با چنین مشکلاتی دست به گریبان هستند. به هر حال این وضعیت نگران کننده است و تقریبآ تمام اهالی قلم از این وضعیت می‌نالند و در هر سطح و مرتبه‌ای، فریادشان از این سد و بند به آسمان رسیده است. این شکایات در نشریات و رسانه‌های مختلف و با احتیاط منتشر می‌شوند و می‌بینیم اغلب افراد دست به قلم از این شیوه دل چرکین هستند.
اخوت ادامه داد: کسانی که کار نظارت و ممیزی را انجام می‌دهند، دغدغه‌ی فرهنگی ندارند. من نمی‌توانم درباره‌ی اعمال سلیقه در کار ممیزی نظر بدهم، زیرا تابحال خودم برای پیگیری کار‌هایم به وزارت ارشاد نرفته‌ام و نمی‌دانم الگوی مشخصی برای ممیزی وجود دارد یا نه، اما اینطور که تقریبآ متوجه شده‌ام حساسیت روی اسم و نفر خاص وجود دارد.
این نویسنده توضیح داد: این مسئله در جایی تقریبآ مشخص است که دو اثر آخر من اساسآ برای بررسی و صدور مجوز پذیرفته نشده است. این آثار یا توسط انتشارات «آگاه» برای اخذ مجوز فرستاده شده، یا با ناشران وابسته آن مثل «آگه» و «کند و کاو». به هر حال یا با اسم من مشکل دارند یا اسم ناشر. اما من کاری نکرده‌ام و هرچند که آثار من خیلی هم بر مبنای ملاک‌های آن‌ها نبوده است، اما ضدیتی هم ندارند.
اخوت بروز چنین وضعیتی را باعث ایجاد دلسردی‌اش برای نوشتن دانست و گفت: سال‌ها تنها دغدغه‌ی فکری من نوشتن بوده است. در چنین وضعیتی تصمیم گرفتم برای همیشه نوشتن را کنار بگذارم و دو سالی است که از نوشتن کمی طفره رفته‌ام، اما نوشتن من را‌‌ رها نمی‌کند. بر اساس همین اجبار و به این دلیل که نتوانستم از چنگ نوشتن فرار کنم، امسال هم یک رمان نوشتم و کار آن را به اتمام رسانده‌ام.
او افزود: این کتاب «عذاب» نام دارد و همانطور که گفتم به دلیل مشکلات آثارم، برای انتشار آن اقدامی نکرده‌ام. در حال حاضر هم مشغول نگارش‌های پراکنده هستم و در برخی نشریات مثل «جهان کتاب» آثاری درج می‌کنم، اما کتاب و اثر خاصی را برای نگارش ندارم.